Σχετικά με την κοίμηση του αγίου Bede (Μπίντ) του Jarrow της Αγγλίας

+27 Μαιου/9 Ιουνίου 

Η τελευταία ασθένεια και η ευλογημένη κοίμηση του αγίου Bede περιγράφεται από τον Cuthbert μετέπειτα ηγούμενο του Jarrow: «Ζούσε χαρούμενος, ευχαριστώντας τον Θεό μέρα και νύχτα, όλες τις ώρες μέχρι την εορτή της Αναλήψεως. Κάθε ημέρα δίδασκε εμάς, τους μαθητές του, και τον υπόλοιπο καιρό έψελνε τους ψαλμούς. Ήταν ξύπνιος σχεδόν όλη τη νύχτα και την περνούσε με χαρά και με ευχαριστίες. Και όταν σηκωνόταν από τον σύντομο ύπνο του, αμέσως ύψωνε τα χέρια του ψηλά και ευχαριστούσε τον Θεό. Έψελνε τους λόγους του Αποστόλου Παύλου. Έψελνε και πολλά άλλα από την Αγία Γραφή αλλά και πολλούς Αγγλοσαξονικούς ύμνους. Έψελνε τα αντίφωνα σύμφωνα με τον δικό μας και τον δικό του τρόπο, και ανάμεσα σε άλλα αυτό: «Ω Βασιλιά της Δόξας, Κύριε των Δυνάμεων, που αυτή την ημέρα αναλήφθηκες σαν Νικητής πάνω από όλους τους Ουρανούς, μη μας αφήσεις ορφανούς αλλά στείλε μας το Άγιο Πνεύμα. Αλληλούια.» Και όταν έφτασε στις λέξεις «μη μας αφήσεις ορφανούς,» άρχισε να κλαίει. Έπειτα, μία ώρα μετά, άρχισε να ψέλνει ξανά. 

Εμείς κλαίγαμε μαζί του. Διαβάζαμε και έπειτα δακρύζαμε. Δεν μπορούσαμε να διαβάσουμε χωρίς να δακρύσουμε. Συχνά ευχαριστούσε τον Θεό που του έστειλε αυτή την ασθένεια και έλεγε: «Ο Θεός παιδεύει όποιον αγαπάει.» Συχνά επαναλάμβανε τους λόγους του αγίου Αμβροσίου: «Δεν έχω ζήσει με τρόπο που να ντρέπομαι να ζήσω ανάμεσα σας. Ούτε φοβάμαι να πεθάνω, γιατί έχουμε έναν αγαθό Κύριο.» Εκτός από τα μαθήματα που μας έκανε και τις ψαλμωδίες εκείνων των ημερών έγραψε δύο σημαντικά έργα, μία μετάφραση του Ευαγγελίου του αγίου Ιωάννη στην δική μας γλώσσα ( πιθανόν η πρώτη μετάφραση του Ευαγγελίου σε μία δυτική γλώσσα εκτός της Λατινικής) και αποσπάσματα από τον άγιο Ισίδωρο της Σεβίλλης και είπε: «τα έγραψα αυτά για να μην διαβάζουν οι μαθητές μου λανθασμένα πράγματα και παιδεύονται άσκοπα μετά την κοίμηση μου.»

Την Τρίτη πριν από την Ανάληψη η ασθένεια του χειροτέρεψε, η αναπνοή του έγινε βαριά και τα πόδια του άρχισαν να πρήζονται. Παρόλα αυτά πέρασε την νύχτα διδάσκοντας. 

Μερικές φορές έλεγε: « Βιαστείτε να μάθετε, γιατί δεν γνωρίζω πόσο καιρό θα μείνω μαζί σας και αν ο Δημιουργός θα με καλέσει σύντομα κοντά Του.» Την επόμενη νύχτα την πέρασε με προσευχές ευχαριστίας. Και όταν ξημέρωσε η Τετάρτη επιθύμησε να συνεχίσουμε να γράφουμε αυτά που ξεκινήσαμε. Όταν αυτό τελείωσε κάναμε μία λιτανεία με τα λείψανα, όπως συνηθίζετε αυτή την ημέρα. Ένας από εμάς είπε τότε στον Bede: «Αγαπημένε δάσκαλε, έχουμε ακόμη ένα κεφάλαιο να μεταφράσουμε. Θα σε λυπούσε εάν σε ρωτούσαμε μερικά πράγματα ακόμη;» Εκείνος απάντησε: «Είναι εύκολο. Πιάστε την πένα και γράψτε γρήγορα.»

Την νύχτα μου είπε: «Τρέξε γρήγορα και κάλεσε τους ιερείς αυτού του μοναστηριού να έρθουν σε εμένα ώστε να τους μεταδώσω τα δώρα που έδωσε σε εμένα ο Θεός. Οι πλούσιοι αυτού του κόσμου δίνουν χρυσάφι και ασήμι και άλλα ακριβά πράγματα. Αλλά με μεγάλη αγάπη και χαρά εγώ θα δώσω στην αδελφότητα αυτά που μου έδωσε ο Θεός.» Έπειτα τους ικέτευσε όλους να κάνουν την Θεία Λειτουργία και να προσευχηθούν για αυτόν. Όλοι έκλαψαν, κυρίως γιατί τους είπε πως δεν θα ξαναδούν το πρόσωπο του ξανά σε αυτόν τον κόσμο. Όμως χάρηκαν όταν είπε αυτό: «Είναι καιρός να πάω στον Δημιουργό μου. Έζησα αρκετά. Ο καιρός της κοίμησης μου είναι κοντά, γιατί ανυπομονώ να φύγω και να είμαι με τον Χριστό.»

Έτσι έζησε μέχρι το απόγευμα (της παραμονής της γιορτής της Αναλήψεως, 26 Μαΐου, 735). Έπειτα ο Cuthbert του είπε: «Αγαπημένε δάσκαλε, έμεινε μόνο μία πρόταση να γράψουμε.»

 «Γράψτε γρήγορα,» απάντησε ο Bede. Έπειτα ο Bede είπε: «Τελείωσε. Σήκωσε το κεφάλι μου με το χέρι σου, γιατί θα μου κάνει καλό να στέκομαι απέναντι στο ιερό όπου συνήθιζα να γονατίζω και να προσεύχομαι και να απευθυνθώ στον Πατέρα μου.» Έτσι ανακάθισε στο πάτωμα του κελιού του και έψαλε, «Δόξα σε Εσένα, Θεέ, Πατέρα, Υιέ και Άγιο Πνεύμα και όταν είπε Άγιο Πνεύμα άφησε την τελευταία του αναπνοή.»

Αγγλικό κείμενο

http://orthochristian.com/104075.html

πηγή