Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. Η συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Αλλά το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός που έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας.
Ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι.
Έργο του Ιακώβου είναι και η Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τι μας συμβουλεύει, σχετικά με το πως πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού:
«Γίνεσθε ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ μόνον ἀκροαταί, παραλογιζόμενοι ἑαυτούς» (Επιστολή Ιακώβου, α' 22).
Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε τον εαυτό σας, με την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο.
Τέλος, η μνήμη του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, φέρεται και την Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού, μαζί με τη μνήμη του Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη με το ακόλουθο δίστοιχο: «Σὺ τέκτονος παῖς, ἀλλ᾿ ἀδελφὸς Κυρίου, τοῦ πάντα τεκτήναντος, ἐν λόγῳ, μάκαρ». Τελείται δε αύτω η Σύναξις εν τω σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της Υπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις.
«Τέκνον μου, να διαβάζεις την επιστολή του Αγίου Ιακώβου να στηρίζεσαι, να παίρνεις Χάρη…»
Άγιος γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
«Ο άγιος Ιάκωβος και η Επιστολή του» π. Αυγουστίνος Καντιώτης
Άγιος γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
Γιορτάζει ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος. Ἀρχαία φωνή, μεγάλη ψυχὴ καὶ πρῶτος ἱεράρχης τῶν Ἱεροσολύμων. Καὶ γυιὸς τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος, ποὺ εἶχε ἀπὸ τὸν γάμο του, προτοῦ μνηστευθεῖ τὴν κυρία Θεοτόκο, τῆς Ὁποίας ὑπῆρξε προστάτης καθὼς καὶ τοῦ βρέφους Ἰησοῦ. Τυχερὸς ποὺ ἦταν ἐκεῖνος!
Κι ὅταν κάποια φορὰ ὁ Ἰωσὴφ ὁ Μνήστωρ ἠθέλησε νὰ μοιράσει τὴν περιουσία στὰ παιδιά του, ἀποφάσισε νὰ δώσει μερίδιο καὶ στὸν Χριστό, πού ’ταν ὁ Yἱὸς τῆς Παρθένου καὶ ὁ Yἱὸς τοῦ Θεοῦ. Τόσο δίκαιος ἦταν ὁ Ἰωσὴφ καὶ τόσο σπουδαῖος. Καὶ τὰ κληρονομικά, ξέρετε, τί ἀγκάθι καὶ τί βάσανο εἶναι; Καὶ τί κάναν τ’ ἄλλα παιδιά; Ὁ Σίμων, ὁ Ἰωσῆς καὶ ὁ Ἰούδας δὲν θέλαν νὰ δώσει μερίδιο στὸν Ἰησοῦ. —Καλοὶ ἦταν κι αὐτοί!
— Καὶ ὁ Ἰάκωβος, τότε, τοῦ λέει τοῦ Ἰησοῦ:
«Ἔλα ’δῶ, καλέ μου. Αὐτὸ ποὺ θὰ πάρω ἐγὼ θά ’ναι δικό σου. Ἂν δὲν θὲς ἔτσι, θά ’ναι καὶ δικό σου καὶ δικό μου. Θὰ τό ’χουμε μαζί. Θά ’μαστε συγκληρονόμοι». Κι ὁ Ἰησοῦς ἔσκυψε καὶ τὸν ἐφίλησε καὶ τοῦ λέει:
«Σ’ εὐχαριστῶ, ἀδελφέ».
Κι ἀπὸ τότε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὀνομάζεται καὶ Ἀδελφόθεος. Ἀδελφὸς τοῦ Θεοῦ. Ἔδωσε στὸν Κύριο τὸ κομματάκι τῆς περιουσίας του. Δὲν τὸ ἤθελε ὁ Κύριος, βέβαια. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ἔδειξε τὴν ἀγάπη καὶ τὴ στοργή του.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἔγραψε καὶ τὴν πρώτη Θεία Λειτουργία. Ἐχειροτονήθη ἀπ’ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων, λέει τὸ Συναξάριο τοῦ Μηναίου. Τὸν χειροτόνησε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ ἔγραψε ἐκεῖνος πρῶτος τὴν Θεία Λειτουργία. Καὶ ἀργότερα, ὅπως λέει τὸ ἴδιο Συναξάριο, διὰ τὴν τῶν ἀνθρώπων ἀσθένειαν ὁ Μέγας Βασίλειος τὴν ἐσυντόμευσε. Καὶ λίγο ἀργότερα, πάλι γιὰ τὴν ἀδυναμία καὶ ἀνυπομονησία τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τὴν ἔκανε πιὸ μικρή. Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος, ἂν πάει στὴν ἐκκλησία καὶ στὴ λατρεία καὶ ἀρχίζει νὰ κουράζεται καὶ κοιτάζει τὸ ρολόϊ καὶ σηκώνει τὸ ἕνα πόδι καὶ κατεβάζει τὸ ἄλλο, ὅ,τι νὰ κάνεις μετὰ δὲν τὸν πιάνει. Δὲν τὸ ἀκούει. Ἂς τό ’χομε ὑπόψη μας αὐτό, ὅσοι ἔχομε τὴν διαποίμανση τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν χριστιανῶν. Καὶ λέει ἕνα ὡραῖο ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ὅτι, καλύτερα νὰ κάνει κανεὶς λίγο μὲ χαρὰ παρὰ νὰ κάνει πολὺ μὲ γογγυσμό.
Κι ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰάκωβος καὶ τὴν Καθολικὴ Ἐπιστολή του, ποὺ εἶναι ἕνα κοινωνικὸ Εὐαγγέλιο. Μιλάει γιὰ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα, μὲ τὸν καλύτερο καὶ στοργικότερο τρόπο. Καὶ περισσότερο γιὰ τὴν ἀγάπη, τὴν ἐσπλαχνία, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἰσοτιμία τῶν ἀνθρώπων μεταξύ των. Γιατὶ ὅλοι προερχόμεθα ἀπὸ ἕνα χῶμα, τὴ γῆ, τὸ σῶμα μας, καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια πνοή, τὴν ἀνάσα τοῦ Θεοῦ. Εἴμεθα κατ’ εἰκόνα Κυρίου. Καὶ ἔτσι ἔχομε ἰσοτιμία. Ἰσότης δὲν ὑπάρχει, γιατὶ εἶναι ἰσοπέδωση. Ἰσοτιμία, ὅμως, ὑπάρχει. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ ὀμορφιὰ μέσα στὴν ποικιλία καὶι μέσα στὴν ἀνισότητα καὶ στὴ χαρὰ τοῦ Θεοῦ.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Β´.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου