Όλη μας η ζωή μια Μεγάλη Εβδομάδα . . .

 Mπαίνεις στη ζωή κάποιων ανθρώπων και σε χειροκροτούν, μετά όμως τα χειροκροτήματα γίνονται ραπίσματα.
Σε βλέπουν από συμφέρον και όταν δεν μπορούν να πάρουν αυτό που θέλουν ή δεν δώσεις αυτό που θέλουν, οι χαρές γίνονται κακίες. 

Κάποιοι είναι φίλοι σου στα ωραία αλλά στα δύσκολα σε εγκαταλείπουν. 

Με άλλους τρως στο ίδιο τραπέζι, τους δίνεις τη ζωή σου και σε προδίδουν σε μια νύχτα για πλάκα. Κάποιοι σε παρερμηνεύουν και τελικά σε δικάζουν ενώ εσύ σιωπάς. Έχουν βγάλει συμπεράσματα και πόρισμα χωρίς μάλιστα να σου δώσουν δικαίωμα στον λόγο. 

 Άλλοι σου λένε ότι σε αγαπούν και σε εκτιμούν και μετά από λίγο διάστημα μπορεί να σε πετάξουν και να κάνουν ότι δεν σε ξέρουν, χωρίς να χρειαστεί να λαλήσει κανένας κόκορας. 

 Πολλές φορές περνάς τον δικό σου Γολγοθά, κουβαλάς σταυρούς και τελικά δεν υπάρχει κανείς να σε βοηθήσει. Στις χαρές όλοι είναι πρώτοι αλλά τα δάκρυα τα ρίχνεις μόνος σου. Άλλοι σε ποτίζουν αγάπη και άλλοι ξύδι.
Τελικά η ζωή δεν είναι στιγμές, είναι πληγές, σημάδια και σφραγίδες. Μια πορεία ζωής με ενδιάμεσους σταθμούς. Κάποιοι σταθμοί έχουν χρώματα και ευωδίες ενώ κάποιοι σκοτάδι και δυσωδίες. Ευτυχώς που το τρένο της ζωής δεν σταματάει σε σταθμούς αλλά έχει έναν τελικό προορισμό που είναι η αγκαλιά του Χριστού και ευτυχώς Αυτός είχε , έχει και θα έχει τον τελευταίο λόγο και θα βάλει την υπογραφή Του στο τέλος του βιβλίου μας.
Η ελπίδα είναι ότι ενώ σταυρώνεσαι, πονάς και υποφέρεις στο τέλος πάντα θα θριαμβεύσει η Ανάσταση.
Έρχεται ο Νυμφίος, ας τρέξουμε να τον αγκαλιάσουμε…..Προλαβαίνουμε…

π.Σπυρίδων Σκουτής

πηγή