Ήταν το 1705, όταν ο σουλτάνος Αχμέτ Γ΄ έστειλε την ποιο σκληρή διαταγή : του παιδομαζώματος , του φρικτού συστήματος που τους επέτρεπε να αρπάζουν τα παιδιά των Ελλήνων και να τα μετατρέπουν σε γενίτσαρους...τότε ήταν που ο Ζήσης ένιωσε το αίμα του να καίει από οργή: τα αγόρια του δε θα γινόταν ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ.
Με 400 άντρες, ο Ζήσης Καραδήμος οργάνωσε μια ορμητική επίθεση στους Τούρκους ιεροδασκάλους και προύχοντες της Νάουσας,σφάζοντας τους και δείχνοντας έτσι πως δεν θα επέτρεπε ποτέ να πληγωθεί η τιμή και η ζωή του τόπου του....
Κατέφυγε μαζί με τους άντρες του στο ταμπούρια του Βερμίου και αντιστάθηκε...Αλλα στην Αράπιτσα, έδωσε την ποιο σκληρή μάχη της αντίστασης για το Δίκαιο του Ελληνισμού , κρατώντας ζωντανό το όνειρο της λευτεριάς....
Η ζωή του όμως έφτασε σε τραγικό τέλος. Άλλοι λένε ότι σκοτώθηκε στο ταμπούρι της Αράπιτσας και άλλοι λένε ότι τον κρέμασαν μαζί με τους τρεις γιους του στο μεγάλο πλάτανο της πλατείας Ωρολογιού στη Βέροια, σύμβολο της ακατάβλητης θέλησης αλλά και θυσίας συνάμα ....
Να ξέρετε ότι οι Τούρκοι με το παιδομάζωμα ελέγχανε σκληρά τον Ελληνισμό, περιορίζοντας την ικανότητά του να οργανωθεί και να ξεσηκωθεί αποτελεσματικά. Τα αγόρια, οι επόμενοι άντρες του Γένους, αφαιρούνταν βίαια από τις οικογένειές τους, σβήνοντας την καθε ελπίδα για αντίσταση..Αλλά η αντίστασή του Ζήση ήταν αρκετή. Ο σουλτάνος Αχμέτ Γ΄, τρομαγμένος από το πάθος και την αποφασιστικότητα του Ζήση, διέταξε να σταματήσει το παιδομάζωμα δια πάντως με Φιρμάνι ...
Τρεις γενιές αργότερα, η σπίθα που άναψε ο Ζήσης έγινε φωτιά και οι Έλληνες, ελεύθεροι πια από τον φόβο και με πληθυσμό που πια δεν περιοριζόταν, σηκώθηκαν στα Ορλωφικά και στην μεγάλη Επανάσταση του 1821.....
Όταν περνάτε από εκεί να θυμάστε το Ζήση ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου