Αδελφοί κατ’όνομα ... και αδελφοί κατά συμφέρον

Όλοι πασχίζουν να βρουν κάποιον ή κάτι που να τους ενώνει.
Άλλοι με τη συμμετοχή τους σε κάποιο κίνημα ή σύλλογο και άλλοι σε κάποια ομάδα συμφερόντων οικονομικών, πολιτικών ή θρησκευτικών.
Όταν συμμετέχουμε με πρώτιστο κίνητρο το συμφέρον μας, τότε αναπόφευκτα ερχόμαστε αντιμέτωποι με το κοινό συμφέρον των άλλων που έχουν το δικό τους τρόπο έκφρασης.
Το λάθος της κοινωνίας μας είναι το ότι βαδίζουμε με γνώμονα το ιδιαίτερο κοινό συμφέρον μας και τις ανάγκες μας.
Όμως αφού υπάρχουν και άλλοι με ιδιαίτερο κοινό συμφέρον, τοτε αυτοί οι άλλοι γίνονται στην καλύτερη περίπτωση αντίπαλοι, για να μη πω εχθροί μας.
Έτσι όμως μια κοινωνία ποτέ δε θα βρει το δρόμο της όταν προασπίζεται μόνο τα ατομικά συμφέροντα εις βάρος των καθολικά κοινών συμφερόντων.

 Η αγάπη ως μοχλός υποστήριξης της κοινωνίας μας δεν έχει πολλά συμφέροντα αλλά μόνο ένα: το κοινό καλό, που ποτέ δεν είναι ατομικό.
Ο Ιησούς Χριστός, το μόνο που πρότεινε ήταν την Ειρήνη που είχε μέσα του και τη Χαρά που μεταδιδόταν απ’ αυτή την Ειρήνη.
Αλλά για να έχουμε ειρήνη και χαρά μέσα μας, θα πρέπει να δούμε τον εαυτό μας σε σχέση με τον πλησίον μας και όχι σε σχέση με το εγώ μας.
Η ατομική προσέγγιση προς κάθε κατεύθυνση είτε αυτή είναι ο πλησίον μας, είτε το περιβάλλον μας (ζώα, φυτά, φύση γενικά), πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως κάτι κοινό και όχι ατομικό.
Το ατομικό δεν έχει μέσα του τη σχέση, οπότε δεν υπάρχει και η χαρά της
συμμετοχής.Αυτό αποτελεί κάτι ξένο προς τη διδασκαλία του Χριστιανισμού.

Έχοντας ως αφετηρία τη σχέση της Αγίας Τριάδος, προσπαθούμε με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος να ζήσουμε έστω και λίγη απ’ αυτή τη χαρά της αλληλοπεριχώρησης.
Με γνώμονα τα παραπάνω, κατανοούμε το πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας.
Ο καθένας, υπερασπιζόμενος μόνο ατομικά συμφέροντα, απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο απ’ αυτό που αναζητά, δηλαδή την ειρήνη και τη χαρά, για έναν και μόνο λόγο: γιατί και ο συνοδοιπόρος του σε αυτή την κίνηση, κοιτά κι αυτός το ατομικό του συμφέρον.
Είναι ειρωνεία να λέμε ότι πολλά ατομικά συμφέροντα κινούνται προς ένα κοινό συμφέρον. Έχει αποδειχθεί περίτρανα μέσα στην ιστορία, ότι όλες οι προσπάθειες ομαδοποίησης του ατομικού συμφέροντος, κατέληξαν σε διάσπαση.
Είναι φυσιολογική αυτή η κατάληξη αφού όλοι κοιτούσαν το συμφέρον τους ...
Αν δεν καταλάβουμε όλοι, οτι κοινό συμφέρον είναι η αγάπη προς τον πλησίον μας με ό,τι αυτό εξυπακούεται (δηλαδή και την κατανόησή μας σε ό,τι αντιμετωπίζει ο καθένας μας), δεν θα βρούμε τη χαρά και την ειρήνη που τόσο μόχθησε ο Κύριος να μας τις φανερώσει ως κριτήριο σωτηρίας.

Ο Κύριος βαδίζοντας το μοναχικό δρόμο της αυταπάρνησης και της θυσίας, μας υπέδειξε τελικά την αξία των λόγων Του: «πράοι γίνετε γιατί πράος είμαι κι Εγώ» (Ματθ. 11,29) και η αγάπη μεταξύ σας θα δηλώνει ότι είστε μαθητές μου. (Ιων. 13,35)
Απλά λόγια, ειπωμένα από το Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου και συνεπώς κατανοητά από την παθογένειά μας.
Ο Κύριος δε μας μετέδωσε παθογένεια αλλά μας τοποθέτησε ελεύθερα στο ιστορικό γίγνεσθαι, ώστε μέσα από την ελευθερία μας να ανακαλύψουμε και το ελεύθερο Πνεύμα του Θεού ...

π.Θεοφάνης Δανιήλ