Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης
Δεν είναι διόλου κατάλληλη η στιγμή για να γράψω ένα τέτοιο κείμενο. Ούτε ο χρόνος μου αρκεί, ούτε και κανείς ενδιαφέρεται πλέον να ακούσει κάτι διαφορετικό από όσα έχει συνηθίσει να ακούει, τα οποία παραδόξως ενώ τον φοβίζουν, του έχουν γίνει οικεία...
Η πληθώρα των πληροφοριών, ιδίως των αναληθών και παραπλανητικών, είναι τέτοια που ακόμη και επιστήμονας να είναι κάποιος και ερευνητής όπως τυχαίνει να είμαι, είναι στιγμές που λες θα ξεχάσω κι αυτά που ξέρω!!!
Στην ουσία συζητούμε περι όνου σκιάς, μιά κατασκευή συνδημίας με σκοπούς αλλοτρίους , οικονομικούς και πολιτικοκοινωνικούς, αλλά αφού μίλησα για σκιά, πράγματι, όλη αυτή η περίπτωση, όλα αυτά τα δελτία ειδήσεων του θανάτου, μοάζουν σαν σκιές, είναι οι σκιές μέσα στο Πλατωνικό σπήλαιο, κι όμως ο πολύς κόσμος έχει φοβηθεί!
Τί να του πείς για να τον απαλλάξεις από τον φόβο του θανάτου όταν ακόμη και οι διοικητικοί "υπάλληλοι" της Εκκλησίας ἁπό τον φόβο μιας ανθυποσκιάς του θανάτου, μετέθεσαν την θριαμβική ιαχή της Νίκης κατά του θανάτου, το Χριστός Ανέστη, τρεις ώρες νωρίτερα με σκεπτικό πέρα από κάθε λογική, πόσο μάλλον επιστημονική...
Εκεί εντοπίζεται η ουσία του προβλήματος, εκεί ας το ψάξει καθένας...Στον φόβο του θανάτου. Αν δεν κατοικεί μέσα μας ο Ελευθερωτής μας από τον ζυγό του θανάτου, ο Χριστός, τότε θα φοβόμαστε και τον ίσκιο μας...Όλες οι άλλες λέξεις είναι περιττές.
Κουράστηκα να προσπαθώ να πείσω, με αλήθειες της επιστήμης, ανθρώπους με μυαλά πλυμμένα από τα ΜΜΕ, όπου οι πασαρέλες της πολιτἶκής και κυβερνητικής ιατρικής συναγωνίζονται στο ποιά ή ποιός θα φτιάξει την πιο τρομακτική σκιά μέσα στο σπήλαιο...
Πολλοί μάλλιστα μου κάνουν μάθημα, με αποκαλούν αυθαίρετα "αρνητή" καθώς έχουν ήδη αριστεύσει στην "πολιτική λοιμωξιολογία" και έχουν γίνει καθηγητές στην κωμική αλλά δυστυχώς και επικίνδυνα σηπτική "αντισηψία"!
Αφου λοιπόν δεν μπορώ ή και δεν θέλω να γράψω ένα εκτενές άρθρο που έτσι κι αλλιώς δεν θα πείσει τους ήδη πεπεισμένους και πεισιθανατίως απεγνωσμένους, αρκούμαι να σας χαρίσω ένα ποίημα που με εκφράζει απόλυτα σήμερα, 14 χρόνια μετά από τότε που το έγραψα.
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ
Κουράστηκα διορθώνοντας παραχαράξεις
γραπτὰ προδοτῶν καὶ ἀνεγκέφαλες ρήσεις.
Κουράστηκα νὰ βλέπω μόνο ἐγώ καὶ λίγοι φίλοι
τὴν βλακώδη πλανηταρχία νὰ καταρρέει
καὶ τοὺς τρωκτικοὺς δημοσιογράφους
μὲ τὶς κοφτερὲς τσέπες καὶ τὴ γλιστερὴ γλῶσσα
νὰ ἔρπουν ἀκόμα γλείφοντας
τὶς ἐτοιμόρροπες ναζιστικὲς μπότες της.
Κουράστηκα νὰ βλέπω τὰ τσιράκια τοῦ ἀντιχρίστου
μὲ μικρονοϊκὰ μικροκυκλώματα καὶ αὐτιστικὲς κάμερες
νὰ σκύβουν σὰ χάνοι νὰ δοῦν μέσα στὸ μυαλὸ μας.
Κουράστηκα περιμένοντας στὰ κράσπεδα τῆς ἐπανάστασης
νὰ ξεχειλίσει ἡ ὀργὴ τοῦ λαοῦ
πού ἀποχαυνώθηκε χαζεύοντας τὸ γυάλινο ξόανο
νὰ μουρμουρίζει τὰ ὑπνοφόρα του ψέματα.
Κουράστηκα ἀπὸ τοὺς ἀνέκαθεν ἐπαΐοντες κρετίνους
πού εἶναι ἔτοιμοι νὰ πουλἠσουν
ἤ μᾶλλον νὰ χαρίσουν τἠν ἱστορία τῆς ἒλευθερίας μας
ξετρελαμένοι μὲ τὰ καθρεφτάκια καὶ τὶς χάντρες
τῆς «πὲς μου πόσα ἔχεις νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι» νέας ἐποχῆς.
Εἶπα νὰ χτίσω μιὰ ἐπαυλη στὴν ἑκούσια σαλότητα
ἀλλὰ αὐτὸ ἦταν πάντα πανάκριβο οἰκόπεδο
καὶ γῶ εἶμαι ἀπένταρος γι αὐτὰ τὰ μέτρα.
Ἔτσι λοιπὸν πῆρα ἀπόφαση
νὰ τριγυρνάω μέσα στὸν ἀπατ-αιώνα
μὲ τἠ σκηνὴ καὶ τὸν ὑπνόσακκο τῶν λέξεων
καὶ δὲν θὰ κουραστῶ νὰ περιμένω
ἀπ’τὸ ἄχραντο χέρι Σου
ἕνα χάδι ἤ ἕνα χαστούκι.
23-24/5/2007
Αρκούμαι επίσης, αντί άλλου ενθαρυντικού επιχειρήματος, να σας χαιρετίσω με την ιαχή της μεγάλης Νίκης επί του θανάτου που γιορτάζουμε ακόμη:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου