Μαρτυρίες πού επιβεβαιώνουν τό Ορθόδοξο πνεύμα του Ἀρχιεπισκόπου Αθηνών κυροῦ Σεραφείμ.

10η Ἀπριλίου 1998 - 10 Ἀπριλίου 2024 

26 χρόνια ἀπό την κοίμηση του ἀνυπόκριτου και ἀλησμόνητου Ἀρχιεπισκόπου Αθηνών κυροῦ Σεραφείμ.

 “Ελληνικέ λαέ, εἶμαι αὐτός πού φαίνομαι, δέν ἔχω ἄλλο πρόσωπο, ἀπεχθάνομαι το ψέμα, δέν φοβᾶμαι οὔτε μή χάσω τον θρόνο μου, οὔτε καί τον θάνατο με τον οποίο κοιμήθηκα δίπλα του πολλές φορές…Φοβάμαι μόνον τον Θεό…” (Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ)

Μαρτυρίες πού επιβεβαιώνουν τό Ορθόδοξο πνεύμα του:
(α) Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης κκ. Αντώνιος Κόμπος:” Είχα δεί σέ ενύπνιο τόν μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, μέ μιά εξαστράπτουσα αρχιερατική στολή, νά υπερίπτανται στόν ουρανό καί ομολογώ ξαφνιάστηκα, καί τόν ρώτησα:”
– Μακαριωτατε, πώς έγινε αυτό;
– Παιδί μου, εγώ δέν ήμουν άξιος, αλλά επειδή αγαπούσα υπερβολικά τήν Εκκλησία καί ήμουν πάντα κατά τού Πάπα καί έκαμα ό,τι μπορούσα γιά νά προστατεύσω τήν Εκκλησία μας…, γι’ αυτό παιδί μου!”.

(β) π. Γεώργιος Μεταλληνός:” Όσα λάθη κι άν διέπραξε, τήν πίστη δέν τήν έβλαψε!”.

(γ) κ. Σωτηρία Νούση: “Κάποτε ήμουν στό σπίτι του καί τού τηλεφώνησαν από τά γραφεία τής Αρχιεπισκοπής καί τού είπανε:
– Ό εκπρόσωπος τού Πάπα βρίσκεται στήν Αθήνα καί σάς παρακαλεί νά τόν δεχτείτε γιά νά μιλήσετε.
“Άστραψε καί βρόντηξε!” Νευριασμένος τού απάντησε:
– Αφού ξέρεις ότι δέν θέλω νά τούς βλέπω αυτούς! Δεν αντέχω βρέ παιδί μου! Πείτε του ότι δέν μπορώ καί νά τόν δείτε εσείς!
Καί νευριασμένος έκλεισε τό τηλέφωνο…

Μία άλλη φορά, στό τέλος τής Λειτουργίας, τόν πλησιάσανε δύο καθολικοί γιά νά πάρουνε αντίδωρο, αλλά τούς έδιωξε ευγενικά “.

(δ) Σε Θεολογικό Συνέδριο στήν Αθήνα οί φραγκοσπουδαγμένοι καθηγηταδες ρωτήθηκαν από τόν Αρχιεπίσκοπο: «Πεῖτε μου, ὠρέ! Εἶναι ὁ πάπας Ἐκκλησία;».
Τσιμουδιά οί καθηγητάδες. Οί φοιτητές μέ χαρούμενα χειροκροτήματα φώναξαν μέ μιά φωνή: “Οχιιι….!”.
Ό όσιος Πορφύριος ό Προφήτης, Μαρτυρίες, τομ.Β’, σελ. 310 κ.εξ., Ι. κελλί Αγίων Θεοδώρων, Άγιον Όρος 2019.

Καί ξανά σέ άλλο συνέδριο καί στή σύναξη προκαθημένων στήν Κωνσταντινούπολη τής Ορθοδοξίας : «Θέτω τό ερώτημα ευθαρσώς καί νά μού απαντήσουν οί αρμόδιοι καθηγηταδες θεολόγοι επιστήμονες Είναι εκκλησίαν τό Βατικανόν; Ναί ή όχι;… ».

***
Μαρτυρία Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου Πρωτοσύγκελου Σιατίστης, σέ ημερίδα γιά τόν μακαριστό Μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο, στήν Θεσσαλονίκη, 22-5-2017
Σιατίστης Αντώνιος: “Ήρθε ό παππούς στόν ύπνο μου, μέσα σέ πολύ φώς . Πώ , πώ φώς ήταν εκείνο! Πολύ φώς !
Πρωτοσύγκελος Σιατίστης Εφραίμ: “Ποιός παππούς Δεσπότη μου”;
Σιατίστης Αντώνιος: “Ό μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ήταν! Μού είπε πώς μάς έχει έννοια στή Σύνοδο… Μέ τό ένα χέρι έπαιρνε τη σύνταξη, μέ τό άλλο τήν έδινε σέ φιλανθρωπίες. Σαρακοστές τσάι καί παξιμαδάκι, τόν είδα μέ τά μάτια μου”!
Πρωτοσύγκελος Εφραίμ: “Παραξενεύτηκα, ενώ εκείνος δέν μιλούσε γιά λίγα λεπτά… Γυρνάει ξαφνικά καί μού λέει”.
Σιατίστης Αντώνιος: “Ξέρεις γιατί έπλεε μέσα στό φώς ό Σεραφείμ”;
Πρωτοσύγκελος Εφραίμ: “Γιατί Σεβασμιώτατε”;
Σιατίστης Αντώνιος: “Διότι όταν ρωτήθηκε γιά τόν Πάπα, είπε ότι αυτή δέν είναι “Εκκλησία”! Γι΄ αυτό! Καί είχε δίκιο. Έτσι είναι. Χατιρικά τούς λέμε “εκκλησίες”. Ό Θεός ξέρει γι΄ αυτούς, αλλά καί γιά μας”…

Όταν κάποια φορά ό μακαριστός ηγούμενος τού Οσίου Δαβίδ Ευβοίας π Κύριλλος, πήγε γιά προσκύνημα τήν θαυματουργό κάρα τού Οσίου, στόν Άγιο Γεώργιο Πανοράματος είπε στούς Ιερείς τού ναού γιά τόν αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο.
Τούς είπε ότι τόν κατέκρινε καί δέν συμφωνούσε μέ όσα έκανε, όσο ήταν έν ζωή.
Μετά από λίγο καιρό, τού εμφανίστηκε ό Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης καί τόν μάλωσε αυστηρά, λέγοντας του, νά σταματήσει νά κατακρίνει τόν Αρχιεπίσκοπο, καθώς βρίσκετε στόν παράδεισο, σέ περίοπτη θέση.
Ό π Κύριλλος συγκλονίστηκε καί από τότε σταμάτησε νά τόν κατακρίνει .

***
Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης
Όταν ό μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ νοσηλευόταν στό Λαϊκό Νοσοκομείο, ό Πατήρ Ευμένιος ενοσηλεύετο στόν Ευαγγελισμό καί παρ’ όλη τήν βαρειά κατάστασι τής υγείας του, προσευχόταν συνέχεια γιά τόν Αρχιεπίσκοπο καί έψαλλε καθημερινά τήν φήμη του.
Παρακολουθούσε τήν εξέλιξη τής υγείας του από τό ραδιόφωνο καί συνέχεια έλεγε:
– Καλά είναι ό Σεραφείμ, καί γελούσε τό πρόσωπό του.
Πράγματι, εκεί πού έλεγαν ότι ό Αρχιεπίσκοπος χειροτερεύει, τά πράγματα άλλαζαν. Ό Σεραφείμ καλυτέρευε λίγο. Όπως μάς έλεγε ή κυρία πού διακονούσε τόν Πατέρα Ευμένιο, τό βράδυ πού εκοιμήθη ό Αρχιεπίσκοπος, μετά τίς ειδήσεις των 8:00 μ.μ., ό Πατήρ Ευμένιος δέν έψαλε τήν φήμη, όπως συνήθιζε.
Αργά τήν νύκτα, τήν ώρα πού συνήθιζε νά προσεύχεται, καθόταν στήν καρέκλα του σκυφτός. Μετά από αρκετές ώρες προσευχής, βαθειά μεσάνυχτα, τόν είδε νά ανοίγη τά χέρια του, νά λάμπη τό πρόσωπό του καί μέ ιδιαίτερα χαρά νά φωνάζη:
– Γειά σου Σεραφείμ. Πετάει ό Σεραφείμ! Ωραίος πού είναι ό Σεραφείμ! Πετάει ό Σεραφείμ!
Ό Γέροντας συνέχισε νά προσεύχεται μέχρι τά ξημερώματα. Τό πρωί έμαθαν ότι τήν νύκτα εκείνη, είχε κοιμηθεί ό Αρχιεπίσκοπος. Ό Παππούλης δάκρυσε. Ζήτησε νά πάη νά προσκυνήση τό σκήνωμά του στόν Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Πήγε δύο φορές. Τήν ταφή τού παρακολούθησε από τήν τηλεόραση. Προσκύνησε τό λείψανο τού Αρχιεπισκόπου από τόν οθόνη. Αγωνιούσε πολύ γιά τήν διαδοχή. Παρακολούθησε τήν Ενθρόνιση τού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Ό Πατήρ Ευμένιος σηκώθηκε από τό κρεββάτι καί προσκύνησε τόν νέο Αρχιεπίσκοπο στήν οθόνη τής τηλεοράσεως!
Από τό βιβλίο τού Μοναχού Σίμωνος: ”π. Ευμένιος, ό Ποιμήν ο καλός και Θαυματουργός ".

 Μαρτυρία π Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου:
Ὁ παπα-Φώτης Λαυριώτης Ἀπεχθανόταν τὴ διαστροφὴ καὶ τὴν ἀναλήθεια. Εἶχε ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὸν ἀείμνηστο Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφεὶμ Τίκα. Ὅταν ἐρχόταν ὁ παπα-Φώτης στὴν Ἀθήνα δὲν παρέλειπε νὰ περνάει καὶ ἀπὸ τὴν Ἁγίας Φιλοθέης, ὅπου βρίσκεται ἡ Ἀρχιεπισκοπικὴ ἕδρα. Τὸν ἐνθυμοῦμαι νὰ πίνει τὸν καφέ του μὲ τὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο. Μάλιστα κάποτε συνέβη κατὰ τὴν χειροτονία τοῦ νῦν Σεβ. Μητροπολίτου Μυτιλήνης νὰ λάβει μέρος κατ’ αὐτὴν καὶ ὁ παπα-Φώτης. Στὴ θωριὰ τῆς ἁπλότητάς του ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Σεραφεὶμ εἶπε τὸν χαρακτηριστικὸ λόγο του: «ὅλοι ἐμεῖς, ἐνν. οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς, δὲν κάνουμε ὅσο αὐτὸ τὸ κούτσικο παπαδάκι» (λόγῳ τοῦ κοντοῦ ἀναστήματός του).

Ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ
Σωτηρίας Νούση

…Μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα του 1988, με τη μεσολάβηση της κ. Σωτηρίας Νούση, στις 5 το απόγευμα συναντήθηκε ο Άγιος Πορφύριος με τον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, λόγω της καρδιάς του Αγίου, η συνάντηση έγινε μέσα στο αυτοκίνητο που τον μετέφερε έξω από το σπίτι του Αρχιεπισκόπου.
“Έλα μέσα, Μακαριώτατε, να τα πούμε…”. Και αφού μπήκε μέσα, στη θέση του οδηγού, άρχισαν επί πολλή ώρα να συζητάνε… όταν τελείωσαν, ήταν και οι δύο συγκινημένοι, σχεδόν δακρυσμένοι, και αφού αλληλοασπασθηκανε, με φώναξε ο Αρχιεπίσκοπος και μου είπε:” Άκουσε…, άλλη φορά δεν θα φέρεις εδώ τον Γέροντα, αλλά θα πάμε εμείς εκεί!”..

Αργά το βράδυ με παίρνει τηλέφωνο ο Άγιος στο σπίτι: “Άκουσε να σου πω… αυτή τη συνάντηση δεν την είχες κανονίσει εσύ, αλλά η θεία Πρόνοια για το καλό της Εκκλησίας! Και την ώρα που μιλούσαμε, ένιωθα έντονα τη θεία Χάρι να μας περιλούει και βγήκε τόσο νερό από το σώμα μου, που τα ρούχα μου είχαν γίνει μούσκεμα και τα πόδια μου στα παπούτσια έκαναν… πλίτσι-πλίτσι! Γι’ αυτό δεν σας μιλούσα στον δρόμο, διότι έτρεμα από το κρύο, αφού τα ρούχα μου ήταν μούσκεμα… Να τον πάρεις αύριο τηλέφωνο και να τον ευχαριστήσεις από μένα “.
Το ίδιο συγκινήθηκε και ο Μακαριωτατος, και μου είπε ενθουσιασμένος:” Δεν μπορούσα να φανταστώ τη Χάρι και την ευλογία του Γέροντα, αλλά ούτε και το χάρισμά του!”.

Έκτοτε ο Άγιος μου τηλεφωνούσε όταν “έβλεπε ” με τα χαρισματικά μάτια της ψυχής του, σαν σε καθρέφτη, τα σχετικά προβλήματα με τον Μακαριώτατο, δηλαδή τις κινήσεις, τις παγίδες και τις ενέργειες κάποιων, που όχι μόνο δεν σέβονταν και δεν ήθελαν τον Μακαριώτατο, αλλά και τον πολεμούσανε. Ποτέ, από το τηλέφωνο, δεν μου ανέφερε κάτι για τον Μακαριώτατο, ούτε το όνομά του, ούτε τον τίτλο του. Πρόσεχε πάρα πολύ τα λόγια του. Απλά μου έλεγε:” Έλα, είναι ανάγκη να σε δω…”. Και όταν πήγαινα, μου έλεγε:” Θα του πεις αυτό και αυτό. Ούτε λέξη δεν θα αλλάξεις!”. Ήταν εντυπωσιακό, διότι “έβλεπε ” όλα τα πονηρά σχέδια και τις παγίδες που ετοιμάζανε οι πολέμιοι του Αρχιεπισκόπου…

Όταν του διάβαζα το μήνυμα έμεινε έκπληκτος, διότι οι εχθροί του ήταν πρόσωπα κοντινά που τα θεωρούσε φίλους του! Αυτό επαναλήφθηκε κάποιες φορές και είχα γίνει ταχυδρόμος που μετέφερε τα μηνύματα ανάμεσά τους.
Θυμάμαι που, σε κάποια σοβαρά “αδιέξοδα “, τρεις φορές έστειλε τον οδηγό του και έφερε τον Άγιο και μιλήσανε εκτενέστερα για τα διάφορα καυτά θέματα της Εκκλησίας. Ο φωτισμένος Γέροντας του υποδείκνυε ακριβώς τι να κάνει και τον συνεβούλευε.

Επίσης, τουλάχιστον άλλες δύο φορές, είχε πάει και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος στον Άγιο τηρώντας μυστικότητα. Πήγαινε νύχτα με ένα απλό αυτοκίνητο. [Σύμφωνα και με άλλους μάρτυρες ο Αρχιεπίσκοπος είχε επισκεφτεί αρκετές φορές τον Άγιο, πάντοτε νύχτα, και πιθανότατα είχε εξομολογηθεί στο πετραχήλι του.]
Όσοι “ροκανίζανε” τον Θρόνο του Αρχιεπισκόπου απορούσανε πως κατάφερνε, τόσο πετυχημένα, να αποφεύγει όλες τις κακοτοπιές και τις παγίδες που του στήνανε, αν και ήταν ηλικιωμένος και αντιμετώπιζε ολοένα και σοβαρότερα προβλήματα υγείας. Εκείνα τα χρόνια όλες οι κινήσεις του ήταν απόλυτα πετυχημένες, διότι είχαν την κρυφή σφραγίδα του Αγίου, δηλαδή του Θεού.

**
.Μου ζήτησε να τηλεφωνήσω στον Άγιο για να του μιλήσει. Του έλεγε από το ακουστικό:
” – Γέροντα μπορεί να είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου, αλλά πάσχω για την Εκκλησία! Για το καράβι της Εκκλησίας πεθαίνω, δεν θέλω να το χτυπήσω σε υφάλους… και σε ευχαριστώ πολύ που με βοηθάς, που μου συμπαραστέκεσαι….!
Και καθώς μιλούσανε, έτεινε το ακουστικό προς εμένα, για να ακούσω όσα του έλεγε ο Άγιος. Τον ενθάρρυνε λέγοντας:
–Έλα Σεραφείμ…! Κράτα γερά, Σεραφείμ και μη φοβάσαι! Ο Θεός είναι μαζι σου! Όλα θα πάνε καλά. Κράτα γερά, Σεραφείμ…
Επέστρεψα το ακουστικό και μίλησαν για λίγη ώρα ακόμη. Αυτή ήταν η τελευταία τους επικοινωνία.
Στο τελευταίο αυτό τηλεφώνημα, ο Άγιος του άφησε τις τελευταίες υποθήκες και παραγγελίες, διότι μετά έφυγε για το Άγιον Όρος…

Λίγο μετά την κοίμηση του Αγίου, μου τηλεφώνησε κάποιος γνωστός μου Επίσκοπος και μου είπε πως επισκέφτηκε την προηγούμενη ημέρα μαζί με άλλους Αρχιερείς τον Αρχιεπίσκοπο και εκείνος τους αποκάλυψε τα εξής: ” Μη σας κάνει εντύπωση που δεν παραιτούμαι. Δεν με ενδιαφέρει ο θρόνος, αλλά ούτε και συμφέρει στην Εκκλησία αυτή τη στιγμή να παραιτηθώ. Εγώ ό,τι κάνω, είναι ακριβώς αυτό που μου είπε ένας Άγιος και χαρισματικός Γέροντας, ο π. Πορφύριος! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο καθαρά έβλεπε τα πράγματα. Είναι θεόπνευστος. Δεν τον γνώριζα, αλλά η Σωτηρία Νούση επέμενε και δέχτηκα και μου τον έφερε εδω! Που να το φανταστώ ότι υπήρχε τέτοιος άνθρωπος! Ό,τι μου είπε εκείνος κάνω! Και αυτή τη στιγμή… αυτό συμφέρει στην Εκκλησία. Δεν με ενδιαφέρει για ό,τι λέτε, και για ό,τι γράφουν! Ο Θεός θα τα κρίνει…!”.

Εκείνη την εποχή, πολλοί άνθρωποι σκανδαλίζονταν και κατηγορούσαν τον Αρχιεπίσκοπο, διότι ενώ ήταν σε τόσο άσχημη κατάσταση υγείας (έκανε αιμοκαθάρσεις), δεν παραιτούνταν. Άλλοι τον κατηγορούσαν, διότι επέμενε σε κάποιες Εκκλησιαστικές θέσεις. Πολλά αδίκως του καταμαρτυρούσαν. Ακόμη και υψηλά ιερατικά πρόσωπα ψιθύριζαν εναντίον του… Δεν γνώριζαν ότι εκείνος είχε πάρει “θεία μηνύματα ” και οδηγίες από τον Θεό, μέσω του Αγίου Του, του απλού Γέροντος Πορφυρίου, και έκανε ακριβώς ό,τι του είχε παραγγείλει.

Ήταν αντίθετος με το φιλοπαπικό και οικουμενιστικό πνεύμα. Αγαπούσε υπερβολικά το ράσο και την ιεροσύνη. Ήταν αληθινός, Ορθόδοξος “Πατέρας ” της Εκκλησίας.
Κάποτε, σε μια συνέντευξή του, δήλωσε:” Είμαι αυτός που φαίνομαι. Δεν έχω άλλο πρόσωπο. Απεχθάνομαι το ψέμα. Δεν φοβάμαι ούτε μη χάσω τον Θρόνο μου, ούτε και τον θάνατο… Φοβάμαι μόνο τον Θεό!”. Και λίγο πριν την κοίμηση του είχε δηλώσει, δείχνοντας την ταπείνωση του:”Απ’ όπου με πιάσεις… λερώνεσαι”.
Με τη συμβολή και τη στήριξη του Αγίου Πορφυρίου είχε την μακροβιότερη αρχιερατεία στον θρόνο των Αθηνών.

Ο μακαριστός κ. Ιωάννης Χατζηφωτης,εκπρόσωπος τύπου και δημοσίων σχέσεων του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ δήλωσε κάποτε την εξής προφητεία:” Ο π. Πορφύριος μου είπε πως ο Αρχιεπίσκοπος θα πεθάνει στον Θρόνο. Μέχρι το τέλος της ζωής του θα είναι Αρχιεπίσκοπος “. Όπως και έγινε.
πηγή