Άνθρωπος που θέλει να «κρατήσει μούτρα», δε χρειάζεται αφορμές. Το κάνει και από μόνος του πριν προλάβεις καν να του πεις δύο λέξεις….
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να θυμώνεις.
Να νιώθεις ο αδικημένος. Ο καημένος. Το θύμα της υπόθεσης.
Το δύσκολο είναι να συνυπάρχεις. Να μιλάς. Να εξηγείς τι είναι αυτό που σε ενοχλεί. Να ψάχνεις να βρεις μια λύση.
Μάθαμε τώρα οι άνθρωποι, και στο παραμικρό κατεβάζουμε τα μούτρα μας.
Οχυρωνόμαστε πίσω από το «δίκιο μας» και αρνούμαστε την όποια σχέση μέχρι να «σπάσει» ο άλλος.
Ξέρεις…
Η κόλαση δεν είναι τόπος με καζάνια και φωτιές.
Είναι μέρος μοναξιάς. Ακοινωνησίας.
Είναι μέρος γεμάτο με ανθρώπους «αγίους», ανθρώπους που μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά δεν αντέχουν να βρίσκονται παρέα με τους αδελφούς τους.
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος Μ.Sc.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου