Οἱ ὑπόλοιποι μπορεῖ να μπαίνουν καί νά βγαίνουν στόν ναό, μά τίποτε δέν γίνεται στήν ψυχή τους...

[...]Πολύ νά προσέξουμε αὐτό τό σημεῖο στόν βίο τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας: Μονάχα αὐτή, ἀπό ὅλους τούς «ἀκολάστους καί ἀσελγεῖς νέους» πού τή συνόδευαν, ἐμποδίστηκε ἀοράτως νά εἰσέλθει στόν ναό τῆς Ἀναστάσεως καί νά προσκυνήσει τόν ζωοποιό Σταυρό.

 Τρεῖς φορές προσπάθησε, μά κάποια δύναμη δέν τήν ἄφηνε νά προχωρήσει· τήν ἔσπρωχνε πρός τά ἔξω. 

Αὐτό τή συγκλόνισε.

 Βέβαια, θά πεῖ κανείς τώρα: Ὅλους αὐτούς τούς «ἀκολάστους» γιατί ἡ ἴδια δύναμη νά μήν τούς ἐμποδίσει νά μποῦν; Γιατί τούς ἄφησε νά περάσουν μέσα;

Μά, κάτι τέτοια θαυμαστά γίνονται μόνο σ᾿ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν μέσα τους διάθεση νά προσέξουν τί θά τούς δείξει ὁ Θεός μέ ὅποιο περιστατικό, καί νά γίνει ἀλλαγή στήν ψυχή τους, ὅπως ἔγινε μέ τήν ὁσία Μαρία. Οἱ ὑπόλοιποι μπορεῖ νά μπαίνουν καί νά βγαίνουν στόν ναό, μά τίποτε δέν γίνεται στήν ψυχή τους[...]

Ἀποσπάσματα ἀπό τούς λόγους τοῦ π. Συμεών Κραγιοπουλου

πηγή