Ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης στρατιώτης σε μια σπάνια φωτογραφία του 1877.
Αγαπημένος των παιδικών μας αναγνωστικών, απίστευτα λυρικός, με ποίηση γεμάτη Ανθρωπιά, θρησκευτική Πίστη και απέραντη Ελλάδα! Κατά συνέπεια ντεμοντέ έως και... απαγορευτικός δια τας παρούσας εποχάς.
Ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής στην Ποίηση και της Ηθογραφίας στην Πεζογραφία. Αθηναίος αστός ο Δροσίνης, δημοτικιστής, φίλος και συνοδοιπόρος του Παλαμά, δεν κατάφερε βεβαίως παρά το απέραντο έως υπερβολής έργο του, να σταθεί στο ίδιο ποιητικό ανάστημα με τον μεγάλο ομότεχνό του, αρχηγέτη της Γενιάς τους και Εθνικό μας Βάρδο!
Οι κατά καιρούς αναρτήσεις μας με ποιήματα του Γεωργίου Δροσίνη ΕΔΩ
ΒΑΘΙΑ ΤΗ ΝΥΧΤΑ
Βαθιά, τὴ νύχτα τὰ μεσάνυχτα,
μὲ τ᾿ἀνοιχτὰ φτερὰ τοῦ ὀνείρου,
πετᾷ ἡ ψυχή μου, σκλάβα ἐλεύθερη,
στοὺς μυστικοὺς κόσμους τοῦ Ἀπείρου,
τὴ νύχτα βλέπει ὅλα τ᾿ἀθώρητα,
ποὺ ἀπόκρυβεν ἡ πλάνα μέρα
τὴ νύχτα ἀκούει ὅλα τ᾿ἀκούσματα
στὸν ἀτρικύμιστον ἀέρα.
Βλέπει τῶν κάστρων τὰ φαντάσματα
καὶ τὰ λευκὰ στοιχειὰ τῶν κάστρων
κι ἀκούει τῶν δέντρων τὸ μεγάλωμα
καὶ τὸ περπάτημα τῶν ἄστρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου