Δεν είχε ρωτήσει τότε ο Σκιαθίτης την woke κουλτούρα της δηθενιάς και των συμπλεγμάτων. Θα τον είχαν περιλάβει τον τάλανα και πτωχόν...Κυρ Αλέξανδρος, ευωδιαστός και γάργαρος!
{ }...Κ' ἐτήρει ὅλα τὰ χρέη της τὰ κοινωνικά, καὶ μετήρχετο τὰ οἰκιακὰ ἔργα της, καλύτερ᾽ἀπὸ καθεμίαν. Εἶχε δὲ μεγάλην καθαριότητα εἰς τὸ σπίτι της, κ᾽εἰς τὰ κατώφλιά της, πρόθυμη ν᾽ἀσπρίζῃ καὶ νὰ σφουγγαρίζῃ χωρὶς ποτὲ νὰ βαρύνεται, καὶ χωρὶς νὰ δεικνύῃ τὴν παραξενιὰν ἐκείνην, ἥτις εἶναι συνήθης εἰς ὅλας τὰς γυναῖκας τὰς ἀγαπώσας μέχρις ὑπερβολῆς τὴν καθαριότητα. Καὶ ὅταν ἔμβαινεν ἡ Μεγάλη Ἑβδομάς, ἐδιπλασίαζε τ᾽ἀσπρίσματα καὶ τὰ πλυσίματα, τόσον ὁποὺ ἔκαμνε τὸ πάτωμα ν᾽ἀστράφτῃ, καὶ τὸν τοῖχον νὰ ζηλεύῃ τὸ πάτωμα...
«Χωρίς στεφάνι», (1896)
**O εξαιρετικός ζωγραφικός πίνακας είναι του Δημήτρη Μοράρου**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου