Στα 1629, σύμφωνα με την παράδοση, ποσορμίστηκε στην Πάτμο ο τουρκικός στόλος. Ο τούρκος ναύαρχος, κατά την επίσκεψη του στη Βασιλική Μονή του Θεολόγου της Χώρας, αντίκρισε, έκπληκτος, να υψώνεται στα νοτιοδυτικά της Μονής το μεγαλοπρεπές φρουριακά οχυρωμένο οικοδομικό συγκρότημα της Μονής της Ζωοδόχου Πηγής. Ιδιαίτερη ανησυχία του προκάλεσαν οι αμυντήριοι προμαχώνες των επάλξεων του κτίσματος αυτού. Η εξήγηση πως οι επάλξεις είχαν σκοπό την προστασία και την άμυνα του συγκροτήματος από τις πειρατικές επιδρομές φαίνεται ότι δεν τον έπεισε. Υποπτευόμενος ο τούρκος ναύαρχος επαναστατικούς σκοπούς, έδωσε διαταγή να συλληφθεί ο Παρθένιος ο Άγιος Προηγούμενος της Ιεράς και να βασανιστεί.
Στη σύλληψη του κτήτορα της Μονής συνέβαλαν και προδότες συμπολίτες του Παρθενίου, που προφανώς εχθρεύονταν τον ίδιο και το έργο του. Αμέσως μετά τη σύλληψη του ο Τούρκος ναύαρχος τον υπέβαλε σε βάναυσα μαρτύρια. Αφού τον ξεγύμνωσαν, τον βασάνισαν «αποκόψαντες την γενειάδα αυτού, χύσαντες ζέον έλαιον επί του στήθους αυτού» (αφού του αφαίρεσαν την Γενειάδα Του και έριξαν καυτό λάδι στο στήθος Του) και τοποθετώντας «πεπυρωμένον χάλκινον αγγείον επί της κεφαλής του, είς άπαντας δε τους δακτύλους του ενέπηξαν καλάμους αιχμηρούς, ερρίφθη δε ζέον έλαιον επί των πληγών».(αφού τοποθέτησαν χάλκινο αγγείο στην Κεφαλήν Του, σε όλα τα δάκτυλα Του πηξαν μυτερά καλάμια, και έριχναν καυτό λάδι στις πληγές)
Στα παραπάνω βασανιστήρια ο Νικόλαος Παγκώστας στη χειρόγραφη βίβλο του 1881 προσθέτει και ένα ακόμη: «…οι Τούρκοι εξόρυξαν δια περονίου τους οφθαλμούς του και τούτου ένεκεν ο λαός της Πάτμου αποκαλεί αυτόν μάρτυρα και αποδίδει ιαματικήν δύναμην κατά του πυρετού εις το εκ του τάφου του λαμβανόμενον χώμα».
(οι Τούρκοι του έβγαλαν και τα δύο του μάτια με πηρούνι και εξαιτίας αυτού, ο λαός της Πάτμου τον αποκαλεί Μάρτυρα και αποδίδει ιαματική δύναμη κατά του πυρετού στο χώμα που συλλέγει κανείς από τον Τάφο Του)
Μετά τα φοβερά βασανιστήρια ο Παρθένιος πεθαίνει: κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων καθώς : «ερρίφθη δε ζέον έλαιον επί των πληγών ούτως ώστε εξέπνευσε το θύμα της θηριωδίας του Πασά». (Ρίχτηκε καυτό λάδι στις νωπές πληγές Του και με αυτό τον τρόπο ο Άγιος Γέροντας εξέπνευσε από τις θηριωδίες του Πασά.)
Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης εκθέτει το γεγονός με κάποια παραλλαγή. Διηγείται πως, αφού τον βασάνισαν, τον «εξέβαλον της φρεγάτας ημιθανή και εξέπνευσε μετά μικρόν εκ των μαρτυρίων τη 17η Ιουνίου 1629».(Τον έβγαλαν από την φρεγάτα ημιθανή και εξέπνευσε μετά από λίγο από τα μαρτύρια την 17η Ιουνίου 1629)
Ο Αγιασμένος Παρθένιος παρουσιάζεται σε μια τοιχογραφία , που βρίσκεται πάνω από τον τάφο του, στο βόρειο τοίχο του νάρθηκα.
Ο Παρθένιος απεικονίζεται όρθιος, με όψη ωχρή, κλειστά μάτια, αγένειος και στο κεφάλι διακρίνεται να φορά λευκό μαντήλι. Ο ζωγράφος θέλησε να αποδώσει τον ανηλεή βασανισμό του Μαρτυρος, που χωρίς γενειάδα και με βγαλμένα και τα δύο του μάτια παριστάνεται στον πίνακα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου