Οι νικηφόροι Βαλκανικοί Πόλεμοι είχαν τελειώσει, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Εθνικός Διχασμός απείχαν ακόμη κάμποσους μήνες και ο Κωνσταντίνος βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας του.
Ήταν ο ηρωικός στρατηλάτης που απελευθέρωσε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες από τον οθωμανικό ζυγό και είχε κερδίσει την λατρεία σύσσωμου του ελληνικού λάου αλλά και τον θαυμασμό στο εξωτερικό ("the greatest military strategist in Europe", τον αποκαλεί η δημοσιογράφος).
Και ενώ η συνέντευξη φτάνει στο τέλος της, η O' Reilly του κάνει μια ακόμη ερώτηση :
"Kαι αν γίνει ένας τρίτος Βαλκανικός Πόλεμος, Μεγαλειότατε;".
Και ο Κωνσταντίνος, αντί να πει ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να κατατροπώσει ξανά τους εχθρούς της και άλλα τέτοια εθνικοπατριωτικά κλισέ , αναφωνεί :
"Ο Θεός να μας δώσει ειρήνη!".
Aπό την επόμενη χρονιά ο Κωνσταντίνος θα έμπαινε στο μάτι του κυκλώνα και θα κατηγορούνταν τόσο από τους βενιζελικούς όσο και από την Αντάντ ότι δεν ήθελε να βγει η Ελλάδα στον Μεγάλο Πόλεμο επειδή τάχα ήταν γερμανόφιλος (και αυτή η ρετσινιά του έχει μείνει μέχρι σήμερα).
Στην πραγματικότητα όμως, ένας από τους βασικούς λόγους που ο βασιλιάς υποστήριζε την ουδετερότητα ήταν επειδή ήταν και ο ίδιος στρατιώτης και ήξερε από πρώτο χέρι την φρίκη και τα δεινά του πολέμου. Σε αντίθεση με τους πολιτικούς που είναι μακριά από το πεδίο της μάχης και κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια επί χάρτου, ο Κωνσταντίνος βρισκόταν δίπλα στους Έλληνες φαντάρους, ζούσε τις απάνθρωπες ταλαιπωρίες τους, έβλεπε τους θανάτους και τους ακρωτηριασμούς. Δεν ήταν ειρηνιστής και ήταν υποστηρικτής της Μεγάλης Ιδέας αλλά ήξερε καλά ότι δεν μπορούσες να ζητήσεις σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από αυτούς τους τόσο ταλαιπωρημένους στρατιώτες να πάρουν πάλι τα όπλα, πόσο μάλλον για να μπουν σε ένα πόλεμο όπου δεν υπήρχαν εγγυήσεις και ανταλλάγματα και έτσι ήταν πολύ πιθανόν οι θυσίες τους να πήγαιναν χαμένες.
"Ο Θεός να μας δώσει ειρήνη" ευχόταν ο Κωνσταντίνος για να αναπαυθούν οι στρατιώτες, να γυρίσουν στην καθημερινότητα και στις ειρηνικές τους εργασίες και να ανασυγκροτηθούν οι νέες Χώρες.
Είναι επιτακτική ανάγκη για μια σοβαρή αναθεωρητική βιογραφία του Κωνσταντίνου που θα φωτίσει τις άγνωστες πλευρές αυτού του ανθρώπου που παρεξηγήθηκε και αδικήθηκε όσο λίγοι στην ελληνική ιστορία. Και κάτι μου λέει ότι ο πραγματικός Κωνσταντίνος είναι αρκετά διαφορετικός από την εικόνα (ή μάλλον την καρικατούρα) που έχουν φτιάξει γι' αυτόν τόσο η πολεμοκάπηλη Ακροδεξιά που τον θαυμάζει όσο και το "πεφωτισμένο" Κέντρο που τον απεχθάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου