Μιά ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για επανέλεγχο τών ανώτερων αξιών...

 Ο ομορφότερος ηθοποιός του κόσμου -έτσι τουλάχιστον τον κατέγραψε το Σύστημα που φροντίζει να ελέγχει τα τού πλανήτη Γή-, έφυγε και το FB γέμισε από αναρτήσεις που ασχολούνται με τα πεπραγμένα του, τα γούστα του, τίς ίντριγκές του, τούς γάμους του, τα νόθα παιδιά του, την εμφάνισή του, τα πολιτικά του πιστεύω...

Προσωπικά θα προσπαθήσω να δώσω μία διαφορετική διάσταση στο γεγονός.

 Κάποια στιγμή τα γηρατειά επισκέπτονται όλους τούς ανθρώπους και μετά ακολουθεί νομοτελειακά ο θάνατος...Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον και το μόνο σίγουρο στη ζωή μας, είναι ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, η ζωή τελειώνει.

Είναι η περίοδος τής ζωής τού ανθρώπου που επηρεάζει δραστικά τίς σωματικές δυνάμεις, ειδικά όταν συνοδεύονται από διάφορες αρρώστιες.
Αυτή η κάμψη αντανακλάται όπως είναι φυσικό και στον ψυχικό κόσμο, που προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μία κατάσταση που δεν τού αρέσει. Που δεν συμφωνεί με τίς επιδιώξεις τής μέχρι τότε προσωπικότητάς του.

Ο συγκεκριμένος ηθοποιός λοιπόν είχε την "τύχη" να ζήσει ό,τι καλύτερο τού έδινε ο κόσμος (με την γενικότερη έννοια τού όρου) στο έπακρο. Δόξα, φήμη, χρήματα, έρωτες, ναρκισισμός, εξουσία, απολαύσεις κι ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. Μιά ζωή που οι περισσότεροι από μάς θα ήθελαν να ζήσουν. Ουσιαστικά καλύτερη βιτρίνα, δεν θα μπορούσε να βρεί το Σύστημα που διαφεντεύει αυτόν το πανέμορφο πλανήτη, για να πουλήσει το "εμπόρευμά" του.
Ο καιρός όμως περνάει, το γήρας έρχεται κι ο συγκεκριμένος ηθοποιός δηλώνει δημόσια ότι είναι αηδιασμένος απ τη ζωή κι ό,τι θέλει να έρθει το τέλος του όσο γίνεται πιό γρήγορα...

Τι έγιναν όμως όλα όσα φανταχτερά έζησε και που περιέγραψα πιό πάνω ;

 Τι τού προσέφεραν τελικά ; Τώρα που η Αλήθεια έκανε την εμφάνισή της, καλύπτοντας όλα όσα ανούσια και ψεύτικα έλαμπαν μέχρι τότε, τι έμεινε ...;
Μία κατάθλιψη και μία πικρή διαπίστωση ότι εκ τού αποτελέσματος φαίνεται ότι όλα έγιναν λάθος ; Διαφορετικά γιατί να μην είναι ικανοποιημένος και ευτυχισμένος ; Γιατί να μην επιθυμεί άλλο τη ζωή του;
Αυτή τη ζωή που έθρεφε με κάθε τρόπο το ΕΓΩ του-αλλά όχι την ψυχή του-, το οποίο ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τίς αισθήσεις του.
Το ΕΓΩ που κάποια στιγμή εξαφανίζεται μαζί μ'αυτές. Το ΕΓΩ που έχει ημερομηνία λήξης.Το ΕΓΩ που μάς εμποδίζει να γνωρίσουμε τον πραγματικό μας Εαυτό. Αυτόν τον Εαυτό που μάς παραπέμπει στη θεία καταγωγή μας...
Τα γηρατειά, όπως επίσης και η αρρώστεια είναι μιά ύστατη προσπάθεια τής φύσης να μάς τον θυμίσει (τον ανώτερο εαυτό μας)...

Ο φυσικός θάνατος λοιπόν ενός τέτοιου προσώπου, δεν είναι ευκαιρία για επανενθύμιση και ανασκόπηση τής "απαστράπτουσας" ζωής του και τών συστατικών της, αλλά μία ακόμη ευκαιρία που δίνει ο Δημιουργός και γνώστης τών πάντων σε όλους μας, για ενδοσκόπηση, για επανέλεγχο τών ανώτερων αξιών...Αυτών που θα μάς φωτίσουν να βρούμε σαν ψυχές τον δρόμο τής επιστροφής...
Τον δρόμο που ακολούθησε στο τέλος ο άσωτος υιός και επέστρεψε στον Πατέρα του...Στο αληθινό του σπίτι...

Κείμενο του Αντωνης Δρογωσης