Σαν σήμερα 12 Μαΐου του έτους 1826, ανήμερα της γιορτής της Μεσοπεντηκοστής, μέσα στον ιερό ναό του Προφήτη Ηλία της Κονιδίτσας, την ώρα που τελούσε τα ‘’Άχραντα Μυστήρια’’, εσφαγιάσθη από τους Αιγυπτίους του Ιμπραήμ ο ΄’ΠΑΠΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ο Κάτσαρης΄΄.
Πρόταση μας είναι κάθε χρόνο αυτή την ημέρα να τελείται: εκδήλωση μνήμης και τιμής στον ‘’Παπα Γιάννη τον Κάτσαρη’’, μιας και δεν ανήκει μόνο στους ήρωες του χωριού αλλά και του έθνους μας[...]
Πρόταση μας είναι κάθε χρόνο αυτή την ημέρα να τελείται: εκδήλωση μνήμης και τιμής στον ‘’Παπα Γιάννη τον Κάτσαρη’’, μιας και δεν ανήκει μόνο στους ήρωες του χωριού αλλά και του έθνους μας[...]
Λίγα λόγια για τον παπα Γιάννη Κάτσαρη:
Τον Απρίλιο του έτους 1825 αποβιβάστηκε ο Ιμπραήμ Πασάς στην Πελοπόννησο, ερχόμενος για να βοηθήσει τους Tούρκους και με σκοπό να καταπνίξει την επανάσταση των Ελλήνων.
Τον Απρίλιο του έτους 1825 αποβιβάστηκε ο Ιμπραήμ Πασάς στην Πελοπόννησο, ερχόμενος για να βοηθήσει τους Tούρκους και με σκοπό να καταπνίξει την επανάσταση των Ελλήνων.
Την εποχή εκείνη η επανάσταση κινδύνευε να χαθεί μιας και η ‘’τότε Ελλάδα’’ σπαρασσόταν από εμφύλιες έριδες και συγκρούσεις.
Αφού πέρασεε ένας χρόνος μετά την μαρτυρική αντίσταση στο Μεσολόγγι ο Ιμπραήμ πέρασε στην Πελοπόννησο και εφαρμόζοντας την ‘’τακτική της καμένης γης’’ τρομοκρατούσε τους Έλληνες και κλόνιζε το ηθικό τους θέλοντας να καταλάβει την Μάνη και εν γένει την Πελοπόννησο. Έτσι την περίοδο εκείνη, που πολλοί τον προσκυνούσαν, λεηλατούσε τα χωριά του Πάρνωνα και του Ταϋγέτου σκοτώνοντας ανθρώπους, ζώα και καταστρέφοντας τις σοδειές τους.
Αφού πέρασεε ένας χρόνος μετά την μαρτυρική αντίσταση στο Μεσολόγγι ο Ιμπραήμ πέρασε στην Πελοπόννησο και εφαρμόζοντας την ‘’τακτική της καμένης γης’’ τρομοκρατούσε τους Έλληνες και κλόνιζε το ηθικό τους θέλοντας να καταλάβει την Μάνη και εν γένει την Πελοπόννησο. Έτσι την περίοδο εκείνη, που πολλοί τον προσκυνούσαν, λεηλατούσε τα χωριά του Πάρνωνα και του Ταϋγέτου σκοτώνοντας ανθρώπους, ζώα και καταστρέφοντας τις σοδειές τους.
Ανήμερα της Μεσοπεντηκοστής, στις 12 Μαΐου, οι Άραβες επιδρομείς εισέβαλλαν στην έρημη Κονιδίτσα αφού οι περισσότεροι κάτοικοί της είχαν καταφύγει στο μοναστήρι ‘’Μαρδάκι’’ της Αλαγονίας.
Ο πατέρας Ιωάννης Κάτσαρης δεν έφυγε αλλά λειτουργούσε στον ναό του Προφήτη Ηλία. Μέσα στην εκκλησία ήταν οι γερόντισσες και οι γέροντεςς που είχαν παραμείνει στο χωριό διότι δεν μπορούσαν να μετακινηθούν.
Οι Αιγύπτιοι ζήτησαν από τον παπα Κάτσαρη να διακόψει τη Θεία Λειτουργία. Αυτός αρνήθηκε. Τότε αφού τον έπιασαν, τον οδήγησαν σέρνοντάς τον στην δεξιά είσοδο του ναού και αφού τον γονάτισαν τον σφαγίασαν.
«….. Ἐσφάγη ἀπό τούς Ἄραβας ἐπιδρομεῖς μή θέλων νά ἐγκαταλείψει ἀνεκτέλεστα τά ἄχραντα μυστήρια…»
Η θύρα εκείνη του ναού του Προφήτη Ηλία όπου σφαγιάστηκε ο πατέρας Κάτσαρης κτίστηκε δηλ. σφραγίστηκε για πάντα για να μην πατηθεί ποτέ το τιμημένο αίμα του παπα Κάτσαρη.
Ενάμιση χρόνο μετά απ’ αυτό το γεγονός, έπειτα από την ναυμαχία του Ναυρίνου η Ελλάδα ελευθερώθηκε.
Πριν την επανάσταση υπήρξε προεστός. Από την πρώτη στιγμή του αγώνα ο παπα Γιάννης ο Κάτσαρης είχε πρωταγωνιστικό ρόλο μιας και με την ιερατική του ιδιότητα ήταν πρόσωπο που πού επηρέαζε και κατηύθυνε τις τύχες και τις αποφάσεις του χωριού.
Ενάμιση χρόνο μετά απ’ αυτό το γεγονός, έπειτα από την ναυμαχία του Ναυρίνου η Ελλάδα ελευθερώθηκε.
Πριν την επανάσταση υπήρξε προεστός. Από την πρώτη στιγμή του αγώνα ο παπα Γιάννης ο Κάτσαρης είχε πρωταγωνιστικό ρόλο μιας και με την ιερατική του ιδιότητα ήταν πρόσωπο που πού επηρέαζε και κατηύθυνε τις τύχες και τις αποφάσεις του χωριού.
Έλαβε μέρος ως επικεφαλής των συγχωριανών του και υπό τας διαταγάς του Π. Γιατράκου στις μάχες της Φραγκόβρυσης, του Βαλτετσίου, των Βερβένων, των Δολιανών και στην πολιορκία και κατάληψη της Τρίπολης όπως βεβαιώνεται από πιστοποιητικό των οπλαρχηγών: Λιάκου Γιατράκου, Γ. Σκλαβοχωρίτη και Στράτου Δημητράκου με ημερ. 4/5/1846 (δείτε το σχετικό άρθρο για τον παπα Γιάννη Κάτσαρη από τον Γ. Ζαφειρόπουλο στα Λακωνικά, τεύχ. 2/1964).
Δεν γνωρίζουμε πολλά για τους προγόνους του παπά Γιάννη και λεπτομέρειες για τον εν γένει βίο του. Ήταν έγγαμος με παιδιά και όταν εσφαγιάσθη ήταν περίπου 45 – 50 ετών.
Ὁ γιος του Αναστάσιος έγινε κι αυτός ιερέας στην Κονιδίτσα μέχρι περίπου το 1865, λαμβάνοντας το επίθετο Παπαδόπουλος, ως γιος παπά, κατά τη συνήθεια της εποχής.
Ὁ π. Αναστάσιος απέκτησε τρία τέκνα από τα οποία και προέρχεται ἡ σειριά των Παπαδοπουλαίων της Κονιδίτσας.
Έχουν περάσει ακριβώς 196 χρόνια από το μαρτυρικό τέλος του παπα Γιάννη. Η Ελλάδα μας ελευθερώθηκε και δημιουργήθηκε κράτος.
Υποκλινόμαστε ευλαβικά μπροστά στη θυσία του παπα Γιάννη Κάτσαρη αλλά και στη θυσία όλων των αγωνιστών του ’21 διότι αυτή η θυσία αποτελεί διδαχή σε πολλά επίπεδα κυρίως διδαχή υπέρ της ελευθερίας. .
Αισθανόμαστε τιμή και υπερηφάνεια που έχουμε τέτοιους προγόνους. Σ’ αυτούς χρωστάμε την ελευθερία μας
Οφείλουμε σε κάθε τόπο, να μελετάμε την ιστορία, τον βίο των ανθρώπων, να μνημονεύουμε ανθρώπους, που θυσιάστηκαν για υψηλά ιδανικά ή αγωνίστηκαν κατά του κατακτητή είτε αυτός ήταν Πέρσης, είτε Τούρκος, είτε Γερμανός, είτε οποιοσδήποτε.
Αυτοί οι αγωνιστές υπήρξαν συνάνθρωποί μας που κάηκαν σαν να είχαν μέσα στην ψυχή τους τους στίχους του σύγχρονου ποιητή: «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, ποιος τότε θα γίνει φως για τον κόσμο !!!
Λίγα λόγια για το χωρίο:
Η Κονιδίτσα είναι ένα μικρό, γραφικό χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 358 μέτρων. Βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από της Σπάρτης.
Στην κεντρική πλατεία του χωριού, με τον αιωνόβιο πλάτανο, ο επισκέπτης μπορεί να δει την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Πρόκειται για ένα σημαντικό μνημείο της Βυζαντινής περιόδου και χρονολογείται κατά τον 11ο αιώνα. Στην ίδια πλατεία βρίσκεται και η προτομή του ιερέα και Εθνομάρτυρα Ιωάννη Κάτσαρη, ο οποίος σφαγιάστηκε μέσα στην εκκλησία από τον στρατό του Ιμπραήμ, στις 12 Μαϊου 1826.
Στην νότια πλευρά του χωριού υπάρχουν υπολείμματα του ναού των Αγίων Θεοδώρων που χρονολογείται από την Παλαιοχριστιανική εποχή. Τέλος, στη θέση του παλαιού Δημοτικού σχολείου λειτουργεί ένα μικρό Λαογραφικό Μουσείο.
Κάθε χρόνο πλήθος κόσμου γιορτάζει την πρωτομαγιά στη θέση Ζωρό.
Υποκλινόμαστε ευλαβικά μπροστά στη θυσία του παπα Γιάννη Κάτσαρη αλλά και στη θυσία όλων των αγωνιστών του ’21 διότι αυτή η θυσία αποτελεί διδαχή σε πολλά επίπεδα κυρίως διδαχή υπέρ της ελευθερίας. .
Αισθανόμαστε τιμή και υπερηφάνεια που έχουμε τέτοιους προγόνους. Σ’ αυτούς χρωστάμε την ελευθερία μας
Οφείλουμε σε κάθε τόπο, να μελετάμε την ιστορία, τον βίο των ανθρώπων, να μνημονεύουμε ανθρώπους, που θυσιάστηκαν για υψηλά ιδανικά ή αγωνίστηκαν κατά του κατακτητή είτε αυτός ήταν Πέρσης, είτε Τούρκος, είτε Γερμανός, είτε οποιοσδήποτε.
Αυτοί οι αγωνιστές υπήρξαν συνάνθρωποί μας που κάηκαν σαν να είχαν μέσα στην ψυχή τους τους στίχους του σύγχρονου ποιητή: «αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς, ποιος τότε θα γίνει φως για τον κόσμο !!!
Λίγα λόγια για το χωρίο:
Η Κονιδίτσα είναι ένα μικρό, γραφικό χωριό κτισμένο σε υψόμετρο 358 μέτρων. Βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από της Σπάρτης.
Στην κεντρική πλατεία του χωριού, με τον αιωνόβιο πλάτανο, ο επισκέπτης μπορεί να δει την εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Πρόκειται για ένα σημαντικό μνημείο της Βυζαντινής περιόδου και χρονολογείται κατά τον 11ο αιώνα. Στην ίδια πλατεία βρίσκεται και η προτομή του ιερέα και Εθνομάρτυρα Ιωάννη Κάτσαρη, ο οποίος σφαγιάστηκε μέσα στην εκκλησία από τον στρατό του Ιμπραήμ, στις 12 Μαϊου 1826.
Στην νότια πλευρά του χωριού υπάρχουν υπολείμματα του ναού των Αγίων Θεοδώρων που χρονολογείται από την Παλαιοχριστιανική εποχή. Τέλος, στη θέση του παλαιού Δημοτικού σχολείου λειτουργεί ένα μικρό Λαογραφικό Μουσείο.
Κάθε χρόνο πλήθος κόσμου γιορτάζει την πρωτομαγιά στη θέση Ζωρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου