Τότε που το Όρος ήταν προσκύνημα και όχι περιήγηση ή attraction.

Προς τη Δάφνη, με το περίφημο "μοτόρι" το 1982 ή 1983.
Τότε που ήταν αλλιώς.
Τότε που στο Όρος "έμπαιναν δεν έμπαιναν" πενήντα προσκυνητές τη βδομάδα.
Τότε που το Όρος ήταν προσκύνημα και όχι περιήγηση ή attraction.

Τότε που το Όρος ήταν αθέατο και σιωπηρό.

Τότε που οι γεροντάδες ήταν ολιγόλογοι και τα καλογέρια αμίλητα.

Τότε που ο αέρας των μοναστηριών και των εξαρτημάτων τους κουβαλούσε άρωμα λιβανιού και της Ευχής που ψέλλιζαν ακατάπαυστα οι μοναχοί.

Τότε που οι μοναχοί με λιγότερο από δέκα χρόνια "καλογερική" θεωρούνταν ακόμα δόκιμοι.

Τότε που η καπνιά από τη γκαζόλαμπα γέμιζε μαυρίλα τα ρουθούνια μας.

Τότε που οι αγρυπνίες των πανηγύρεων ήταν κατανυκτικότατες, δίχως κάμερες, φωτογράφους , επίσημους προσκεκλημένους και τιμώμενα πρόσωπα.

Τότε που δε συναντούσες ανά δέκα μέτρα και έναν ακόμα "γέροντα" με προορατικό ή προφητικό χάρισμα, που σίγουρα κάποιο βαρύγδουπο, μικρόψυχο, επικριτικό λογύδριο θα θέλει να ξεστομίσει.
Τότε που οι αγιορείτες δεν έδιναν συνεντεύξεις σε τηλεοράσεις, δε φωτογραφίζονταν με "celebrities", δεν είχαν Facebook , κανάλια Youtube και δε νοιάζονταν για διασημότητα ή αναγνωσιμότητα.

Τότε που τα μοναστήρια δεν είχαν γραφεία τύπου και δε διατηρούσαν ή πλήρωναν εκκλησιαστικά sites για τη κάλυψη των "δράσεών" τους.

Τότε που δεν υπήρχε αυτή η τεράστια παραγωγή "Αγιορείτικων προιόντων" τα οποία πωλούνται σε αυτές τις απολύτως εξωφρενικές τιμές.

Τότε που οι αγιορείτες έπλεκαν στωικά με τα ευλογημένα χεράκια τους τα κομποσκοίνια και δεν τα αγόραζαν κατά παραγγελία και μαζικά από την Κίνα.
Τότε που....ατέλειωτος ο κατάλογος!

Αυτό το Όρος λοιπόν χάθηκε ανεπιστρεπτί. Εξέλιξη θα μου πεις! Να΄ ναιευλογημένο! Παρά ταύτα ομολογώ πως αυτό το Όρος το πεθύμησα πολύ! Η Κυρία του Περιβολιού της να μεσιτεύει!Εύχομαι σε όλους, ευλογημένο και πνευματικά ολβοφόρο εκκλησιαστικό έτος με υγεία και δύναμη!

ΠΗΓΗ