«Utopia» Εκείνη η μέρα δεν είναι τόσο μακριά όσο θα πίστευε κανείς.

                        

Ο Τζακ μόλις επέστρεψε στην πατρίδα του την Αυστραλία μετά από πάνω από μια δεκαετία μακριά στον παράδεισο. Αλλά αφού τον συναντά στο αεροδρόμιο ο αδερφός του Φρανκ, ο Τζακ ανακαλύπτει ότι η χώρα έχει αλλάξει ριζικά. Οι πολίτες αναφέρουν και τιμωρούν ο ένας τον άλλον για διάφορες αστικές παραβάσεις, χρησιμοποιώντας τα κινητά τους τηλέφωνα για να καταγράφουν και να ανεβάζουν παραβάσεις σε μια κυβερνητική εφαρμογή. Παντού υπάρχουν κάμερες και το μόνο ασφαλές μέρος στα σπίτια των ανθρώπων είναι το μπάνιο. Ανίκανος να προσαρμοστεί ή να αποδεχτεί τις αλλαγές, ο Τζακ προσπαθεί να φύγει από τη χώρα -- ένα κατόρθωμα πολύ πιο δύσκολο από ό,τι πίστευε.

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Νίκα, αυτή η μικρού μήκους επιστημονικής φαντασίας μπορεί να φέρει το όνομά της από έναν ιδανικό παράδεισο ισορροπίας και ειρήνης, αλλά ο τίτλος της είναι βαθιά σατιρικός στο πώς η ταινία απεικονίζει τον παραλογισμό του νέου κράτους επιτήρησης.

Σχεδόν όλοι έχουν ένα smartphone και οι συσκευές είναι βαθιά ενσωματωμένες με σχεδόν όλες τις πτυχές της ζωής μας, από τις τραπεζικές συναλλαγές μέχρι τον έρωτα, την επικοινωνία και την ψυχαγωγία. Σε πολλά επίπεδα, εξακολουθούμε να υπολογίζουμε πώς η τεχνολογία κινητής τηλεφωνίας μεταμορφώνει τη ζωή και τις σχέσεις μας.

Ένας πληθυσμός οπλισμένος με τηλέφωνα -- και εμποτισμένος με ολοένα και πιο σπασμωδική τιμωρία προς τους συνανθρώπους -- φαίνεται γελοίος, αλλά με βαθύτερο προβληματισμό, οι θεατές συνειδητοποιούν ότι αυτά τα κομμάτια υπάρχουν ήδη σε άλλες πτυχές της κουλτούρας μας. Είναι τα ανθρώπινα όντα τόσο αδύναμα που θα μπορούσαν να οπλιστούν για να κάνουν την επιτήρηση της κυβέρνησης για αυτούς;

Η «Utopia» φαντάζεται ότι εκείνη η μέρα δεν είναι τόσο μακριά όσο θα πίστευε κανείς.

πηγή