Μεταμόρφωση των αισθήσεων.
Μεταμόρφωση της καρδιάς.
Μεταμόρφωση του κόσμου...
Αν ο Δυτικός πολιτισμός στέκεται στη μόρφωση, η Ορθοδοξία περνάει στη Μεταμόρφωση.
Ο πρώτος πέφτει στο αδιέξοδο αυτού του περιορισμένου κόσμου. Δε μπορεί να χαρεί ποτέ βαθιά. Αρκείται στο μέτριο και το πεπερασμένο κουβαλώντας πάντα μια μελαγχολία για το Απόλυτο, το Ωραίο, το Αιώνιο.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία όμως κρύβει στα σπλάχνα της έναν Θεό, έναν σταυρωμένο από Αγάπη Θεό, που πριν σταυρωθεί δείχνει πόσο όμορφος είναι και πόσο μπορεί να ομορφύνει τον άνθρωπο, που σηκώνει με ελπίδα στο Σταυρό του...
Η Εκκλησία μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Τον κάνει όμορφο. Μορφωμένο. Του δίνει τη μορφή του Χριστού. Δεν αφήνει την αμαρτία, τα πάθη, τον εγωισμό, την κακία, τη φιληδονία να τον βασανίζουν. Τον ελευθερώνει.
Η γιορτή της Μεταμόρφωσης είναι η γιορτή του Ανθρώπου. Είναι η προοπτική του αγώνα μας. Είναι η χαρά που πρέπει να βιώνεται κάθε μέρα. Να βιώνεται ως γεγονός. Γιατί ο κόσμος έχει ήδη μεταμορφωθεί και δεν πρέπει να το χάσουμε.
Που βαδίζει ο κόσμος; Βαδίζει στη Μεταμόρφωσή του. Βαδίζει σε μια αλλαγή γεμάτη αιώνιο χαροποιό Φως, αυτό που μας χάρισε ο Χριστός με τη Μεταμόρφωσή Του. Αυτό μας χαρίζει, όταν έρθουμε σε επαφή μαζί Του...
Αν ο κόσμος δε μεταμορφώνεται μέσα στο Χριστό, τότε αποδέχεται το θάνατο ως μοίρα του. Τον θεωρεί φυσικό. Ζει για να πεθαίνει. Ενώ ο Χριστός πεθαίνει διαρκώς και πάντα ζει. Κι όποιος τον ακολουθεί ζει αυτό το Μυστήριο...
Ας πεθάνουμε λοιπόν κι εμείς μαζί Του για να ζήσουμε. Ας περάσουμε στην αποδοχή του πόνου για όσα πράξαμε. Ας πονέσουμε μαζί με όσους πονούν. Ας προσευχηθούμε για όσους υποφέρουν. Η Μεταμόρφωση πλησιάζει και για μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου