Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ(Β'Λουκά)

Προς Κορινθίους Β' Επιστολή 1:21-24, 2:1-4

 Χρειαζόμαστε την αλήθεια; Πόσο έτοιμοι να την ακούσουμε είμαστε; Και ποιος θα μας την πει; Αυτά τα τρία ερωτήματα μας θέτει με τα λόγια του στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος. Απαντά στα παράπονά τους ότι δεν πήγε να τους επισκεφθεί και την ίδια στιγμή υπερασπίζεται το αποστολικό του αξίωμα και την θέση του στην Εκκλησία του Χριστού, την οποία μερίδα των Κορινθίων χριστιανών αμφισβητούσε. Και καθώς απαντά στα όσα τον κατηγορούν, νιώθει την ανάγκη να απευθυνθεί και σε όσους λυπούνται με αυτή την κατάσταση. Σε όσους πιθανόν να πίστευαν ότι όλα έπρεπε να είναι αρμονικά και τέλεια στην Εκκλησία, γιατί αυτή αποτελεί το ιδανικό πολίτευμα, ως προερχόμενη εκ του ουρανού.

Δεν κρύβεται η αλήθεια
Ο Παύλος γράφει την αλήθεια στους Κορινθίους. Αναφέρει τις πραγματικές του προθέσεις, που δεν είναι να λυπήσει τους παραλήπτες της επιστολής του, επειδή θα άκουγαν από τον πατέρα που τους γέννησε εν Χριστώ λόγια και μηνύματα που δεν θα ηχούσαν ευχάριστα στ’ αυτιά τους. Και την ίδια στιγμή, αντιστρέφοντας το επιχείρημα, ότι δεν χρειάζεται κάποιος να υπενθυμίζει στον άλλο σημεία που τον στενοχωρούν, ο Παύλος επισημαίνει ότι γράφει στους Κορινθίους «με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να καταλάβετε την αγάπη που έχω πιο πολύ σε σας» (Β’ Κορ. 2, 4). Η αλήθεια, λέει ο Παύλος, ακολουθώντας τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, δεν είναι για να κρύβεται, αλλά για να ελευθερώνει τον άνθρωπο από το ψέμα και να του δίνει αληθινή χαρά, όταν εκπορεύεται από τα χείλη εκείνου που αγαπά αληθινά και πονά για τους ανθρώπους που ο Θεός του έχει εμπιστευθεί. Και όχι μόνο γι’ αυτούς. Για όσους αισθάνεται ότι μπορεί να βοηθήσει με την φανέρωσή της, ακόμη κι αν αυτή φαίνεται ότι είναι σκληρή.
Χρειαζόμαστε την αλήθεια; Ο Παύλος λέει ΝΑΙ. Ο χριστιανός δεν μπορεί να πορεύεται μέσα στο ψέμα, γιατί αυτό έχει την ρίζα του στον διάβολο και στο κακό. Το ψέμα κάθε μορφής αποκόπτει τον άνθρωπο από το Θεό, αλλά και δεν φανερώνει αγάπη. Και ψέμα δεν είναι μόνο η διαστρέβλωση της αλήθειας, αλλά και η μη φανέρωσή της, η προσποίηση ότι είναι άλλη η πραγματικότητα από αυτή που είναι. Οι άνθρωποι ζητούμε το ψέμα ή το λέμε γιατί πρυτανεύει εντός μας η επιθυμία να ευχαριστούμε τους άλλους, επειδή είμαστε δειλοί και δεν θέλουμε να τους δυσαρεστήσουμε, επειδή δεν μας ενδιαφέρει αληθινά το πρόσωπό τους και προτιμούμε να έχουν καλή γνώμη για μας, επειδή ζητούμε οπαδούς και η κολακεία αποτελεί έναν καλό τρόπο απόκτησής τους, επειδή το συμφέρον μας είναι να μην είμαστε μόνοι μας. Έτσι, για να εξασφαλιστούμε προτιμούμε το ψέμα.

Η αλήθεια βρίσκεται στην Εκκλησία
Ποιος θα μας πει την αλήθεια; Πρωτίστως η Εκκλησία, όταν διασώζει την αλήθεια του Ευαγγελίου και το βίωμα των Αγίων της, αλλά και οι πνευματικοί μας πατέρες. Αυτών είναι χρέος η φανέρωσή της. Γιατί αυτοί έχουν ως αδιαμφισβήτητο κριτήριο την αγάπη και την πρόνοια για μας. Όχι γιατί οι ίδιοι μας σώζουν. Αλλά γιατί έχουν το καθήκον, την ευλογία και τον ζήλο να μιλήσουν για το Χριστό σε μας, αλλά και για να μας βοηθήσουν να δούμε πότε είμαστε μακριά από Εκείνον και στην καθημερινή και στην πνευματική μας ζωή. Οι πνευματικοί πατέρες που μας αναγέννησαν και μας αναγεννάνε δεν μπορούν να μας κολακεύουν ή να είναι ευχάριστοι σε μας. Η αγάπη δεν μπορεί παρά να συνδυαστεί με την αλήθεια. Γιατί μόνο τότε γίνεται διέξοδος και για την δική μας ελευθερία και, επομένως, για την πρόοδό μας εν Χριστώ.
Την ίδια στιγμή χρέος να πούνε την αλήθεια σε μας έχουν και όσοι μας αγαπούνε. Όσοι συνδέονται μαζί μας, είτε στην οικογένεια, είτε στην εργασία, είτε στις συναναστροφές, είτε στις σχέσεις, είτε στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Και είναι χρέος μας αυτούς να σεβόμαστε και να εμπιστευόμαστε. Όσους τολμούν να ορθοτομήσουν τον λόγον της αληθείας, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι αυτός ο λόγος θα έχει τίμημα. Όμως μόνο αυτοί μας αγαπούνε αληθινά.

Οι καιροί και η αλήθεια
Είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε την αλήθεια; Η απάντηση εξαρτάται από την προσωπική μας πρόοδο σε όλους τους τομείς, την ωριμότητά μας, αλλά, πρωτίστως, από την ταπείνωση που έχουμε ως πρόσωπα και την εμπιστοσύνη σε εκείνους που μας αγαπούνε αληθινά. Ιδίως η ταπείνωση είναι το κυριότερο κριτήριο. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι έτοιμος να ακούσει την αλήθεια, να προβληματιστεί εξαιτίας της και να δει τη ζωή του μέσα από το πρίσμα της.

Ζούμε σε μια εποχή που η αλήθεια κάθε μορφής μας δυσκολεύει ακόμη περισσότερο, καθότι είχαμε συνηθίσει σε έναν πολιτισμό και μια στάση ζωής, που επιβράβευαν κάθε επιθυμία μας, κάθε συναίσθημα, κάθε απωθημένο μας. Κι αυτή η νοοτροπία πέρασε και στην πνευματική μας κατάσταση. Να ζητούμε τα ευχάριστα. Και όσο δεν αλλάζει η νοοτροπία μας, να βλέπουμε την πραγματικότητά μας όχι για να παραδοθούμε ή να γίνουμε άνθρωποι χωρίς προσωπικότητες και επιλογές, αλλά γα να αναζητήσουμε την ελευθερία και την μετάνοια που η αλήθεια προσφέρει, ας μην προσδοκούμε μεταμόρφωση της ζωής μας.

Γραπτό κήρυγμα της ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Κερκύρας- 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024