Σημεία μιας κοινωνίας που έχει χάσει την αίσθηση της ιερότητας.

Είμαι τυχερή γιατί έχω μνήμες από εποχές που Μ. Παρασκευή:
-Υπήρχε περισσότερος κόσμος να περιμένει να προσκυνήσει τον Επιτάφιο από κόσμο να περιμένει έξω από το σούπερ μάρκετ.

- Το βράδυ οι δρόμοι άδειοι και όλοι στην περιφορά. Τα λιγοστά αυτοκίνητα και τα λεωφορεία τραβούσαν χειρόφρενο όταν περνούσε ο Επιτάφιος και κατέβαιναν οι επιβάτες. Με σεβασμό έκαναν τον σταυρό τους. Τώρα περιφορά ανάμεσα σε κίνηση και με αυτοκίνητα να περνούν με ταχύτητα πλάι και μερικοί να κορνάρουν κιόλας. Απόψε μάλιστα ένας "έξυπνος" ερχόταν πλάι στον Επιτάφιο και χτυπούσε ρυθμικά την κόρνα (αναρωτιέμαι αν μπροστά είχαν το φέρετρο του γονιού ή του παιδιού του...έτσι θα έκανε;). Στα λεωφορεία ο κόσμος αδιάφορος, χωμένος στο κινητό.

- Μαγαζιά χωρίς μουσική και ραδιόφωνο με κλασική μουσική ή τα Εγκώμια. Πλέον κλαμπατσίμπαλα και στα δύο.

- Νηστεύοντες και μη (πάντα υπήρχαν οι δεύτεροι και δικαίωμα τους) κρατούσαν έναν σεβασμό που έδειχναν στην ιερότητα της μέρας και στον συνάνθρωπο πιστό. Τώρα "δείπνα φανερά" και γενικά να περνά ο Επιτάφιος και να συνεχίζει στην ταβέρνα να μασά ο άλλος με γυρισμένη την πλάτη σουβλάκι και γύρο με κρεμμύδι.

- Ο κόσμος είχε μια αίσθηση ότι η μέρα αυτή έχει κάτι διαφορετικό, κάτι από πένθος που αγγίζει τον καθένα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Αυτό μεταφραζόταν σε μια συστολή. Σήμερα από βρισιές μέχρι clubbing, όλα στο πρόγραμμα.

Οι συμπεριφορές που αναφέρω είναι σημεία μιας κοινωνίας που έχει χάσει την αίσθηση της ιερότητας. Η θρησκευτικότητα δεν με αφορά, η επίγνωση της ιερότητας όμως ναι. Ακόμη και αν δεν πιστεύεις, έστω μπροστά σου είναι αναπαράσταση της τραγωδίας του Αθώου, η κηδεία Του. Αν σε μια κηδεία δεν έχεις μάθει να δείχνεις σεβασμό και δεν αντιλαμβάνεσαι την ιερότητα της στιγμής, αυτή που μπορεί να συγκλονίζει τον διπλανό σου, έχεις χάσει την ιερότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Καλή Ανάσταση!
Υ.Γ. Η ελευθερία στα πιστεύω δεν έχει καμία σχέση με τη γαϊδουριά.

Μαρία Αλβανού/Facebook