Αν πας σε έναν πυρηνικό φυσικό και τον ρωτήσεις τί δυνατότητες έχει η ταχύτητα,
θα σου απαντήσει σύγκρουσης, έκρηξης, γρήγορης φθοράς αλλά σε καμία περίπτωση διαλεκτικής.
Η μόνη μάχη που έχουν να δώσουν οι άνθρωποι στον πνευματικό χώρο, είναι να κερδίσουν χρόνο.
Ο χρόνος στον Παπαδιαμάντη είναι φυσιολογικός, ανθρώπινος, έχει όλες τις ταχύτητες και όχι μόνο δύο.
Σήμερα κινούμαστε κοιμισμένα / αργά ή νευρωτικά / επιθετικά.
Ο συνδυασμός της ταχύτητας και του Εγώ, είναι ολέθριος' αποκλείεται να μη φέρει ολοκληρωτισμό.
Αν πρέπει να σε καταλάβω σε ένα θέμα αλλά δεν έχω χρόνο, τότε αναγκαστικά ή θα σου επιβάλλω ή θα μου επιβάλλεις.
Όταν δεν υπάρχει χρόνος χάνονται οι αποχρώσεις και τα δήθεν περιττά.
Εάν σε μία παράσταση ο μέσος όρος ταχύτητας πέσει σε σχέση με τον μέσο όρο ταχύτητας στον οποίο κινείται καθημερινά ο θεατής,τότε ο θεατής αυτός αρνείται να συμμετέχει.
Δεν είναι καν θέμα επιλογής του.Έχει οργανικά εθιστεί στην επιτάχυνση.
Η επιτάχυνση έχει φτάσει στη νεύρωση και την υστερία.
Αν πάω στο Θέατρο και νιώσω ότι ο άλλος αργεί,σύμφωνα με μένα, να εκφράσει κάτι
εγώ δε μπορώ να τον παρακολουθήσω.
Έτσι συμβαίνει και στη ζωή. Στο θέμα της έλλειψης χρόνου και όχι μόνο οφείλεται και το χαμηλό επίπεδο σχέσεων προσωπικών, επαγγελματικών,κι όλων εν γένει των κοινωνικών σχέσεων.
Ο ρυθμός είναι το παν γιατί επιτρέπει ή αποτρέπει.
Άρης Ρέτσος
Πηγή: popaganda. gr
Απόσπασμα από συνέντευξη στη Λίνα Ρόκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου