“Μάνα της Κατοχής”

Το έργο “Μάνα της Κατοχής” του Κώστα Βαλσαμή είναι μία συγκλονιστική απεικόνιση του πόνου και της αθωότητας που θυσιάζεται στον βωμό του πολέμου. Στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, μετά την κεντρική είσοδο, μπορεί κανείς να δει αυτό το μοναδικό μνημείο που αναπαριστά την εικόνα μιας μητέρας που πέθανε από την πείνα, με το μωρό της δίπλα της να προσπαθεί μάταια να βυζάξει γάλα από το στήθος της. Ένα έργο που μας ταξιδεύει πίσω στο 1941, όταν ο καλλιτέχνης αντίκρισε μια τέτοια εικόνα στους δρόμους του Πειραιά.

Αυτό το έργο, φτιαγμένο από χαλκό, είναι μια βαθιά δήλωση για τις φρικαλεότητες του πολέμου και τις συνέπειές του στον αθώο πληθυσμό. Οι λέξεις του ποιητή Παναγιώτη Γκάζγκα, που είναι χαραγμένες στο μνημείο, προσφέρουν μία τελευταία κραυγή αγωνίας και αντίστασης, που ξεπερνά το θάνατο και φτάνει ως τις γενιές που θα ακολουθήσουν:

“Όχι δεν πέθανα διαβάτη,
κι ας κειτόμαι νεκρή σε αυτό το πέτρινο κρεβάτι,
τιμή και δόξα στον τεχνίτη,
που με τη θεία του σμίλη,
πνοή μου ξαναφύξησε στα χείλη,
για να φωνάξω μέσα από τον τάφο,
με όσο κουράγιο μουχει απομείνει.

Αντισταθείτε, φυλάξτε τα παιδιά σας από τον πόλεμο. Ε Ι Ρ Η Ν Η.”
Το έργο αυτό δεν είναι μόνο μία αναπαράσταση μιας φρικτής εικόνας, αλλά και μία κραυγή για την ειρήνη, για την ανάγκη προστασίας των αθώων και για την ελπίδα ότι οι επόμενες γενιές θα κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από τον πόλεμο.

πηγή