Γιώργος Αγγελακόπουλος
είναι το πιο γλυκό από τ’ άλλα
γιατί το μισό εγέμισε
από των ματιών το κλάμα.
Μα και του Πόντου τα βουνά
είναι πιο άγρια δασωμένα
για δεν τα πότισε βροχή
παρά μονάχα αίμα.
Στους δρόμους του ξεριζωμού
η φρίκη τους στοιχειώνει,
κι από τα δάκρυα των παιδιών
χορτάρι δεν φυτρώνει.
Οι εκκλησίες γκρεμίστηκαν
μα ακόμα αχολογούνε,
είναι οι ψυχές που κράζουν
τα κορμιά για να θαφτούνε.
Στον Πόντο αν βρεθείς
ποτέ μη λησμονήσεις.
Το νερό του είναι απ’ το αίμα σου,
το χώμα απ’ το κορμί σου,
και ο αέρας που φυσά
απ’ την αναπνοή σου.
(Ο Γιώργος Αγγελακόπουλος, που ζει μόνιμα στην Τρίπολη, δεν είναι ποντιακής καταγωγής όμως έχει αγαπήσει τον Πόντο διαβάζοντας συχνά για την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού. Τα δεινά και οι θηριωδίες που βίωσαν οι Έλληνες του Πόντου κατά την περίοδο της Γενοκτονίας τού έδωσαν την αφορμή να γράψει ένα ποίημα στη μνήμη των θυμάτων.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου