Ὅταν ὁ ἁμαρτωλός ἐξομολογηθῇ μέ κατάνυξιν πάσας τάς ἁμαρτίας του, δεχθῇ δέ εὐχαρίστως τόν κανόνα τοῦ Πνευματικοῦ του, καί ἀκούσῃ παρ᾿ αὐτοῦ «ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ ἔχει συγκεχωρημένον» κτλ.
Τότε αὕτη ἡ χάρις παριστάνει ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ τά ἀποτελέσματα τῶν ἁμαρτιῶν, τοὐτέστι τήν μάχαιραν, τήν κρίσιν καί τόν θάνατον· αὕτη πιστοποιεῖ αὐτόν διά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅτι οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί, οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται, οὔτε κλέπται, οὔτε πλεονέκται, οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδωροι, οὐχ ἅρπαγες, Βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι (Κορ. α´, στ´ 9), καί ὅτι θλῖψις καί στενοχωρία ἐπί πᾶσαν ψυχήν ἀνθρώπου, τοῦ κατεργαζομένου τό κακόν (Ῥωμ. β´ 9)· ὁ ἁμαρτωλός ἐλεγχόμενος ὑπό τῆς συνειδήσεώς του, ἔρχεται ἐντελέστερον εἰς τόν ἑαυτόν του, καί μέ τήν βοήθειαν τοῦ θείου φωτός, τό ὁποῖον ἤδη ἀρχίζει νά δίδῃ νύξιν εἰς τήν καρδίαν του, παρατηρεῖ καί εὑρίσκει εἰς αὐτήν μόνον ἁμαρτίας καί βδελυρίας, καί ἀφ᾿ οὗ γνωρίσῃ καθαρῶς ὅλην τήν ἀηδίαν καί βλάβην αὐτῶν τότε ἔτι μᾶλλον μετανοεῖ καί καταφρονεῖ αὐτάς.
Θέλει νά ἐλευθερωθῇ ἀπό τάς ἁμαρτίας, πλήν αἰσθάνεται ἀκόμη τήν ἐξουσίαν των, ἠξεύρει τήν ἀδυναμίαν του καί τήν εἰς τάς ἁμαρτίας ροπήν, ἀναστενάζει ἀπό βάθος καρδίας λέγων: «ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος! τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (Ῥωμ. ζ´ 24).
«Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ διά Ἰησοῦ Χριστοῦ», ἀποκρίνεται εἰς αὐτόν τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον πλησιάζει πάλιν εἰς τήν μετανοοῦσαν καί συντετριμμένην καρδίαν διά νά φωτίσῃ καί ἐνδυναμώσῃ αὐτήν μέ τήν φλόγα τῆς θείας χάριτος καί ὅταν φωτισθῇ ἡ καρδία του ἀπό τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί διαχυθῶσιν αἱ ἀκτῖνες τῆς χάριτος εἰς αὐτήν, τότε εὐθύς ὁ Σατανᾶς βιάζεται νά ἀπομακρυνθῇ μέ ὅλον του τό τάγμα.
Φεύγουσι τότε καί τά βδελυρά ζῷα, διά τῶν ὁποίων σχηματίζονται αἱ κακίαι· ὅπου διαπερᾷ τό φῶς, ἐκεῖ ἐκλείπει τό σκότος· ὅτε γίνεται ἡμέρα τότε παρέρχεται ἡ νύξ· ἡ χάρις εἶναι τό φῶς, τό δέ σκότος καί ἡ νύξ εἶναι ἡ ἁμαρτία.Ἐν τῷ ἅμα καθώς ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά μισῇ τήν ἁμαρτίαν, ἀμέσως καί ὁ Σατανᾶς πρέπει νά φύγῃ ἐπειδή αὐτός ἐξουσιάζει μόνον εἰς τήν ἁμαρτίαν, δηλ. εἰς τό σκότος· αὐτός διά μέσου τῆς ἁμαρτίας μόνον, δύναται νά ἔμβῃ εἰς τήν καρδίαν μας. Ἡ εἰς τήν ἁμαρτίαν προσήλωσις δίδει αὐτῷ τήν εἴσοδον εἰς τήν καρδίαν μας. Ἡ κλίσις εἰς τό κακόν ἀνοίγει εἰς αὐτόν τάς πύλας καί τήν θύραν καί ἐμβαίνει εἰς αὐτήν. Ἡ πρός τόν Θεόν καί εἰς τό ἀγαθόν ἀγάπη, ἡ ἀντίπαλος τῶν ἁμαρτιῶν, ἐμποδίζει εἰς αὐτόν τήν εἴσοδον καί παντελῶς διώκει αὐτόν.
Ἀδελφοί μου Χριστινοί! ἀγαπήσατε τό φῶς καί μισήσατε τό σκότος· ἀντίστητε εἰς τό κακόν καί τότε ὁ Σατανᾶς θέλῃ μακρυνθῇ ἀπό σᾶς· κλείσατε τά ὄμματά σας ἀπό τόν κόσμον ἀπό την ἁμαρτίαν καί ἀπό ὅλας τάς ἀπάτας τῶν δαιμόνων· ἀνοίξατε τάς καρδίας σας διά νά ὑποδεχθῆτε τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· δέχθητε μέ εὐχαρίστησιν τάς ἀκτῖνας αὐτοῦ τοῦ ὑπερτάτου φωτός.
Ἐκείνη ἡ ἀκτίς θέλει ἀποδιώξει τήν ἁμαρτίαν καί τό σκότος, τόν Σατανᾶν καί τόν ἅδην, ἀπό τήν καρδίαν σας. Ἐξετάσατε ἀκριβῶς τάς καρδίας σας καί ἀνακαλύψατε τάς πρός τόν Πνευματικόν σας, ὥστε νά ἀπομακρυνθῇ πᾶν βδέλυγμα τῆς ἁμαρτίας, τό ὁποῖον καλύπτεται μέσα εἰς αὐτάς· γνωρίσατε διά μέσου τοῦ φωτός τοῦ Κυρίου, τό ὁποῖον περιμένει νά ἔμβῃ εἰς τάς καρδίας σας, διά νά φωτίσῃ καί ζωοποιήσῃ πόσον εἶναι ἀποτρόπαια ὅλα τά ἁμαρτήματα, καί τότε ἡ ευσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία εἶναι δυνατή εἰς τούς ἀσθενεῖς, θέλει σᾶς λυτρώσει ἀπό αὐτά.
Εκ του βιβλίου ''Πνευματικός Καθρέφτης'', μεταφρασθέν εκ του ρωσσικού υπό Πέτρου Αυταδέλφου του Αγίου Θαβωρίου, εκδότης Μιχαήλ Ι. Σαλίβερος.
Έκδοσις δωδεκάτη βελτιωμένη, Εν Αθήναις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου