Όταν ο απ. Πέτρος και ο άγγελος έφτασαν στη σιδερένια πύλη που οδηγούσε προς την πόλη, εκείνη "αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς" ("ανοίχτηκε αυτόματα γι' αυτούς", Πράξ. 12:10).
Το επίθετο "αὐτόματος" υπάρχει λοιπόν από την Αρχαία Ελληνική (και μάλιστα, ήδη από τον Όμηρο). Ως β΄ συνθετικό του θεωρείται το "μέμαα" (παρακείμενος με σημασία ενεστώτα), μία από τις σημασίες του οποίου είναι "επιθυμώ". Επομένως, "αὐτόματος" είναι εκείνος που κινείται ή κάνει κάτι από δική του επιθυμία, από δική του βούληση, και όχι από επιθυμία ή βούληση άλλου, και κατ' επέκταση εκείνος που κινείται ή συμβαίνει αφ' εαυτού, χωρίς εξωτερική επίδραση, χωρίς εξωτερική αιτία.
Το ίδιο επίθετο θα το βρούμε, αναφορικά με την Καινή Διαθήκη, στο Μάρκ. 4:28: "αὐτομάτη γὰρ ἡ γῆ καρποφορεῖ", ενώ περισσότερες φορές υπάρχει στην Παλαιά Διαθήκη, με την πλειοψηφία των περιπτώσεων να έχει να κάνει με τους αυτοφυείς οργανισμούς σε αντίθεση με εκείνους που αποτελούν προϊόν καλλιέργειας/γεωργίας:
"τὰ αὐτόματα ἀναβαίνοντα τοῦ ἀγροῦ σου οὐκ ἐκθερίσεις" (Λευϊτικόν 25:5),
"φάγε τοῦτον τὸν ἐνιαυτὸν αὐτόματα" ( = "το έτος αυτό να φας όσα θα παραχθούν από μόνα τους / τα αυτοφυή") (Δ' Βασιλειών 19:29).
Στην περίπτωση του χωρίου Ιησούς του Ναυή 6:4, η αναφορά γίνεται στα τείχη τής Ιεριχούς: "πεσεῖται ( = θα πέσουν ) αὐτόματα τὰ τείχη τῆς πόλεως".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου