Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσυν και το σθένος να είσαι Χριστιανός

Mε αφορμή τα Χριστούγεννα, αλλά και την σημερινή επέτειο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, εμείς θυμούμαστε τον πιο διάσημο αντιφρονούντα της, τον Ορθόδοξο Αλεξάντερ Σολζενίτσυν. Ένα Νομπελίστα συγγραφέα, που είναι διάσημος όχι μόνο για την αποκάλυψη της ωμής κρατικής ιδεολογικής βίας των στρατοπέδων γκουλάγκ, αλλά και για τον χριστιανικό ουμανισμό του και την αντίθεση σε μία ατομικιστική σχεδόν άθεη Δύση, που τελικά τον αντιμετώπισε με σχεδόν τον ίδιο τρόπο, όπως και η ΕΣΣΔ (Άβαλον των Τεχνών)

του Τζόσεφ Πηρς, βιογράφου του Σολζενίτσυν*

  Σε τούτες τις σκοτεινές μέρες, κατά τις οποίες η ισχύς του κοσμικού φονταμενταλισμού φαίνεται να βρίσκεται σε άνοδο και που η θρησκευτική ελευθερία φαίνεται να βρίσκεται σε κίνδυνο, είναι εύκολο για τους χριστιανούς να αποθαρρυνθούν. Τα σύννεφα του ριζοσπαστικού σχετικισμού φαίνεται να θολώνουν το φως της αντικειμενικής αλήθειας και μπορεί να γίνει δύσκολο να διακρίνεις οποιαδήποτε θετική πλευρά, που θα μας βοηθήσει να φωτίσουμε το μέλλον, με ελπίδα.

  Σε τέτοιους ζοφερούς καιρούς, το παράδειγμα των μαρτύρων μπορεί να είναι ενθαρρυντικό. Αυτοί που προσέφεραν τις ζωές τους για το Χριστό και την Εκκλησία Του, σε χαλεπότερους καιρούς από τους δικούς μας, είναι φάροι φωτός που διαλύουν το σκοτάδι, με το βάπτισμα αίματος τους. «Μπροστά σε τέτοιες θυσίες», λέει ο Βασιλιάς Ληρ στην κόρη του Κορδέλια, που σύντομα θα μαρτυρήσει, «οι ίδιοι οι θεοί ρίχνουν θυμίαμα”.

  Λέγεται ότι το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος της Εκκλησίας και, αν ισχύει αυτό, περισσότερος ματωμένος σπόρος έχει σπαρεί κατά τον περασμένο αιώνα, παρά σε οποιοδήποτε από τους ματωμένους αιώνες που προηγήθηκαν. Δεκάδες εκατομμυρίων έχουν σφαγιαστεί στους ποτισμένους με αίμα βωμούς του εθνικού και του διεθνούς σοσιαλισμού στην Ευρώπη, την Κίνα, την Καμπότζη και αλλού. Σήμερα, σε πολλά μέρη του κόσμου, εκατομμύρια επί εκατομμυρίων σφαγιάζονται στη μήτρα, στο όνομα των «αναπαραγωγικών δικαιωμάτων».

  Σε μια τέτοια επιφανειακή εποχή, αναδύεται η γιγάντια φιγούρα του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, ως ενός κολοσσού σθένους. Γεννημένος στη Ρωσία το 1918, μόλις μήνες μετά, που οι κοσμικοί φονταμενταλιστές είχαν σαρώσει την εξουσία στη Μπολσεβίκικη Επανάσταση, ο Σολζενίτσιν υπέστη πλύση εγκεφάλου από ένα κρατικό σύστημα εκπαίδευσης που του έμαθε ότι ο σοσιαλισμός ήταν δίκαιος και ότι η θρησκεία ήταν ο εχθρός του λαού. Όπως οι περισσότεροι από τους φίλους του στο σχολείο, σκλάβωσε τον εαυτό του στο πνεύμα των καιρών, έγινε άθεος και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα.

Ολόκληρο το κείμενο στο avalonofthearts