Ενα θαυμαστό γεγονός με την Θεία Κοινωνία στην Γαβαλού Αιτωλοακαρνανίας

Του Σ.Σ.Κ στην Romfea.gr

 Αυτό το διάστημα δεν είναι λίγοι αυτοί που προσβάλουν ή έστω προσπαθούν να προσβάλουν τα ιερά και όσια της πίστεώς μας. Μέσα στα όσα λένε αφήνουν να πλανώνται διάφορα γύρω από το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας ή αλλιώς της Θείας Ευχαριστίας.
Δεν είναι όμως λίγες οι μαρτυρίες που είναι καταγεγραμμένες από Αγίους πατέρες που κατά την ώρα της Θείας Ευχαριστίας έβλεπαν αυτό που πραγματικά ισχύει.
Τον άρτο και τον οίνο όχι συμβολικά ως Σώμα του Αίμα Χριστού αλλά έβλεπαν ζωντανά μπροστά τους μέσα στο Άγιο Ποτήριο Σάρκες και Αίμα Χριστού διότι το Άγιο Πνεύμα σε κάθε Θεία Λειτουργία κατεβαίνει επί της Αγίας Τραπέζης και μετατρέπει τον άρτο και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού.
Αν ο καθένας μας αυτό το έβλεπε όμως οφθαλμοφανώς ολιγόπιστοι έτσι όμως είμαστε ποιος θα κοινωνούσε; Ποιος θα γινόταν ένα με τον Έναν;
Πέρα από τους Αγίους πατέρες όμως δεν ήταν λίγοι οι αυτοί που είδαν κάτι αντίστοιχο και το κατέγραψαν αλλά και είδαν και να έζησαν θαυμαστά γεγονότα γύρω από την Θεία Κοινωνία.

 Έτσι λοιπόν πριν περίπου 17 χρόνια στην κομωπολη της Γαβαλούς η οποία βρίσκεται πλάι στην λίμνη Τριχωνίδα είδαμε και βιώσαμε ένα θαυμαστό γεγονός που λίγοι το ξέρουν αλλά ίσως ήρθε η ώρα να το μοιραστώ κι εγώ μαζί σας.

Η γιαγιά μου η Σπυριδούλα Δ. Καραχάλιου μια ταπεινή πιστή γριούλα με αγαθή καρδιά ταλαιπωρημένη από τις δυσκολίες της ζωής των προηγούμενων δεκαετιών τα τελευταία τότε χρόνια πάσχιζε από διάφορες ασθένειες και κάποιες ήταν χρόνιες, λογικό ίσως για κάποιο άτομο που υπερβαίνει τα 80 θα μου πει κανείς και θα συμφωνήσω.

Το σώμα της από τις κακουχίες και την δύσκολη ζωή στα χωράφια και στα πρόβατα είχε σκεβρώσει όπως το αναφέρουμε στην Αιτωλοακαρνανία εμείς.

Θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με τις εικόνες του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ όπου κι αυτός εικονίζεται σκεβρωμένος με ένα μπαστούνι κάπως έτσι και η γιαγιά Σπυριδούλα σκεβρωμένη με ένα μπαστούνι τρυγιρνούσε και τα μοναδικά βιβλία τα οποία διάβαζε ήταν κάποια μικρά βιβλιαράκια με βίους Αγίων ενώ δεν έπαυε να νουθετεί την μητέρα μου να μας βάζει εμάς τα παιδιά της να κάνουμε προσευχή και μετάνοιες.

Το πλήρωμα του χρόνου όμως είχε φτάσει ή μάλλον πλησίαζε καλύτερα. Η πολύπαθη από τις ασθένειες γιαγιουλα Σπυριδούλα ή αλλιώς όπως την φωνάζανε η Καραχάλου άρχισε να καταπέφτει στο κρεββάτι και να ταλαιπωρείται κι από άλλες ασθένειες ενώ άρχιζε και μιας μορφής άνοια μέχρις ότου κάποια στιγμή δεν μπορούσε παρά μόνο απλά να σηκώνεται "όρθια" στο κρεββάτι και τίποτα παραπάνω.

Ήταν ένα κάπως κρύο πρωινό που ο παππούς μας ο Σπυρίδων Ε. Καραχάλιος μας τηλεφώνησε και μας ανέφερε πως η γιαγιά δεν είναι καλά.

Αν και ξύπνησε δεν ανοίγει καν τα μάτια της ενώ σχεδόν δεν ανταποκρίνεται και ο γιατρός του χωριού που είχε ειδοποιηθεί ανέφερε ότι μάλλον μέχρι εκεί ήταν το καντηλάκι της.
Αμέσως ενημερώσαμε τον παπαΧριστόφορο τον εφημέριο της Γαβαλούς για να έρθει να την κοινωνήσει ενώ αναχωρήσαμε κι εμείς για το χωριό.

Όταν φτάσαμε με θλίψη αντικρύσαμε την γιαγιά που την είχαν ανασηκώσει στο κρεβάτι και ήταν κουκουλωμενη με κουβέρτες δίπλα στο τζάκι για να μην κρυώσει.
Όσο κι αν τις μιλήσαμε καμιά απόκριση δεν πειράζει. Ενώ τα μάτια ερμητικά κλειστά σα να ήταν σε ένα μεταβατικό στάδιο σα να μην είχε ξυπνήσει δεν ξέρω πως να το εκφράσω με λόγια.

Εμείς στεναχωρημένοι αρκετά σαν εγγόνια της προσπαθούσαμε να την κάνουμε να αντιδράσει μιλώντας της διότι ακόμη και τις στιγμές της άνοιας επειδή ήμασταν τα αγαπημένα της εγγόνια πάντα μας αναγνώριζε αλλά τώρα καμιά απόκριση. Ήταν μια ζωντανή-νεκρή.

Το κουδούνι χτυπάει και ανοίγουμε την πόρτα κι ο παπάς βουβά ανεβαίνει με το Άγιο Ποτήριο στα χέρια και καθώς μπαίνει στην πόρτα του δωματίου η οποία απείχε περίπου 1.5 μετρό από το κρεβάτι που στεκόταν η γιαγιά Καραχάλου ξαφνικά τα μάτια της γιαγιούλας ανοίγουν.
Ορθάνοιχτα τα μάτια της ενώ για ώρες δεν άνοιγαν με τίποτα, την στιγμή που ο παπάς μπήκε στο δωμάτιο με το Άγιο Ποτήριο.

Μα δεν ήταν μόνο τα μάτια τα οποία άρχισαν να λάμπουν αλλά και η ίδια προσπαθούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι καθώς είχε πλησιάσει ο παπάς για να ασπασθεί το χέρι του και έκανε κινήσεις όπως όπως για να σηκωθεί ενώ ο παπάς έσπασε την σιωπή του και της λέγει "μην σηκώνεσαι θειά Σπυριδούλα, μην στεναχωριέσαι όλα καλά, κάτσε όπως είσαι, δεν πειράζει...".

Και τότε ηρέμησε η γιαγιούλα και κάθησε ήρεμα όπου και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων και τα μάτια της από τότε έλαμπαν για πολλές μέρες ενώ πότε δεν ξανασυνέβει κάτι παρόμοιο. Αυτό το περιστατικό δεν το είδα μόνο εγώ αλλά και ολόκληρη η οικογένεια μα και ο παπάς..ο παπάς βέβαια θα είχε δει πολλά παρομοια οπότε δεν του έκαμε εντύπωση...

Και πέρασαν 2 και πλέον χρόνια ώσπου η γιαγιά Καραχάλου εκεί που κανείς δεν το περίμενε πέταξε ψηλά σε Αυτόν που υπεραγαπούσε.

Μάλιστα κατά την ημέρα της Κοίμησης της Νοέμβριος μήνας άρχισε να βρέχει καταρακτωδώς και η πρόγνωση της ΕΜΥ ήταν πως σε όλη την επικράτεια της χώρας ένα κύμα κακοκαιρίας θα απλωνόταν.
Όμως το πρωί λίγο πριν έρθει ο παπάς στο σπίτι για να τελέσει τρισάγιο και να την συνοδέψει έως την εκκλησία σταμάτησε να βρέχει και βγήκε λιακάδα η οποία θύμιζε καλοκαιρινή ημέρα και κράτησε έως και λίγη ώρα μετά την ταφή της όπου άρχισε και πάλι η κακοκαιρία κάτι που δεν είχε σταματήσει βέβαια στις γύρω περιοχές.

Τα θαύματα που επιτελούνται καθημερινά είναι πολλά και πολυάριθμα κάποια μάλιστα δεν γίνονται διακριτά.
Πολλά όμως διδάσκουν και βοηθούν. Και πολλά από αυτά προέρχονται γύρω από την Θεία Κοινωνία.

Χιλιάδες οι αναφορές σε θαύματα τέτοια μέσα σε νοσοκομεία με ετοιμοθάνατους και βαριά ασθενείς. Η θεία Κοινωνία αποτελεί την πεμπτουσία της μυστηριακής ζωής των χριστιανών.
Ακόμη κι αν κάποιοι δεν πίστευαν στον Χριστό κανείς δεν είχε φτάσει στο σημείο να προσβάλει αυτό το μυστήριο μέχρι πρότινος .....

Χριστός Ανέστη...!!
Αληθώς Ανέστη...!!