Όσιος Αμφιλόχιος: Άγιε μου Νεκτάριε, που θεραπεύεις τον κόσμον, θεράπευσε και εμέ τον φίλον σου!

Με την ταπείνωσή του [ο Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής] κέρδισε την εμπιστοσύνη του Αγίου Νεκταρίου. Έκτοτε τον επισκεπτόταν συχνά. Όταν ο Γέροντας Αμφιλόχιος έγινε Διάκος, συλλειτούργησαν πολλές φορές.
Οι ψυχές τους ενώθηκαν ακόμη περισσότερο κατά την τελευταία λειτουργία πού έκαναν ένα χρόνο πριν από την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου. Η πνευματική ένωσή τους έγινε εντονότερη, όταν ο Άγιος του ανέθεσε να μεταλάβει μία άρρωστη μοναχή στο κελλί της.

Άλλη φορά, εξαιτίας του συνωστισμού στον μικρό ξενώνα της Μονής, ο Άγιος τον έβαλε να κοιμηθεί στο κελλί του μέσα στον περίβολο του Μοναστηριού.
Η πνευματική αυτή φιλία και αγάπη συνεχίστηκε και μετά την κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου.

Το 1958 εξαιτίας του διαβήτη δημιουργήθηκε ένα επικίνδυνο απόστημα στο πόδι του Γέροντα. Ο γιατρός και οι μοναχές βρίσκονταν σε ανησυχία για την εξέλιξη του αποστήματος, όταν άκουσαν ατάραχο τον Γέροντα να λέει στην διακονήτριά του:
– Άναψε θυμιατό, αδελφή Αγάθη, και ανέβασε το λείψανον του Αγίου.
Σταύρωσε το πόδι του και είπε:
– Εσύ, Άγιέ μου Νεκτάριε, που θεραπεύεις τον κόσμον, θεράπευσε και εμέ τον φίλον σου.
Το επόμενο πρωί ο γιατρός που ήρθε να χειρουργήσει το απόστημα διαπίστωσε ότι είχε υποχωρήσει εντελώς.
Με ευγνωμοσύνη ο Γέροντας αφιέρωσε μία Εκκλησία στο όνομα του Αγίου Νεκταρίου η οποία πανηγυρίζει κάθε χρόνο τη μνήμη του θαυματουργού Αγίου.

Πηγή: Το βιβλίο του Ιερομονάχου, π. Δημητρίου Καββαδία, “Γέροντες και γυναικείος Μοναχισμός”, έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2015)

Ψυχή που δεν αποδέχεται ότι είναι άρρωστη μένει αγιάτρευτη(Αρχή της Ινδίκτου)

Όπως γνωρίζετε, καθώς το έχουμε πει άλλα χρόνια, την 1η Σεπτεμβρίου αρχίζει το εκκλησιαστικό έτος. Δηλαδή από εκκλησιαστικής απόψεως την 1η Σεπτεμβρίου έχουμε πρωτοχρονιά. Απλώς τώρα σας το θυμίζω αυτό και εύχομαι όλοι, καθώς μπαίνουμε στη νέα εκκλησιαστική χρονιά, να βάλουμε μια αρχή αλλά αρχή αληθινή.

Μία προφητεία
Θα αναφερθώ λίγο στα λόγια αυτά που ακούσαμε προηγουμένως στην ευαγγελική περικοπή, στα οποία και άλλη φορά έχουμε αναφερθεί. Η ευαγγελική περικοπή είναι από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, και τα λόγια στα οποία θα αναφερθούμε είναι από τον προφήτη Ησαΐα, τα οποία ανέγνωσε ο Χριστός στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, τη Ναζαρέτ, και όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος, είναι λόγια που αναφέρονται στο πρόσωπό του.
Στην προφητεία αυτή γίνεται λόγος γι' αυτό που ήλθε ο Χριστός να κάνει στον κόσμο, και μάλιστα ομιλεί ο ίδιος ο Χριστός για τον εαυτό του.
«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ' ἐμέ, οὖ εἴνεκεν ἔχρισέ με».

 Ο Χριστός είναι ο απεσταλμένος του Θεού, είναι αυτός που ως άνθρωπος είναι κεχρισμένος με το Πνεύμα του Θεού. Και αυτός είναι εκείνος ο οποίος θα κάνει ακριβώς το έργο το οποίο χρειάζονται οι άνθρωποι. Πιο μπροστά ο Θεός έστειλε προφήτες, αλλά τώρα έστειλε τον Υιό του.

Λέει ο Χριστός ότι τον έστειλε ο Θεός «εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς». Με έστειλε να φέρω στους φτωχούς το χαρμόσυνο άγγελμα της σωτηρίας. «Ἰάσασθαι τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν». Με έστειλε -η φράση αυτή εννοείται σ' όλα τα παρακάτω που λέγονται στην προφητεία- να γιατρέψω αυτούς που έχουν συντετριμμένη καρδιά.
«Κηρύξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν». Να ελευθερώσω αυτούς που είναι αιχμάλωτοι της αμαρτίας και να διακηρύξω σ' αυτούς ότι είναι ελεύθεροι, ότι συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες τους.
«Και τυφλοῖς ἀνάβλεψιν». Να δώσω φως σ' αυτούς που είναι τυφλοί. «Ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει». Αυτούς, οι οποίοι ένεκα της αμαρτίας -όχι για άλλο λόγο- είναι κυριολεκτικά τσακισμένοι, συντεθλιμμένοι, πιεσμένοι, μόλις και δεν έχουν πεθάνει, να τους συγχωρήσω και να τους αποστείλω ελεύθερους από το βάρος αυτό.
«Κηρύξαι ἐνιαυτόν Κυρίου δεκτόν». Και να κηρύξω το έτος που είναι δεκτό στον Κύριο, στον Θεό. Δηλαδή να κηρύξω την έναρξη της καινούργιας ζωής, της εν Χριστώ, της εν Πνεύματι Αγίω, ζωής.

Αυτά, όπως είπαμε, τα προσέξαμε και άλλη χρονιά -πέρυσι, προπέρυσι- ίσως όμως δεν τα είδαμε από την εξής πλευρά: ο Χριστός γι' αυτό ήλθε, γι' αυτό απεστάλη, να φέρει το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς, να γιατρέψει αυτούς που έχουν συντετριμμένη καρδιά, να κηρύξει ότι ελευθερώνει από την αμαρτία τους δούλους και τους αιχμαλώτους της αμαρτίας, να δώσει στους τυφλούς φως κλπ. Ο Χριστός ήλθε, για να κάνει αυτό το έργο.

Τι συμβαίνει και το έργο του Χριστού δεν πραγματοποιείται μέσα μας;
Τι συμβαίνει στην πράξη; Δεν είμαστε φτωχοί; Δεν έχουμε συντετριμμένη καρδιά, με την έννοια ότι η καρδιά μας είναι άρρωστη; Δεν είμαστε κυριολεκτικά αιχμάλωτοι της αμαρτίας; Δεν είμαστε στο σκοτάδι; Δεν είμαστε κυριολεκτικά τσακισμένοι από την αμαρτία; Δεν έχουμε ανάγκη να νιώσουμε ότι μπήκαμε σ' αυτή την καινούργια ζωή, που έκανε αρχή ο Χριστός; Δεν έχουμε ανάγκη ν' αρχίσουμε να ζούμε αυτή τη ζωή που μας κάνει ευαρέστους στον Θεό;

Εικόνα Αγ.Παντελεήμονος-Όρος Σινά,13ος αιώνας και σκηνές από τον βίο του

 

ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΙΩΘΟΣ ΑΥΤΩ ΑΝΕΣΤΗ ΑΝΑΓΝΩΝΑΙ (Αρχή της Ινδίκτου)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Ναζαρέτ, οὗ ἦν τεθραμμένος, καὶ εἰσῆλθεν κατὰ τὸ εἰωθὸς αὐτῷ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῶν σαββάτων εἰς τὴν συναγωγήν, καὶ ἀνέστη ἀναγνῶναι” (Λουκ. 4,16)“

Εκείνο τον καιρό ήρθε ο Ιησούς στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε όπως συνήθιζε στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές”

 Η αρχή του νέου εκκλησιαστικού έτους που ταυτίζεται με την αρχή της Ινδίκτου, ρωμαϊκού τρόπου μέτρησης του χρόνου για φορολογικούς και άλλους λόγους, μας φέρνει μπροστά σε ένα απόσπασμα από τον ευαγγελιστή Λουκά, στο οποίο ο Χριστός βρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα Του, την Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Εισέρχεται την ημέρα του Σαββάτου στη συναγωγή της πατρίδας Του, όπως το συνήθιζε και σηκώνεται, όπως είχε το δικαίωμα, για να διαβάσει τις Γραφές, ένα απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη, ενώπιον των συμπατριωτών Του και επιλέγει το απόσπασμα του προφήτη Ησαΐα που αναφέρεται στην αποστολή του Μεσσία.

 Ο προφήτης αναφέρει ότι ο Μεσσίας θα είναι αυτός που θα αποσταλεί από το Άγιο Πνεύμα ν’ αναγγείλει το χαρμόσυνο μήνυμα στους φτωχούς και να θεραπεύσει τους συντριμμένους ψυχικά. Στους αιχμαλώτους να κηρύξει απελευθέρωση και στους τυφλούς ότι θα βρουν το φως τους, να φέρει λευτεριά στους τσακισμένους, να αναγγείλει του καιρού τον ερχομό που ο Κύριος θα φέρει τη σωτηρία στο λαό Του. Όλα αυτά, όπως θα πει στους έκπληκτους συμπατριώτες Του, εκπληρώνονται στο πρόσωπό Του. Εκείνοι θα Τον αρνηθούν και ο Χριστός δεν θα επιστρέψει ποτέ στην πατρίδα Του, αφού ουδείς προφήτης δεκτός εν τη πατρίδι αυτού.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς μας δείχνει τρία σημεία σημαντικά για το πρόσωπο του Χριστού, πολύτιμα και για όλους εμάς. 

 Το πρώτον είναι ότι ο Χριστός υπήρξε ιστορικό πρόσωπο, καθώς είχε ανατραφεί στη Ναζαρέτ. Πέρα από τις όποιες ιστορικές μαρτυρίες ιστορικών της εποχής, μη χριστιανών (Ιώσηππος, Τάκιτος), οι Ιουδαίοι γνώριζαν ότι ο Ιησούς είχε μεγαλώσει στη Ναζαρέτ και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να εξηγήσουν τη θαυματουργική Του δυνατότητα, όπως και τη δύναμη του λόγου Του, διότι ήξεραν ότι στη Ναζαρέτ δεν υπήρχε σχολείο που να μπορέσει να προετοιμάσει τέτοιον δεινό ρήτορα, αλλά και γνώστη των Γραφών. Όμως ο Χριστός συγκεραννύει στο πρόσωπό Του την θεϊκή και την ανθρώπινη φύση. Την ασύγκριτη ευφυΐα και παντογνωσία του Θεανθρώπου, η οποία δεν υπάρχει για επίδειξη ή δοξασμό, αλλά για το καινούργιο ξεκίνημα της ιστορίας της ανθρωπότητας. Ό,τι είναι και ό,τι έχει ο Χριστός, το παν δηλαδή, είναι για μας, για όσου πιστεύουν αλλά και για όσους Τον αρνούνται.

«ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ, Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ»

                          

Ομιλία του πατρός Γεωργίου Σχοινά στην αίθουσα της οδού Ζωοδόχου Πηγής 44, Εξάρχεια. Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης γράφει για τον πρόσφατα αγιοποιημένο Χριστόφορο Παναγιωτόπουλο (Παπουλάκο)

O ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ
(Tο άρθρο είναι του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.
Εδημοσιεύθη στο περιοδικό ''Χριστιανική Σπίθα'' τον Δεκέμβριο του 1952, φυλ. 137).

 Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, θεολόγοι, κήρυκες του θείου λόγου, πάντες φρουροί της ιεράς ποίμνης του Ιησού. Ινα τί κοιμάσθε; Λύκοι εις τα πρόβατα. Ποιοι είναι οι λύκοι; Αιρετικοί όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων, μπήκαν εις τας Μητροπόλεις, τας ενορίας και τα σχολεία. Ποιοι είναι οι λύκοι; Άνδρες άρπαγες και πλεονέκται τον Μαμμωνά λατρεύοντες και τον λαό κατά ποικίλους τρόπους ληστεύοντες. Λύκοι κοινωνικοί. Λύκοι εκκλησιαστικοί. Λύκοι αραβικοί. Λύκων επιδρομή. Οι χιλιασταί, π.χ. οι οποίοι το 1922 εμετρώντο στα δάκτυλα της μιάς χειρός, σήμερον έφτασαν στις 12.000 άτομα, είναι διασκορπισμένοι εις όλην την χώραν και αρπάζουν καθημερινώς τα πρόβατα, τας ψυχάς. Ποιμένες του νέου Ισραήλ. Δεν τρέμετε τας ευθύνας σας; Το ποίμνιόν σας διαλύεται και σεις;… Ακούεται η Σάλπιγξ των εσχάτων ημερών! 

Ποιμένες! Εκτινάξατε εκ των βλεφάρων σας τον νυσταγμόν, αφήσατε τας φλογέρας, αρπάσατε τας σφενδόνας, καταδιώξατε τους λύκους, σώσατε το ποίμνιο, το υπολειφθέν ελάχιστον ποίμνιον… Aλλ’ ακούω αντίρρησιν, που προέρχεται από τους λεγομένους «αγραμμάτους».

 Πολύ καλά, σου λέγει ο ιερεύς της υπαίθρου, να εξέλθωμε εις πόλεμο κατά της πλάνης και της αμαρτίας. Βλέπω και εγώ το κακό που εξαπλώνεται και έφθασε εως την τελευταία καλύβη. Αλλ’ εγώ δεν είμαι πτυχιούχος ιερατικών και θεολογικών σχολών. Δεν εσπούδασα επιστήμη. Δεν γνωρίζω γράμματα πολλά. Είς αυτόν τον αγώνα υπέρ της Ορθοδοξίας τι μπορώ εγώ να προσφέρω; Τι μπορώ να κάνω;

 Αδελφέ! Ερωτάς τι να κάνεις; Φαίνεται ότι δεν διάβασες το Ευαγγέλιο ή, εάν το εδιάβασες, δεν το επίστευσες. Συ ο ένας δύνασαι να σώσεις το χωρίο σου, την επαρχίαν σου, τον νομόν σου, την Ελλάδα όλην. Αρκεί να έχεις πίστη θερμή, ενεργητική, ως κόκκον σινάπεως, και τότε θα είπεις εις το όρος, εις το μεγαλύτερο εμπόδιο που προβάλλει ενώπιόν σου, Όρος, «μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν» (Ματθ. 17,20). Όχι πτυχία και διπλώματα και μετεκπαιδεύσεις και μισθοί και τυχερά και διπλαί και τριπλαί θέσεις, και τίτλοι κενοί περιεχομένου, αιωρούμενοι ως αερόστατα, αλλά πίστις. Πίστις το παν. Πίστις! Μυστικός μοχλός που μετακινεί όρη. Ω πίστις, μεγάλα τα κατορθώματά σου! Και απόδειξις, μία εκ των μυρίων αποδείξεων της θαυματουργούσης πίστεως, είναι ο Παπουλάκος.

Ἀφ΄ ὅτου εἰσῆλθες ἐδῶ, ἄνθρωπε, ἐδίωξες τόν Θεόν ἀπ΄ ἐμοῦ!"

"Προσέχετε νά μήν ἐπαινῆτε ἕνας τόν ἄλλον κατά πρόσωπον. Διότι βλάπτει καί τούς τελείους ὁ ἔπαινος, ὄχι ἐσᾶς ὅπου εἶσθε ἀκόμη ἀδύνατοι...
Ἕναν Ἅγιον τόν εἶπεν ἕνας μουσαφίρης τρεῖς φορές ὅτι πλέκει καλά τό ἐργόχειρον. Καί τήν τρίτην φοράν τόν εἶπεν ὁ Ἅγιος:
- Ἀφ΄ ὅτου εἰσῆλθες ἐδῶ, ἄνθρωπε, ἐδίωξες τόν Θεόν ἀπ΄ ἐμοῦ!" 

Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής

πηγή

Η λατρευτική εικόνα της Αποτομής του Προδρόμου

Η Μονή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου «ἐν τοῖς Στουδίου» της Κωνσταντινούπολης ήταν η πρωτεύουσα Μονή της Πόλης και ο Ηγούμενός της ο Πρώτος των Ηγουμένων. 

Γνωρίζουμε ότι στην πανήγυρη της Μονής στις 29 Αυγούστου πήγαινε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας με το «βασιλικόν ἀκάτιον» μέσω θαλάσσης και τον υποδέχονταν οι περίπου 700 μοναχοί με αναμμένα κεριά.

 Η Μονή Στουδίου επηρέασε όλες τις μονές της Ανατολής στα Τυπικά, στην υμνολογία, στην καθημερινή ζωή και στην λατρεία. Η καθιέρωση της νηστείας την 29η Αυγούστου είναι προφανώς έργο των μοναχών της.

 Παρόλη την λάμψη της Μονής των Στουδιτών, δεν διασώθηκε καμία μαρτυρία για κάποια ιδιαίτερη λατρευτική εικόνα της Αποτομής του Προδρόμου. 

Φαίνεται πως ο τύπος αυτός άργησε πολύ να διαμορφωθεί.

Στην εντοίχια ζωγραφική απαντάται πρώτη φορά μάλλον στην Δύση, στο έργο του Τζιόττο στα 1320 και στην Ανατολή αργότερα, στην Μονή Ντέτσανι στα 1350. 

Στο έργο του Τζιόττο φαίνεται η μεταφορά της κεφαλής από την Σαλώμη (φωτο 1), ενώ στο Ντέτσανι ο άγιος σκύβει για να δεχθεί χτύπημα από σπαθί (φωτο 2).

 Και στις δύο περιπτώσεις δεν απεικονίζεται ο κομμένος λαιμός. 

Κατά την Τουρκοκρατία κυριαρχεί μια πιο δραματική σκηνή με έντονα δυτικά στοιχεία, η οποία αναπαράγεται μέχρι σήμερα (φωτο 3, Θεοφάνους, Μονή Σταυρονικήτα, 1546)
+Ε. Γ.

πηγή

Η Παναγία η Προυσιώτισσα στην Λαμία: Ο ναός που είναι σκαμμένος μέσα στον βράχο και το θαύμα της Παναγίας που έσωσε τρένο από εκτροχιασμό.

Ο ναός της Παναγίας Προυσιώτισσας στη Λαμία, κρυμμένος στον βράχο, είναι γνωστός για το θαύμα που προσέφερε προστασία στους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους.

Στη Λαμία, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν έναν εντυπωσιακό σπηλαιώδη ναό, αφιερωμένο στην Παναγία την Προυσιώτισσα, που βρίσκεται κρυμμένος μέσα σε βράχο στους πρόποδες της Οίτης, όχι μακριά από την πόλη.
Αυτός ο ναός, ο οποίος ανακαινίστηκε από σιδηροδρομικούς υπαλλήλους, προσφέρει μια μοναδική εμπειρία πνευματικής αναζήτησης και αισθητικής απόλαυσης. Στους πρόποδες της Οίτης, κρύβεται ένα υπέροχο μικρό εκκλησάκι, εναρμονισμένο με το πετρώδες τοπίο.

Το θαύμα
Η ιστορική σημασία της Παναγίας Προυσιώτισσας προσελκύει ιδιαίτερη προσοχή, καθώς η ευλογημένη αυτή εικόνα θεωρείται εδώ και καιρό η προστάτιδα των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Υπάρχει μια παράδοση ότι μια αμαξοστοιχία, σε μια παλαιότερη ανατροπή της πάνω από τον γκρεμό προς το σημείο της εκκλησίας,  να βγουν όλοι οι επιβάτες και το προσωπικό του σιδηροδρόμου αλώβητοι, κάτι που αποδόθηκε σε θαύμα της Παναγίας.

πηγή

Ένα θαυμαστό και όχι παράδοξο για την απεριόριστη λογική του Θεού, αλλά μόνο για την περιορισμένη ανθρώπινη λογική, φαινόμενο

ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΒΙΡ (30 Αυγούστου): Το λείψανό του παραμένει τελείως άφθαρτο εδώ και 486 χρόνια!

Ένα θαυμαστό και όχι παράδοξο για την απεριόριστη λογική του Θεού, αλλά μόνο για την περιορισμένη ανθρώπινη λογική, φαινόμενο:

Το λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ, ο οποίος εορτάζει στις 30 Αυγούστου, παραμένει εδώ και 486 χρόνια (κοιμήθηκε το 1533) τελείως άφθαρτο.

Και παρά την προσπάθεια επί κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία να βεβηλωθεί, διατηρήθηκε ανέγγιχτο. Και όταν κάνουμε λόγο ότι είναι τελείως άφθαρτο, εννοούμε ότι δεν έχει χάσει το φυσικό του χρώμα, ούτε την ελαστικότητα του και διατηρεί ακόμη και τους μυς, το λίπος και τον υποδόριο ιστό.Και φυσικά θαυματουργεί… Αλλά για να συμβεί αυτό, προηγήθηκε η ταπείνωσή του και η υποταγή του στο θείο θέλημα.

Από τα 19 του χρόνια, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1448 στα μέρη του Νοβγκορόντ της Ρωσίας, μόνασε στη Μονή Βαλαάμ και μάλιστα οδήγησε στο μοναχισμό και τους δύο γονείς του.

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Τη σάρκα του όχι μόνο δεν την έκανε είδωλο του εγώ του, όχι μόνο δεν την παραχάιδεψε, όχι μόνο δεν την άφησε να αποθρασυνθεί, αλλά σχεδόν την κατήργησε. Της είπε ένα μεγάλο όχι και δεν της επέτρεψε ούτε στιγμή να κατακτήσει έδαφος και υπεροχή κατά του πνεύματος.

30 Αυγούστου ΣΥΝΑΞΗ των ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ της Σερβικής Εκκλησίας

30 Αυγούστου-ΣΥΝΑΞΗ των ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ της Σερβικής Εκκλησίας:

Άγιοι Σάββας ο Α'(1235)εδώ,εδώ  Σάββας ο Β΄(1271),  Αρσενιος ο Α΄ (1266)εδώ,   Ευστάθιος (1285)εδώ,   Ιάκωβος (1292),   Nικόδημος (1325)εδώ,   Δανιήλ ο Β' (1338)εδώ -  αρχιεπίσκοποι

Άγιοι: Ιωαννίκιος ο Β'  (1354),   Σπυρίδων (1388),   Εφραίμ ο Β'  (1395)εδώ,  Κύριλλος (1419),   Νίκων (περ. 1439),   Μακάριος (1574),   και Γαβριήλ ο Α'  (1659)εδώ - Πατριάρχες

Άγιος Γρηγόριος (1012),επίσκοπος

Ο Αγιάννης της Κολώνας

 Ο Αγιάννης της Κολώνας γιορτάζει στις 29 Αυγούστου. Ένα απ' τα σπάνια που συναντάς μόνο στην Αθήνα. Στην Ευρυπίδου χαμηλά, πίσω από μια κληματαριά και μια μικρή αυλίτσα, βρίσκεται ένα πολύ μικρό εκκλησάκι, του 'Άη Γιάννη στην Κολώνα'. 

Περίεργο όνομα, μα ακόμα πιο μοναδικό το θέαμα του κορινθιακού κίονα που ξεπηδά μέσα απ' τα κεραμίδια! Στο σημείο βρισκόταν το ιερό του Ασκληπειού, που ειδικευόταν μάλιστα στην αντιμετώπιση του υψηλού πυρετού, σύμπτωμα της ελονοσίας που ταλαιπωρούσε ως και τον 20ο αιώνα την Αττική. Χαρακτηριστική παράδοση οι χρωματιστές κλωστές (αντιπροσώπευαν κάθε αρρώστια) που δένανε οι πιστοί στη βάση της κολώνας προσευχόμενοι για ανάρρωση.

Η ιστορία αυτού του τόπου σε λίγα τετραγωνικά. Τόσο αθηναϊκό, τόσο μες στα πόδια μας.Ευρυπίδου 70 στου Ψυρρή.

πηγή

Ο παπάς που... πετάει!!

 Αυτό όμως που με εντυπωσίασε ήταν κάτι άλλο: ένας αγράμματος παπάς του νησιού, ο παπά-Μήτσος (δε ζει πια) που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Με τα γυαλιά - πατομπουκαλα διάβαζε ανάποδα το Ευαγγέλιο (αφού δεν έβλεπε πια) κι έκανε τα παιδιά στο ιερό να γελάνε...

 Ο Κωνσταντίνος λοιπόν, που ήταν τότε στο ιερό παπαδάκι, θυμάται κάτι από τον παπά αυτόν, που τον σημάδεψε σε όλη του τη ζωή. 

Μικρός 15 χρόνων (σήμερα 42) είχε δει κάποτε τον παπά - Μήτσο να διαβάζει το Ευαγγέλιο και να... αιωρείται 10 πόντους από το έδαφος! 

"Εσκυβα πάλι και πάλι να το δω, μας έλεγε, γιατί μου έκανε εντύπωση αυτό το θέαμα. Δε με γελούσαν τα μάτια μου. Υπήρχε κενό κάτω από τα πόδια! Το είπα και σε άλλους και δεν έδωσαν σημασία."

Αυτά άκουσα σήμερα για τον παπά Μήτσο, έναν άγνωστο άγιο της εποχής μας, που έζησε κάποτε εδώ στους Παξους... Η φίλη μου η Κωνσταντίνα μού έστειλε τη φωτογραφία του και χάρηκα πολύ. Ελπίζω κι εσείς. Να έχουμε την ευχή του.

πηγή

Σαλώμη

Σήμερα έψαχνα να βρω μια ωραία παράσταση για την σημερινή γιορτή και την ανακάλυψα μόλις! Προέρχεται από αγγλικό ψαλτήρι του 13ου αιώνα και είναι πραγματικά εντυπωσιακή!
Στο πάνω τμήμα η Σαλώμη χορεύει μπροστά από τον Ηρώδη Αντίπα και την παρέα του, ενώ δίπλα της κάθεται η μητέρα της Ηρωδιάδα και την καμαρώνει.

 Στο κάτω τμήμα ο δήμιος παραδίδει το κομμένο κεφάλι του Ιωάννη του Προδρόμου στη Σαλώμη, η οποία ετοιμάζεται να το παραδώσει στη χαρούμενη μητέρα της...

πηγή

Ο πρώτος που αποκαλύπτει την αγία χαρά του μαρτυρίου ήταν ο Άγιος Ιωάννης, ο Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου…

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

 Σήμερα είναι μια μικρή Μεγάλη Παρασκευή, μια δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή. Γιατί σήμερα ο μεγαλύτερος άνδρας μεταξύ εκείνων που γεννήθηκε από γυναίκα, Ιωάννης, ο Πρόδρομος και Βαπτιστής του Κυρίου, θανατώνεται. Την Μεγάλη Παρασκευή, οι άνθρωποι θανατώνουν τον Θεό, σταυρώνουν τον Θεό. Στη σημερινή αγία μεγάλη γιορτή, οι άνθρωποι θανατώνουν τον μέγιστο όλων των ανθρώπων. Δεν είμαι εγώ που επέλεξε να χρησιμοποιήσει την έκφραση «τον μείζονα.» Τι είναι ο επαίνος μου για τον μεγάλο και ένδοξο Πρόδρομο του Κυρίου, τον οποίο ο Κύριος επαίνεσε περισσότερο από οποιονδήποτε μεταξύ των ανθρώπων, περισσότερο από όλους, από τους Αποστόλους, τους Αγγέλους, τους Προφήτες, τους δικαίους, τους Σοφούς; Από τον Κύριο ειπώθηκε γι ‘αυτόν: ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού … (Ματθ. 11,11). Σε όλη τη Δημιουργία, δεν υπάρχει κανένας μεγαλύτερος επαίνος.

 Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα είναι μια μικρή Μεγάλη Παρασκευή. Σκεφτείτε: οι παράλογοι άνθρωποι σκοτώνουν τον μεγαλύτερο των δικαίων…. Σκεφτείτε: τι κάνουν οι αντίπαλοι του Χριστού, ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να φωνάζουν. “Σταυρώστε Τον, σταυρώσον Αυτόν; !”

 Τι είναι αυτό; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτός ο κόσμος έχει γίνει ένα τρελοκομείο! Οι άνθρωποι δεν θέλουν το Θεό, δεν θέλουν τον μεγαλύτερο Δίκαιο όλου του κόσμου. Ποιόν θέλουν; Ποιόν προτιμούν; Ποιόν ορίζουν στη θέση του Χριστού; 

Με ποιόν θα αντικαταστήσετε τον Αγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή; Με τον εαυτό σας ;!

 Ω σκώροι! Ω, μικροσκοπικά έντομα θνητά! Ναι, όταν οι άνθρωποι τρελαθούν από την υπερηφάνεια, όταν από την εγωιστική υπερηφάνεια χάνουν την λογική τους, δεν έχουν ανάγκη από τον Θεό, δεν έχουν ανάγκη από την αλήθεια του Θεού. 

ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΦΩΤΙΑ...

Ας αποκεφαλίσουμε κι εμείς τον αντάρτη λογισμό μας, τις ανεξέλεγκτες σκέψεις μας που παραδίδονται χωρίς αυτοέλεγχο στις δαιμονικές ενέργειες...

Μικρογραφία Χειρογράφου Μονής Διονυσίου

«Ουκ έξεστί σοι!» «Δε σου επιτρέπεται!» Στους άρχοντες και στον εαυτό μας.[...]
Κυρίως στον εαυτό μας η φράση αυτή του Προδρόμου που απεύθυνε στην Ηρωδιάδα, η οποία έκανε σχέση με τον αδερφό του άντρα της. Κυρίως στον εαυτό μας, που συχνά προδίδει τη σχέση της, το γάμο της με το Χριστό και συνάπτει σχέση με τον πονηρό.

Εύκολα υποχωρούμε σε λογισμούς κακίας και πονηριάς, που δεν προέρχονται από μας. Πολύ εύκολη η υποχώρηση. Άμεση η προδοσία. Εύκολη και η δικαιολογία. Άλλο ένα καρφί στο σώμα του Θεού κι από μας.

«Δε σου επιτρέπεται!»

Έτσι αυστηροί να είμαστε με τη συνείδησή μας. Αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικείς με τους άλλους. Έτσι πορεύονταν οι Άγιοι. Άγρυπνοι πάνω από τη συνείδηση. Ασυμβίβαστοι με τη νοθεία της Πίστης. Σταθεροί και ακλόνητοι με την Αγιότητα του Χριστού, που μας καθαρίζει την καρδιά ως Θεός μέσα από τα Άγια Μυστήρια.

«Ο μισών την εαυτού ψυχήν (ζωή), ούτος σώσει αυτήν».

«Αυτός που μισεί τη ζωή του θα τη σώσει», είπε ο Χριστός.

Δεν το δέχονται οι περισσότεροι. Δικαιολογούν τον εαυτό τους και συμβιβάζονται εύκολα. Πολύ εύκολα.

" Είπατε τη αλώπεκι ταύτη..."

Saint John the Baptist is taken before Herod and Herodias (or Harodiade's niece of Herod) and publicly condemns their marriage. Herodias was responsible for the decapitation of Saint John the Baptist. Miniature taken from “The Life of Saint John the Baptist” sd. around 1200-1210. Latin text. ΠΗΓΗ

Τον Ηρώδη,πριν ακόμη θανατώσει τον Τίμιο Πρόδρομο,ο Κύριος τον αποκαλούσε αλεπού.Πονηρή αλεπού. " Είπατε τη αλώπεκι ταύτη..."[Λουκ, 13, 31]
«Παρομοιάζει τον άνθρωπο με την αλεπού· διότι αυτό το ζώο είναι πάντα κάπως πανούργο και δύστροποΗ αλεπού εξεικονίζει την πανουργία...
Είναι σαν να έλεγε στον Ηρώδη: Επειδή δεν τολμάς να δείξεις τα δόντια του λιονταριού, καταφεύγεις στις πανουργίες της αλεπούς "( Σχόλια Π. Τεμπέλας )
Η αλήθεια στοιχίζει. Δημιουργεί έχθρα.
Ακόμη και οι συγγενείς σου γίνονται εχθροί και επαληθεύουν τον λόγο του Κυρίου:
" Και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού" [Ματθ. 10, 36]
Πόσες αλεπούδες πονηρές και πανούργες σήμερα είναι στην εξουσία και πολεμούν την αλήθεια;
Οι Πατέρες θέσπισαν τη σημερινή μέρα με άκρα νηστεία όπως κ τη Μεγάλη Παρασκευή.Ποιος τολμάει σήμερα να πει στην όποια εξουσία " ουκ εξεστί σοι ...;"

πηγή

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ και της Ιεράς και Θαυματουργής Εικόνας του.

Υπό του π. Χριστοφόρου. Βασική πηγή : «το Κρανίδι» έργο του μακαριστού Μητροπολίτου Κόρίνθου κυρού Παντελεήμονος Καρανικόλα

  Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος , ο πολιούχος και προστάτης Κρανιδίου , έχει άρρηκτα συνδεθεί με την ιστορία αυτής της πόλης και έχει ταυτιστεί με τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές των Κρανιδιωτών στο πέρασμα των αιώνων. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν , μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της εφεστίου σεπτής Εικόνος και του Ιερού Ναού του Αγίου μας , όπως μας πληροφορούν οι ιστορικές πηγές , παλαιά χειρόγραφα και προφορικές παραδόσεις.

Ο Τίμιος Πρόδρομος , είναι -ας μας επιτραπεί να πούμε- ο πρώτος κάτοικος του Κρανιδίου , καθώς το αρχικό εκκλησάκι του Αγίου , στα ερείπια του οποίου χτίστηκε ο σημερινός μεγάλος ναός, απετέλεσε την κυψέλη όπου γύρω της συσπειρώθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι–ιδρυτές του Κρανιδίου στις αρχές του 16ου αιώνος. 

 Ήταν πιθανότατα ένα από τα πολλά εξωκλήσια της γειτονικής Ιεράς Μονής του Αγίου Δημητρίου Αυγού. Αναζητώντας τότε οι άνθρωποι , στα δυσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας καλλιεργήσιμη γη , άρχισαν να εγκαταλείπουν τα γύρω νησιά και να εγκαθίστανται στις γνώριμες αντικρυνές ακτές της Ερμιονίδος. Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτοι οικισμοί της περιοχής , με κέντρο , την μικρή εκκλησία του Προδρόμου. Έτσι έγινε η αρχή για την δημιουργία της πόλεως του Κρανιδίου.

 Περίπου δύο αιώνες αργότερα , το 1764 , ο εκ Κρανιδίου Λεωνίδας Μονοχάρτζης , γόνος της επιφανούς οικογενείας των Μονοχάρτζηδων που ήταν και οι ιδιοκτήτες τότε του μικρού ναού του Τιμίου Προδρόμου , βρισκόταν στο Ναύπλιο και ήταν σωματοφύλακας του Ρώσου πρόξενου. Εκεί , διατηρούσε παράνομες σχέσεις με μια οθωμανίδα ονόματι Χανιφέ. Αυτή μάλλον θα ήταν κρυπτοχριστιανή.

 Το βράδυ λοιπόν της 26ης Αυγούστου , ο Λεωνίδας Μονοχάρτζης επισκέφτηκε την ερωμένη του και καθώς κοιμόταν στο σπίτι της , είδε ένα πολύ ζωντανό και φοβερό όνειρο: 

 Είδε ένα μαύρο σκύλο να βγαίνει κάτω από το κρεβάτι και του επιτέθηκε να τον

"Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΑΤΖΙΚΑΚΗΣ" 28 Αυγούστου +

Μνήμη του Αγίου ενδόξου νέου Ιερομάρτυρος ΙΑΚΩΒΟΥ τοτ ΑΡΧΑΤΖΙΚΑΚΗ, του εκ Ζήρου Σητείας και εν Βουτζά της Σμύρνης σταυρωθέντος και πεταλωθέντος και μαρτυρικώς τελειωθέντος το 1922.

Ο Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γεωργίου Αρχατζικάκης αναμφίβολα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες της Σητείας. Συμπατριώτης ενός από τους επτά σοφούς της αρχαιότητος, του Μύσωνος και του μεγάλου μας επικού ποιητή Βιτσέντζο Κορνάρου, υπήρξε αγωνιστής της ελευθερίας, της παιδείας και της ευσέβειας.

Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1872 στο χωριό Ζήρος της Σητείας και ήταν ένα από τα 8 παιδιά του Γιώργη και της Ειρήνης Αρχατζικάκη (4 αγόρια: Κωνσταντίνος, Εμμανουήλ, Νικόλαος και Ιάκωβος και 4 κορίτσια: Μαριγώ, Χρυσάνθη, Στεφανία, Ελένη).

 Το αρχικό όνομα της οικογένειας ήταν Παπαδάκη αλλά μετονομάστηκαν έτσι από τους χωριανούς για να τους ξεχωρίζουν, όταν στο πατρογονικό τους σπίτι φύτρωναν πολλοί «αρχατζίκοι» (μυρώνια) και ο παππούς κι ο πατέρας του που αρέσκοντο να τα τρώνε στη σαλάτα τους, έκανε τους χωριανούς να λένε «το σπίτι του αρχάτζικα» αντί το σπίτι του Παπαδάκη, κι έτσι τους έμεινε το παρανόμι.
Το 1907 χειροτονείται πρεσβύτερος λαμβάνοντας και το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και κηρύσει τον λόγο του Θεού από άμβωνος.

 Το 1908 εγείρεται θέμα των αραβόφωνων ορθοδόξων και ο Αρχατζικάκης με τον Μελ. Μεταξάκη και άλλους 135 κληρικούς καταθέτουν πράξη αποδοχής της αποκηρύξεως του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανού. Ξεσπά πόλεμος μεταξύ των Αγιοταφιτών του Πατριαρχείου, και των αραβόφωνων της Παλαιστίνης, ενώ οι νεότουρκοι υποκινούν τους αραβόφωνες και την Ρωσική «Παλαιστίνια εταιρία» κατά των ορθοδόξων Αγιοταφιτών προσπαθώντας σαν πλήξουν την αυτοτέλεια του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, οι οποίοι τότε ζήτησαν την συνδρομή της Σμύρνης. Η ελληνορθόδοξη αδελφότητα Σμύρνης έστειλε 300 πιστούς να ενισχύσουν τη θέση του Πατριαρχείου. Έτσι ο Ιάκωβος Αρχατζικάκης μπαίνει στο στόχαστρο των Νεότουρκων φανατικών μουσουλμάνων.

Η προσωπικότητα και οι δραστηριότητες του Αρχιμανδρίτη Αρχατζικάκη γίνονται γνωστές και εκτός Ιεροσολύμων κι αυτό ενοχλεί τον Πατριάρχη ο οποίος δεν ξεχνά την απόπειρα καθαιρέσεως του και η διάστασις τους μεγενθύνεται. Με το σουλτανικό βεράτιο (προνόμιο) που του έδινε η συμφωνία του Χάτι Χουμαγιούν εξορίζει τον Ιάκωβο, τον Ματθία Παυλίδη, τον Μελέτιο Μεταξάκη και τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο. Οι δυο πρώτοι μεταβαίνουν στην Σμύρνη όπου ο Παυλίδης εγκαθίσταται στο χωριό Ναζλί, ενώ ο Ιάκωβος στην Έφεσσο και την ίδια χρονιά προσλαμβάνεται ιεροδιάκονος της Μητρόπολης.

Το 1917 ο ίδιος ζητά να υπηρετήσει στην Σμύρνη έστω και ως ιερέας και εγκαθίσταται στο αρχοντικό προάστειο του Βουτζά (Μπουτζά). Ο Βουτζάς ένα προάστειο της Σμύρνης 8 χιλ. βορειοανατολικά, με έντονο το ελληνικό στοιχείο έλκει τον Αρχιμανδρίτη που πιστεύει πως θα μπορέσει να προσφέρει εκεί το θεάρεστο έργο του. Διοικητικά ο Μπουζάς ανήκε στον καζά (υποδιοίκηση) Σμύρνης και αποτελούσε έδρα ναχιγιέ (δήμου). Οι δήμαρχοι οι μουχτάριδοι (ενοριάρχες) και οι αζάδες (πάρεδροι που ήταν κυρίως Έλληνες και λιγότερο Λεβαντίνοι ή Τούρκοι) αποτελούσαν την διοικητική δομή της πόλης. Στο προάστειο αυτό κατοικούν και αρκετοί Κρήτες αλλά και συγγενείς του και ίσως είναι ο λόγος που το επέλεξε. Γίνεται σύντομα αποδεκτός από την ελληνική παροικία και αρχίζει να διδάσκει ως ιερατικός προϊστάμενος (με ανάθεση από τον Μητροπολίτη Σμύρνης Αμβρόσιο) και διευθυντής του αρρεναγωγείου του Βουτζά και να ιερουργεί στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου.

Σύντομα αρχίζει δράση φιλανθρωπική, κοινωνική αλλά και Εθνική, εκτός από Ιερατική και μαθησιακή. Καταφέρνει να συσπειρώσει τους Χριστιανούς, να σφυρηλατήσει τη Χριστιανική ευσέβεια και να φλογίσει το εθνικό φρόνημα των ήδη καταπιεσμένων Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τις απειλές τους. Η συμβολή του είναι καταλυτική στην άμυνα της περιοχής, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις. 

Φλάμπουρο λευτεριάς το ράσο του το χαρακτηρίζουν οι ιστορικοί.

Τί σε καλέσωμεν προφῆτα; ἄγγελον, ἀπόστολον ἢ μάρτυρα;

Τὶ σε καλέσωμεν προφῆτα; ἄγγελον, ἀπόστολον ἢ μάρτυρα; 

Ἄγγελον, ὅτι ὡς ἀσώματος διήγαγες, ἀπόστολον, ὅτι ἐμαθήτευσας τὰ ἔθνη, μάρτυρα δέ, ὅτι σοῦ ἡ κεφαλὴ ὑπὲρ Χριστοῦ ἐτμήθη. Αὐτὸν ἱκέτευε, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν

Από την Ακολουθία της Λιτής(29 Αυγούστου)

«Ο Τίμιος Πρόδρομος δεν είναι έτσι αυστηρός και άγριος! Είναι γλυκύς, ωραίος, πανέμορφος»

 Ο Όσιος Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης έλεγε για τον Τίμιο Πρόδρομο, δείχνοντας τις αγιογραφίες του:
«Ο Τίμιος Πρόδρομος δεν είναι έτσι αυστηρός και άγριος! Είναι γλυκύς, ωραίος, πανέμορφος».
Και σε ερώτηση αν τον έχει δει, απάντησε:
«Τον είδα, γι’ αυτό σας λέω ότι είναι γλυκύς. Μάλιστα μου είπε ότι θα είναι προστάτης μου σε αυτή την ζωή και εγγυητής της σωτηρίας μου»!

Από το βιβλίο «Διδακτός Θεού»

Ιερά Μητρόπολη Βέροιας

Σήμερα σείστηκαν τα επουράνια!Ένας μεγάλος ιεράρχης ανέβηκε στον ουρανό

 

πηγή

Ή Ὁσία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης στὶς 28-8-2010 μοῦ εἶπε:

«Σήμερα σείστηκαν τὰ ἐπουράνια!

Ἕνας μεγάλος Ἱεράρχης ἀνέβηκε στὸν οὐρανό (ἦταν ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος).

Δίπλα στὸν Πατροκοσμά!

Τὸν βλέπουν οἱ κακομοίρηδες, κάποιοι ἄλλοι Ἀρχιερεῖς ἀπὸ τὴν ἄλλη πάντα (κόλαση) καὶ λιώνουν»!

(μαρτυρία Μαρίας Δασκαλάκη).

*

Είπε ό άγιος Ιάκωβος Τσαλικης τής Ευβοίας:

« Ό π. Αυγουστίνος Καντιώτης είναι Πατήρ τής Εκκλησίας»!

*

*Εμφανίστηκε ό π. Αυγουστίνος σέ μία πρεσβυτέρα, πολύ ενάρετη καί αγία ψυχή, στήν Αιτωλοακαρνανία, μητρόπολη που είχε διακονήσει, καί τής είπε:

«Νά μέ παρακαλάς, νά μού ζητάς ό,τι θέλεις, ό Θεός μας μού έδωσε τήν Αγιότητα, μέ έκανε Άγιο»!

Ό άγιος επίσκοπος Αυγουστίνος, δώρο Θεού στήν Εκκλησία, ό «Νέος Χρυσόστομος», κατά τόν Άγιο Παΐσιο, στόν δρόμο τών αγίων αποστόλων, στά ίχνη τών Αγίων Πατέρων·ή πρώτη δήλωσή του στό ποίμνιό του:

«Δὲν θὰ θυσιάσω τὶς ἀρχές μου χάριν τοῦ θρόνου, ἀλλὰ χίλιους θρόνους θὰ θυσιάσω γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀλήθεια»!

(Κ. Ο. Ε.)

πηγή

* Η μικρά εκκλησιά *

ΕΙΣ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΨΗΛΑ ΕΚΕΙ ΕΙΝ' ΕΚΚΛΗΣΙΑ ερημική
το σήμαντρο της δεν κτυπά - δεν έχει ψάλτη ουδέ παπά!
Ένα κανδήλι θαμπερό και ένα πέτρινο σταυρό,
έχει στολίδι μοναχό το εκκλησάκι το φτωχό.
Αλλ' ο διαβάτης σαν περνά στέκεται και το προσκυνά,
και με ευλάβεια πολλή τον άσπρο του σταυρό φιλεί.
Επάνω στο σταυρό εκεί είναι εικόνα μυστική!
Μ' αίμα την έγραψ' ο Θεός και την λατρεύει ο λαός.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

* Η μικρά εκκλησιά *

πηγή

Αγρυπνία στην Καλύβη

Στην αγρυπνία,στα αρχαία Βουλευτήρια,στην Καλύβη της Κοιμήσεως,συνέδραμον οι πατέρες μετά πόθου να υμνήσουν την Παναγία την Κυρία της καρδιάς τους και του τόπου.
Στον μικρό κατανυκτικότατο ναό δεν χωρούσαν βέβαια όλοι.
Μπαινόβγαιναν,στέκονταν,κινούνταν με ρυθμό,αρμονικά σαν το μελίσσι
στην κυψέλη,στους στενούς διαδρόμους,στα μικρά ευωδιαστά κελλιά που ήταν τώρα ανοικτά για όλους,στο αρχονταρίκι και κυρίως στο μπαλκόνι.

Ένας νεαρός μοναχός διακονητής που μας πρόσεξε όταν ήρθαμε κι εμείς
μας καταδίωξε με το δίσκο στο χέρι μη μας χάσει και δεν μας κεράσει.
Το πρόσωπο του έλαμπε απο αγάπη.
Είχε βρει είμαι σίγουρος την ποθούμενη χάρη…
Οι πατέρες ασπάζονταν αλλήλους με πολλή χαρά,αγκαλιάζονταν και εύχονταν «Καλή αγρυπνία!»«Καλή μετάνοια!»«Βοήθεια μας η Παναγία!».
Αναφωνούσαν όταν είχαν καιρό να ειδωθούν με ενθουσιασμό το «ευλογείτε»
και ρωτούσαν με ενδιαφέρον πολύ τι κάνουν οι γεροντάδες τους που δεν μπόρεσαν να έρθουν αφού φοβήθηκαν όπως ήταν φυσικό τα πολλά σκαλιά.

Κάποτε συνομιλούσαν ζωηρά και πάλι σιωπούσαν και γύριζαν το κομποσχοίνι.
Άλλοτε ενθουσιάζονταν με μια φράση απο τους ύμνους και την αποτελείωναν
μαζί με τον ψάλτη και μετα απο λίγο έκαναν σαν να κρατούν το ίσο.
Το όντως ισοκράτημα όμως ήταν ο συνολικός βόμβος της νοητής αυτής κυψέλης
μαζί με τους ήχους της νυκτός απο τη θάλασσα και την δασώδη ανηφορική πλαγιά
ως ψηλά στις παρυφές του Άθωνος.

Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό.

 Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια. Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού. Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους, όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό. Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό.

Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό, σε όλη τη διάρ­κεια της ζωής της, ω, πόσα πολλά βιβλία θα χρειαζόμασταν! Αλλά έστω και με τη μία αυτή δοξολογία, την οποία εκείνη εξέφρασε στη συγγενή της Ελισάβετ, τη μητέρα του αγίου Προφήτου και Προδρόμου Ιωάννου, κάθε χριστιανός μπορεί να εκτιμήσει πόσο ευώδες και θεάρεστο άνθος ήταν η πανα­γία ψυχή της!

Αυτό δεν είναι παρά ένα ψήγμα χρυσού από την ψυχή της Θεοτόκου, το οποίο έχει φθάσει σ’ εμάς μέσω του Ευαγγελίου. Υπήρξαν αναρίθμητα τέτοια ψήγματα στη διάρκεια της ζωής της Υπερευλογημένης Θεοτόκου!

Αυτοί,ποτέ δεν θα σας αφήσουν,ούτε θα σας προδώσουν..!

 

***Ένας άγιος των ημερών μας.Γέροντας Νικόλαος(Guryanov)+2002

Ακόμη κι αν νικιέται από τα πάθη, δεν τα αποδέχεται ότι είναι η φυσική του κατάσταση...αλλά τα θεωρεί καταστάσεις που καλείται να αγωνιστεί να τις υποτάξει...

Η απάθεια δεν είναι το να μην αισθάνεσαι τα πάθη, αλλά το να μην δέχεσαι τα πάθη» (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος).

  Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα στους καιρούς μας, συγχέουμε το νόημα των λέξεων «πάθος» και «πάθη».

  Το πάθος το θεωρούμε κάτι δυνατό, αφοσίωση σε πρόσωπο ή σκοπό μέχρι αυταπάρνησης. Τα δίνουμε όλα. 

 Ως «πάθη» όμως θεωρούμε τα βάσανα, τις ταλαιπωρίες. Ελλείπει από το σημασιολογικό μας πεδίο η πνευματική θεώρηση τω παθών, ως καταστάσεων δηλαδή που λειτουργούν καταστροφικά για την ψυχή και την όλη ύπαρξη του ανθρώπου. 

 Αυτό συμβαίνει διότι θα πρέπει να αντιπαραβάλουμε τα πάθη με τις αρετές. Και η αρετή σήμερα είναι ξεκάθαρα μια ξεχασμένη έννοια ή, ενίοτε, έχει να κάνει με την προσωπική μας ανάδειξη και όχι με την προσφορά στο σύνολο, ούτε με την ψυχική μας πορεία.

 Για τους πολλούς, άλλωστε, η ψυχή περιορίζεται στην εγκεφαλική λειτουργία και πεθαίνει μαζί με το σώμα του ανθρώπου. Δεν είναι χαρακτηριστικό του τρόπου του προσώπου ως εικόνας Θεού, όπως η Θεολογία μάς υποδεικνύει, διότι τότε ο σύγχρονος άνθρωπος θα καλούνταν να δει τη ζωή του πιο πέρα από την επιβίωση, την αυτάρκεια, την ευτυχία στον παρόντα αιώνα. Θα έπρεπε να νικήσει το ήθος του μηδενισμού, που διαπνέει τη ζωή. Απελευθερωθήκαμε από τις δεσμεύσεις της πίστης στον Θεό.

 «Γιατί να επανέλθουμε;», αναρωτιούνται, συνειδητά ή ασυνείδητα, οι πολλοί.

Ο ασκητικός λόγος όμως μάς υποδεικνύει την μεγάλη αλήθεια. Δεν υπάρχει άνθρωπος απαθής, χωρίς πάθη. Τα πάθη είναι καταστάσεις που γεννιούνται από

Εκκλησία Παντροκράτορoς, Πάτρα

Ο Ναός του Παντοκράτορα χτίστηκε στα ερείπια αρχαίου ναού του Ολυμπίου Διός και αποτελεί τον πρώτο καθεδρικό ναό της Πάτρας βυζαντινού ρυθμού .

Ο επιβλητικός ναός του Παντοκράτορα στην Πάτρα χτίστηκε το 900 και θεωρείται πιστό αντίγραφο της Αγίας Σοφίας.

Ο Ναός του Παντοκράτορα Πατρών έχει χτιστεί, στην πραγματικότητα, πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού του Ολυμπίου Διός και αποτελεί τον πρώτο καθεδρικό ναό της Πάτρας βυζαντινού ρυθμού.

Έχει, όπως και η Αγία Σοφία όμορφους και εντυπωσιακούς τρούλους οι οποίοι εξωτερικά είναι μολύβδινοι. Μαλιστα από το μολύβι των τρούλων της εκκλησίας είχαν δημιουργηθεί οι πρώτες σφαίρες που έριξαν οι Έλληνες κατά των Τούρκων κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης το 1821.
Πίσω από τον Ναό του Παντοκράτορα υπάρχει μια μουριά της οποίας η ηλικία υπολογίζεται στα περίπου 500 χρόνια.

Μπορεί να μην διαθέτει, λοιπόν, το μέγεθος της Αγίας Σοφίας αλλά η τεχνοτροπία και ο ρυθμός της εκκλησίας δείχνουν ότι πρόκειται για ένα μικρό πιστό αντίγραφο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη

...οταν ο τύραννος προσπαθεί"να τον πάρει με το καλό"...

Η αυθεντική εικόνα ευρέσεως τού Αγίου Φανουρίου• Ρόδος, μεταξύ 1355 καί 1369.

Από τα 12 μαρτύρια που εικονίζονται, το πιό επικίνδυνο είναι σ'αυτό που ο τύραννος προσπαθεί"να τον πάρει με το καλό".

πηγή

Η πίτα η ανεκπλήρωτη

Η ετοιμασία της φανουρόπιτας, το αγαπημένο έθιμο, τα αλευρωμένα χέρια, το ιδρωμένο πρόσωπο απ' την πυρά του φούρνου στη ζέστη του καλοκαιριού και απόψε δύο αντίρροπες δυνάμεις -για μία φορά τον χρόνο- τείνουν να συγκρουστούνε.
Από τη μία η επίκληση στον Άγιο για να μας φανερώσει, από την άλλη η βούληση του εαυτού να κρύψει...
Κι ενόσω απόψε ο Άγιος προστάζεται για εκείνο που 'ναι συγκεκριμένο, θα είχε ενδιαφέρον εάν το αποφάσιζε, έτσι, για μια χρονιά, να δρούσε αυτοβούλως: Όσο εσύ περίμενες να σου φανερωθούν όλα τα ονειρεμένα, εκείνος στα μετόπισθεν να έβγαζε στη φόρα αδιάκριτα όλα σου τα θαμμένα.
Μιλάω για μια πίτα οπού κανείς δεν θα 'θελε να φτιάξει, μια φανουρόπιτα ανεκπλήρωτη, το αλεύρι στο ντουλάπι και καθαρά τα χέρια.
Απλά σε υποψίασα, σου έβαλα την ιδέα, ο Άγιος που χαμογελά κι ένα λαχταριστό κομμάτι εκεί σερβιρισμένο.
Ποιός κάνει όρεξη στ' αλήθεια να το φάει;
Με το κερί τού Αγίου να σου φανερωθούνε απόψε όμορφα όλα σου τα μυστικά από εσένα. Όμως κι εκείνος άλλωστε στο χάσμα των αιώνων, έξαφνα μας ξανάρθε. Όλα μπροστά στα μάτια του, απλά και ευλογημένα.

www.erimitic.gr

ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ Καθεδρικός Ναός Μονρεάλε

ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ

 Καθεδρικός Ναός Μονρεάλε Παλέρμο Σικελίας

Η ετυμολογία του ονόματος Φανούριος

Φανούριος φῶς πᾶσι πιστοῖς παρέχει,
Κἂν εἰς σκότος ἔκειτο τῆς γαίας μέγα"
(επίγραμμα Συναξαρίου, με αναφορά στην τυχαία φανέρωση της εικόνας του αγίου μέσα σε χαλάσματα τον 14ο αι στη Ρόδο).

από Γ.Μπαμπινιώτη, Λεξικό Κυρίων Ονομάτων

ΠΗΓΗ

Η ‘Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τα θανάσιμα πλήγματα των εσχάτων καιρών...

Μια ομολογιακή επιστολή του Γέροντα Αδριανού του Σιναϊτου που απευθυνόταν στους μοναχούς και τις μοναχές, η οποία - μεταξύ άλλων - έγραφε:

"Είναι όντως καλόν και γλυκύ οι Μοναχοί να ησυχάζουν, άλλωστε προς τούτο εκλήθησαν. Πλην όμως, όταν οι καιροί είναι χαλεποί, όπως οι σημερινοί, όπου ή νοητή Ναύς ή ‘Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία δέχεται τα θανάσιμα πλήγματα των εσχάτων καιρών, το εφησυχάζειν είναι άρνησις Πίστεως και η έλλειψις συνεπούς ομολογίας έργω και λόγω είναι παντελώς αδικαιολόγητος."
Μια επιστολή πιο επίκαιρη από ποτέ...

Θυμάμαι επίσης που έλεγε:
" Αυτοί που ακολουθούν τον Πάπα, δεν έχουν εκκλησία. Έχουν Συναγωγή... "
Ο Γέρων Αδριανός, αναχώρησε για τα Ουράνια Σκηνώματα το 2004...
Η ευλογία του να μας σκεπάζει και να μας προστατεύει στον Αγώνα που έχουμε μπροστά μας. Γένοιτο!

ΠΗΓΗ