Θαύματα της θαυματουργού εικόνας της Αγίας Άννας από το Βόρρι της Προποντίδας

Θαύματα της θαυματουργού εικόνας της Αγίας Άννας από το Βόρρι της Προποντίδας που τώρα βρίσκεται στον Ιερό Ναό Αγίας Άννας στον προσφυγικό συνοικισμό Αιγίου.

Η κ. Ελένη από τα Μελίσσια Αιγίου είχε πάθει ψυχοπάθεια και είχε ξοδέψει πολλές χιλιάδες στους γιατρούς και δεν της κάνανε τίποτα.
Έρχεται στην κ. Μ.* στο Αίγιο και αυτή την έστειλε στην εκκλησία της Αγίας Άννης στο συνοικισμό όπου είναι η θαυματουργός εικόνα της Αγίας.

Πράγματι, ήρθε στην εκκλησία και ο Ιερεύς της είπε να κάνη Σαρανταλείτουργο και να μείνη μέσα στην εκκλησία.
Πράγματι, έκανε τις λειτουργίες και στην 38η λειτουργία εκεί που καθόταν τα μεσάνυχτα άκουσε μία δυνατή βοή μέσα από την εικόνα της Αγίας και βλέπει να βγαίνη μία γυναίκα με τα μαύρα και να πηγαίνη κοντά της.

Μόλις την πλησίασε, την σταύρωσε και της είπε:
– Ελένη, σήκω επάνω και πήγαινε σπίτι σου, έγινες καλά, και η γυναίκα αμέσως χάθηκε.
Η άρρωστη φώναξε στη νεωκόρο αυτά που της είπε η Αγία Άννα. Πράγματι, έγινε καλά, παντρεύτηκε και έχει και δυο παιδιά. Η νεωκόρος λεγόταν Τ. Π.

Θαύμα Αγίας Άννας σε 20χρονη κοπέλα

Ο Ευστράτιος Μαμαλούγκος κάτοικος Αιγίου διηγείται τα εξής:

«Στο χωριό μας, Σκουπιά Προικονήσου, ήμουν τότε σε ηλικία 19 ετών, συνέβη το εξής θαύμα τής Αγίας Άννας. Η πρώτη εξαδέλφη μου Κυριακή Καπάνταη, ηλικίας τότε 20 ετών, είχε αρρωστήσει βαριά. Επί δύο χρόνια ήταν καθηλωμένη στο κρεββάτι. Στην καρέκλα δεν μπορούσε να καθήση, την τάιζαν με το κουταλάκι. Μια γερόντισσα που έμενε στην άκρη τού χωριού άκουσε μερικές γυναίκες πού συζητούσαν.

Εκείνη, έλεγαν, η κόρη τής Αργυρώς δεν λέει να γίνη καλά. Από το λόγο αυτόν παρακινούμενη η γερόντισσα επισκέφθηκε την άρρωστη στο σπίτι της. Την είδε, πόνεσε η καρδιά της και είπε στους δικούς της:

– Να την πάτε στη χάρη τής Αγίας Άννας. Τώρα πλησιάζει και η γιορτή της, να την πάτε θα γίνη καλά.

– Πώς να την πάμε; Δεν σηκώνεται.

– Θα ευρεθή τρόπος. Να την βάλλετε, συνέστησε, σ’ ένα γαϊδουράκι με δύο μαξιλάρια και να την κρατούν δύο άνθρωποι δεξιά αριστερά.

Αποφασίσαμε, την πήγαμε μ’ αυτό τον τρόπο στην Αγία Άννα, την ημέρα πού πανηγύριζε (25 Ιουλίου).

Ήρθε η σειρά της να γίνη αγιασμός γι’ αυτήν. Τής βάλανε την εικόνα στην αγκαλιά, ενώ αυτή ήταν καθιστή κάτω και τής κρατούσαν και το κεφάλι, γιατί δεν μπορούσε να στερεωθή.

Τότε γίνεται το θαύμα. Η άρρωστη πού δεν περπατούσε σηκώθηκε ορθή και περπατούσε προς τη θάλασσα μαζί με την εικόνα. Περπάτησε αρκετό διάστημα στην παραλία μέχρι πίσω από μια μεγάλη πέτρα και επέστρεψε πάλι στην Εκκλησία. Έφυγε μετά την πανήγυρη εντελώς καλά και γύρισε περπατώντας με τα πόδια στο σπίτι της. Ζει μέχρι σήμερα (1983) σαν πιστή χριστιανή με παιδιά κι εγγόνια στο Αίγιο».

 «Αγία Άννα και θαυματόβρυτος αυτής εικών», Αἴγιον, 1980  http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/agia_anna_2.htm#02