Αυτό έχει ήδη γίνει αντιληπτό από την περίπτωση της θεραπείας του γιου του Μ. Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο, που τον γιάτρεψε από μια βαριά αρρώστια.
Με τα θαύματα του ο Άγιος Σπυρίδων εκδήλωνε την αγάπη του για το λαό του Θεού. Αγάπη γεμάτη πόνο για τις θλίψεις και τα βάσανα όλου του κόσμου.
Ελεήμονας, φιλόστοργος και φιλάνθρωπος ο Άγιος Σπυρίδων θεράπευσε και θεραπεύει, εισάκουσε και εισακούει τον πόνο κάθε ανθρώπου.
Τα θαύματα ο Άγιος του Θεού δεν τα ενεργούσε για να επιδειχτεί και να γίνει θαυμαστή η θεία παντοδυναμία, αλλά γιατί ο ανθρώπινος πόνος αγιάτρευτος από τις ανθρώπινες προσπάθειες γιατρευόταν μόνο με τη χάρη του Θεού.
Οι Άγιοι του Θεού, όπως ο φτωχός και ο ταπεινός Σπυρίδων, μέσα στο φως της Θεότητας που τους γεμίζει, βλέπουν συνεχώς σε μεγαλύτερο βάθος την έκταση της αμαρτωλότητάς τους και απελπισμένοι από τη δική τους αδυναμία προσφεύγουν με όλη την ελπίδα τους στο Θεό που τον αισθάνονται όλο και περισσότερο Πατέρας μας.
Η μίμηση του φιλόθεου Σπυρίδωνα δεν έγκειται στο να φτάσουμε να θαυματουργούμε μια μέρα και να δοξαστούμε από το Θεό και τους ανθρώπους.
Αυτό δεν εξαρτάται καθόλου από μας και θα ήταν εγωιστικό να το επιζητούμε.
Μπορούμε όμως να μιμηθούμε τον Άγιο ως προς τη ζωή του, που είχε σαν κύριο γνώρισμα την αγάπη του προς τον πλησίον, με όλες τις αδυναμίες και τα πάθη του.
Βίοι Αγίων, Ο Άγιος Σπυρίδων, Ορθόδοξο Ίδρυμα «Ο Απόστολος Βαρνάβας»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου