«και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου»

  Το Απολυτίκιο, που σήμερα ψάλλουμε, λέει μία φράση που συνήθως δεν την προσέχουμε. Καταναλώνουμε χρόνο και συζητήσεις γιά το άν πρέπει να ψάλουμε «τοις βασιλεύσιν» ή «τοις ευσεβέσι» και δεν σκεφτόμαστε την ουσιαστικότατη φράση «και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». 

Ξεχνούμε ότι εμείς, η Ορθόδοξη Εκκλησία, είμαστε η κληρονομία του Κυρίου. Εμείς είμαστε ο λαός του Θεού, που όχι μόνο μάς γνωρίζει ο καλός ποιμένας μας, αλλά και τον γνωρίζομε, και τον ανα-γνωρίζομε. 

 Δεν σκεφτόμαστε ότι ο Κύριος, με τον Τίμιο Σταυρό του, μάς καθιστά κληρονόμους της δικής του περιουσίας, που μάς την χαρίζει σαν προίκα, από την ημέρα που βαπτιζόμαστε και γινόμαστε μέλη του παναγίου σώματός του. 

 Και όχι μόνον αυτό, αλλά και ότι αυτόν τον πλούτο, αυτήν την προίκα, αυτήν την σπουδαία κληρονομία, οφείλουμε να την εμπιστευτούμε σέ όσους θα έρθουν μετά από εμάς, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. 

 Τί κρίμα να μην καταλαβαίνουμε τον πλούτο μας, να μήν γνωρίζουμε την περιουσία που χάρισε ο Χριστός στους πατέρες μας και οι πατέρες μας την κληροδότησαν σέ εμάς, να μην απολαμβάνουμε την δροσιά και την εὐλογία που μας χαρίζει το ευσκιόφυλλο δέντρο, που είναι ο Σταυρός του Χριστού; 

Τί κρίμα που δεν κατανοούμε την ευθύνη που έχομε, σαν γνήσια μέλη της Εκκλησίας; Τί κρίμα, ενώ είμαστε ζάπλουτοι και πάμπλουτοι, να ζούμε σαν φτωχοί και κακομοίρηδες;

Πορφύριος Μπατσαράς