ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Βασανιστήρια χριστιανών στην Ιαπωνία του 17ου αιώνα!

ΤΟ "ΦΟΥΜΙΕ" ΚΑΙ Ο "ΛΑΚΟΣ" 
Αυτοί οι μάρτυρες προφανώς δεν ήταν ορθόδοξοι, αλλά προέρχονταν από τον Καθολικισμό (Ιησουΐτες), που ήρθε στην Ιαπωνία πλαισιώνοντας τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες. Αν υπάρχουν διαφορετικές πληροφορίες, ευχαρίστως θα τις λάβουμε.
Παρόλα αυτά, δεν παύει να είναι μάρτυρες του Χριστού, βαθιά αγαπητοί και απόλυτα σεβαστοί. Είναι άγιοι; Οι σκέψεις μας για το θέμα, στις αναρτήσεις μας: Σύγχρονοι μάρτυρες σε αιρετικές Εκκλησίες και Αποκεφαλισμός χριστιανού μπροστά στην κάμερα.

Σιωπή
Στο συγκλονιστικό και βαθυστόχαστο βιβλίο «ΣΙΩΠΗ» (εκδ. Καστανιώτη), γραμμένο από τον Ιάπωνα Σιουσιακου Εντο, περιγράφεται η μαρτυρική πορεία των Χριστιανών στην Ιαπωνία κατά τον 17ο αιώνα
Όσοι πιστοί αρνούνταν να ποδοπατήσουν την Ιερή Εικόνα του Ι.Χριστού ή της Παναγίας, τους οδηγούσαν σε πολλά και ανείπωτα βασανιστήρια, όπως και αυτό του «λάκου».
Αλλά ας δούμε δύο μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο:
 

σελ. 234:

…2 Ιανουαρίου. Η διαδικασία του φουμιέ τηρείται από τον κόσμο.
Τη μέρα οι προύχοντες και πηγαίνουν να πάρουν την πλάκα του φουμιέ και να ελέγ­ξουν αν γίνεται σωστά η καθιερωμένη ιεροτελεστία του ποδοπατήματος σε κάθε σπίτι. Το κάθε σπιτικό βοηθάει να κα­θαρίσουν το δρόμο και τώρα 
περιμένουν όλοι ήσυχα τον ερ­χομό των προυχόντων.
Τελικά, από μακριά ακούγεται μια φωνή που αναγγέλλει τραγουδιστά τον ερχομό τους: «Έφτασαν...» Σε κάθε σπίτι, στο δωμάτιο αμέσως μετά την είσοδο, όλη η οικογένεια παραταγμένη στη σειρά περιμέ­νει να αρχίσει η τελετή.
Το φουμιέ έχει επτά με οκτώ ίντσες μήκος και τέσσερις με έξι ίντσες πλάτος. Επάνω είναι στερε­ωμένη η εικόνα της Παρθένου με το Βρέφος. Πρώτος θα πο­δοπατήσει την εικόνα ο κύριος του σπιτιού, μετά η γυναίκα και τα παιδιά του. Η μητέρα, κρατώντας το μωρό στην αγκα­λιά της, πρέπει κι εκείνη να πατήσει την εικόνα. Αν υπάρ­χουν άρρωστοι στο σπίτι, πρέπει κι αυτοί, παρουσία των α­ξιωματούχων, να αγγίξουν το φουμιέ με το πόδι τους από το κρεβάτι όπου είναι ξαπλωμένοι…

σελ. 12: 


Ανάμεσα στ' άλλα βασανιστήρια ή­ταν και το «άνα-τσουρούσι» ή κρέμασμα πάνω από το λάκκο, που γρήγορα έγινε ο αποτελεσματικότερος τρόπος νια να αποκηρύξουν την πίστη τους τα θύματα:
Έδεναν σφιχτά γύρω γύρω το σώμα του θύματος ως το ύψος του στήθους (αφήνοντας ελεύθερο το ένα χέρι, νια να κάνει το σήμα της αποκήρυξης) και στη συνέχεια το κρεμούσαν ανάποδα από μια αγχόνη μέσα σ' ένα λάκκο με περιττώματα και άλλες ακαθαρσίες, που η στάθμη τους έφτανε ως τα γό­νατα του θύματος. Για να υπάρχει κάποια διέξοδος στο αίμα που συσσωρευόταν, χαράκωναν ελαφρά το μέτωπο μ' ένα μαχαίρι. Μερικοί από τους ανθεκτικότερους μάρτυρες άντε­χαν πάνω από μια βδομάδα σ' αυτή τη στάση, αλλά οι περισ­σότεροι δεν επιζούσαν πάνω από μία ή δύο μέρες.
Κάποιος Ολλανδός κάτοικος της Ιαπωνίας δήλωσε πως «μερικοί απ' αυτούς που είχαν μείνει κρεμασμένοι επί δύο ή τρεις μέρες με βεβαίωσαν ότι οι πόνοι που υπέφεραν ήταν πέρα νια πέρα αβά­σταχτοι, πως ούτε η φωτιά ούτε κανένα άλλο μαρτύριο δεν συγκρι­νόταν με τη σωματική και πνευματική κόπωση και τη βιαιότητα αυτού του βασανιστηρίου». Παρ' όλα αυτά, μια νεαρή γυναίκα ά­ντεξε το μαρτύριο επί δεκατέσσερις μέρες, προτού εκπνεύσει!


Για το βιβλίο, από την ιστοσελίδα των εκδόσεων Καστανιώτη:
Ένας ιδεαλιστής Πορτογάλος ιεραπόστολος, ο ιησουίτης Σεμπαστιάου Ροντρίγκες, φτάνει στην Ιαπωνία του 1640 για να συμπαρασταθεί στους καταπιεζόμενους χριστιανούς Ιάπωνες, αλλά και να ανακαλύψει την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την αποστασία του προκατόχου του, του έμπειρου ιεραπόστολου Φερέιρα, ο οποίος δεν άντεξε το μαρτύριο «του λάκκου» στο Ναγκασάκι. O Ροντρίγκες θα βρεθεί, κι αυτός, πολύ γρήγορα μπροστά σε τρομερά ηθικά διλήμματα: θα βρεθεί, όμως, κυρίως μπροστά στη σιωπή, στη σιωπή του Θεού, ο οποίος μοιάζει να αποδέχεται τα φριχτά εγκλήματα και τα φοβερά βασανιστήρια στα οποία υπόκεινται οι πιστοί Του.
Από τα αριστουργήματα της ιαπωνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, η Σιωπήέκανε πασίγνωστο τον δημιουργό της στη Δύση, ο οποίος, λόγω της καθολικής του διαπαιδαγώγησης, αποκλήθηκε «ο Ιάπωνας Γκράχαμ Γκριν». Τη νέα αυτή έκδοση της Σιωπής, προλογίζει ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος ανέλαβε να μεταφέρει στην οθόνη το μυθιστόρημα του Έντο.

«Πρόκειται για ένα αριστούργημα. Δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις αλλιώς».
Daily Telegraph


Βιογραφικά στοιχεία: Σιουσάκου Έντο  /o-nekros

6 σχόλια:

Παναγιώτης Μακρής είπε...

Έχω τις αντιρρήσεις μου για όσα είναι γραμμένα στο παραπάνω άρθρο. Μάρτυρες εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχουν όπως δεν υπάρχει και σωτηρία εκτός Εκκλησίας αυτό είναι το Ορθόδοξο δόγμα.

Παναγιώτης Μακρής είπε...

Αν και προσωπικά πιστεύω ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε άμα κάτι τέτοιο ισχύει για ανθρώπους που έδωσαν την ζωή τους για τον Χριστό αγνοώντας όμως την ύπαρξη της πραγματικής Χριστιανοσύνης (Ορθοδοξίας)

π.Γεώργιος-Προσκυνητής είπε...

Παρά το γεγονός ότι extra ecclesiam nulla salus (έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία), δεν μπορεί η ακατάσχετη χάρη του Θεού να λειτουργήσει και έξω από τα όρια της ιστορικής Εκκλησίας, κατά τρόπο που μόνο ο Θεός γνωρίζει, στις ψυχές των απίστων, φωτίζοντας τη συνείδηση τους (σπερματικός λόγος) και διεγείροντας την ψυχή τους ώστε να θέλουν, αμυδρά έστω, τη σωτηρία; Και δεν υπάρχουν έξω του Χριστιανισμού άνθρωποι καλοπροαίρετοι και ενάρετοι, που έχουν και κρατούν τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις, στην συνείδηση των οποίων είναι έμφυτα χαραγμένος ο νόμος του Θεού, στη βάση του οποίου οικοδομούν της δικής τους προσωπική ζωή; Όλα αυτά σε μια θετική προοπτική δεν αποτελούν λόγους, ώστε ο πανάγαθος Θεός, εκτάκτως και κατ’ οικονομία, να χαρίσει, όπου και όπως αυτός γνωρίζει, στα «κυνάρια» της αγάπης του, λίγα ψίχουλα ελέους που πέφτουν από το τραπέζι των αληθινών τέκνων του; Ποιος μπορεί να πάρει τη θέση του Θεού και να κρίνει αυτά τα πράγματα;

Το αυτό περίπου πρέπει να λεχθεί και για τους ετερόδοξους χριστιανούς. Εδώ φυσικά υπάρχει αίρεση. Υπάρχει όμως και το μεγάλο ποσοστό της φανερωμένη θείας αλήθειας. Οι αιρετικοί βέβαια δεν ανήκουν στην Εκκλησία και εξυπακούεται, ότι η θεία χάρη δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αυτούς λυτρωτικά. Δεν μπορεί όμως εκτάκτως ο Θεός να χορηγήσει και σ’ αυτούς τη σωτηρία με βάση όλα τα σημεία εκείνα στα οποία ορθοδοξούν, και επί των οποίων οικοδομούν τον χριστιανικό τους βίο; Πολύ περισσότερο αφού πολλοί από αυτούς βρίσκονται αναίτια στην πλάνη και δεν έχουν τη δύναμη να υπερπηδήσουν τους ομολογιακούς φραγμούς και να δουν το λυτρωτικό φως της Ορθοδοξίας; Άλλωστε η Ορθοδοξία δεν κάνει προσηλυτισμό στους ετερόδοξους λαούς. Το δυνατό της σωτηρίας σε όλες τις περιπτώσεις αυτές δεν αντικαθιστά και πολύ λιγότερο δεν καταργεί τη μοναδικότητα του λυτρωτικού αξιώματος της Εκκλησίας, έξω από την οποία δεν υπάρχει σωτηρία· είναι ενέργεια έκτακτη της χάριτος του Θεού, σαν ένα θαύμα της άπειρης του χρηστότητος, που ως εξαίρεση επιβεβαιώνει το γενικό κανόνα

Επίσης διαβαστε http://o-nekros.blogspot.gr/2011/07/blog-post_3496.html

Παναγιώτης Μακρής είπε...

Πάτερ μου συγχωρήστε με αλλά επιτρέψτε μου να ξανά επέμβω. Ο σπερματικός λόγος από όσο γνωρίζω ίσχυε για την περίοδο της Π Διαθήκης που η αλήθεια σαν σύνολο δεν είχε αποκαλυφθεί. Η αλήθεια όπως μας παραδίδεται από το Ευαγγέλιο λέει ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία. Τα παραπάνω ήταν απόψεις του Ωριγένη οι οποίες από όσο γνωρίζω καταδικάστηκαν από την Εκκλησία (άμα κάνω λάθος διορθώστε με) και ήταν απόψεις επηρεασμένες από τον νέοπλατωνισμό.

Άνθρωπος ο οποίος δεν δέχθηκε το Ευαγγέλιο ή ζούσε μέσα στην αλήθεια του Ευαγγελίου δεν ακολούθησε όμως το λόγο της αλήθειας ή άνθρωπος που έζησε χωρίς ενδιαφέρον για την μετά θάνατον ζωή (σε όποια θρησκεία και να ανήκει)δεν σώζετε όσο καλός και αν είναι.

Όσον αφορά αυτούς οι οποίοι ποτέ δεν έμαθαν την αλήθεια του Ευαγγελίου (την Ορθόδοξη πίστη) μόνο σε αυτούς θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχει σωτηρία και (προσωπικά) σε αυτούς οι οποίοι αν και αναγνώρισαν τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο τους παρ'όλα αυτά για κάποιο λόγο δεν πρόλαβαν να λάβουν το βάπτισμα ή το χρίσμα των Ορθοδόξων.

Επίσης πρέπει π Γεώργιε να καθορίσουμε τι εννοούμε με την λέξη σωτηρία επειδή διαφορετικά μπορεί να την ορίζετε εσείς διαφορετικά εγώ. Ας δούμε λίγο τι εννοώ: κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι σωτηρία είναι η αποφυγή από την κόλαση, εγώ προσωπικά με τον όρο σωτηρία θα μπορούσα να ορίσω την θέωση την κατά χάρη ένωση (αν επιτρέπετε ο όρος) με τον Θεό όπως διδάσκει η Εκκλησίας μας.
Ας προσέξουμε κάτι μια γυναίκα κάνει έκτρωση το παιδί της θα πάει στην κόλαση ή στον παράδεισο; σύμφωνα με την Εκκλησία και τις οράσεις πατέρων και γερόντων πουθενά, στον παράδεισο δεν πάει επειδή του λείπει το βάπτισμα και στην κόλαση δεν μπορεί να πάει εφόσον δεν υπάρχει αμαρτία στην οποία είναι αίτιο το αγέννητο βρέφος άρα σύμφωνα με τις οράσεις των Γερόντων υπάρχει ένας ειδικός τόπος όπου προορίζονται να πάνε αυτοί οι αδελφοί μας οι οποίοι δεν πρόλαβαν να γεννηθούν αυτός ο τόπος είναι ένας τόπος όπου δεν υπάρχει λύπη υπάρχει μια μικρή αγαλλίαση αυτοί οι άνθρωποι εκεί όμως δεν έχουν την δυνατότητα (από όσο έχω καταλάβει) να φτάσουν στην θέωση και να ενωθούν με τον Θεό εφόσον τους λείπει το βάπτισμα.

Αυτές είναι οι δικές μου απόψεις αν και θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας πατέρα Γεώργιε αν θέλετε μπορούμε να επικοινωνήσουμε και μέσω τον mail μας μέχρι τότε μπορείτε να εξετάσετε τα παρακάτω άρθρα που σχετίζονται με το θέμα.

http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/03/blog-post_29.html

http://www.pentapostagma.gr/2013/08/melousa-krisi-osios-nifonas.html

Ήταν άλλα δύο αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να τα βρω πατέρα Γεώργιε άμα τα βρω θα σας τα στείλω και αυτά.

π.Γεώργιος-Προσκυνητής είπε...

Στείλτε παρακαλώ το e mail σας

Ανώνυμος είπε...

Γι'αυτό πρόκοψαν οι Ιάπωνες και δεν είναι κακόμοιροι σαν κι εμάς.