Τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει την αγάπη των Αγίων μας....

 Σήμερα η ανακομιδή των σεπτών λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου…..
21 χρόνια έμεινε άφθαρτο το κορμί εκείνο που δεν γνώρισε ξεκούραση,που δεν χόρτασε ποτέ ψωμί,που σταυρώθηκε (εκούσια και ακούσια)....
Άφθαρτο μέχρι και το λουλουδάκι που είχαν ρίξει πάνω του.....Και αυτό το ταπεινό και μηδαμινό το άγγιξε η Χάρις του Θεού,το φύτεψε στην αιωνιότητα…

Όμως τα σχέδια του Θεού και των Αγίων δεν είναι ίδια με τα δικά μας.
Το 1953 έμειναν μόνο τα κεχριμπαρένια και ευωδιάζοντα λείψανα του.
Και στην μοναχή που στεναχωρήθηκε που ‘’λύθηκε’’ η αφθαρσία ο Άγιος της απάντησε ότι θυσιαζόμενος εν αγάπη πάλι(και μετά θάνατον) θα μπορούσε να βρίσκεται πλέον με την φυσική του παρουσία σε ολόκληρο τον κόσμο…..
Μελιζόμενος εν σώματι μα μη διαιρούμενος εν Πνεύματι Αγίω.
Αυτός είναι ο Άγιος μας Νεκτάριος.....
Ο Άγιος της θυσίας χθες, σήμερα και στους αιώνες…..
Πλέον από τον τάδε Μητροπολιτικό ναό,το ταπεινό εξωκλήσι του χωριού
μέχρι την γωνιά που έχεις το καντηλάκι σου υπάρχει μια εικόνα του.
Είτε χρυσή κι ασημένια,είτε πλαστικοποιημένη χάρτινη,εκείνος είναι εκεί
να ακούσει από εμάς όλα εκείνα τα επώδυνα ‘’γιατί’’ που δεν βγήκαν ποτέ
απ’ τα δικά του χείλη…..
Μα γευόμενος το πικρό ποτήρι της κακίας του κόσμου τούτου μέχρι τον πάτο
καταλαβαίνει.
Γι' αυτό κι αφουγκράζεται τόσο εύκολα τους σφυγμούς μιας πονεμένης καρδιάς…
Γι’ αυτό και διαρκώς κατεβαίνει απ’ τα σεπτά του εικονίσματα και σαν καλός ποιμένας τρέχει και θυσιάζεται μπαίνοντας στον στίβο μάχης τον δικό μας…
Δεν μας βλέπει απ’ τις κερκίδες…Δίπλα σου τον θωρείς….
Πόσοι άνθρωποι μας,απλοί κι ταπεινοί,μέσα στο καμίνι των δοκιμασιών έγιναν κοινωνοί της Παρακλητικής Παρουσίας του Αγίου.
Βλέπεις το Εικονίσματα μας δεν είναι κάδρα θρησκευτικά….Δεν φυλακίζεται η Χάρις του Θεού….Τίποτα δεν μπορεί να συγκρατήσει την αγάπη των Αγίων μας....
Γι΄ αυτό και μετά θάνατον προστρέχουν όσο ποτέ άλλοτε σε κάθε ψυχή που λαχταρά ένα ‘’κομμάτι Ουρανό’’.

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου