Ἀλλοιμονο σ᾽ ἐκεινον που γελαει ὅταν οι ἄλλοι κλαινε

Αποσπασμα ὁμιλιας Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιώτου

«…Τὴν ὥρα ποὺ ἐσὺ ἀναπαύεσαι ξαπλωμένος, τὴν ὥ­ρα ἐκείνη κάποιος στὸ δρόμο σκοτώνεται, κά­ποιο ἀντρόγυνο φιλονικεῖ, κάποιο σπίτι δι­αλύεται, κάποιος εἰσβάλλει στὸ σπίτι καὶ μαχαι­ρώνει τὸν ἄλλο…· κάθε λεπτὸ γίνονται ἐγ­κλήματα. 

Κάθε λεπτὸ ὑπάρχουν ἀνάγκες· ὁ ἕ­νας κοπιάζει στὰ χωράφια, ἄλλος παλεύει μὲ τὰ κύματα, ἄλ­λος δουλεύει στὰ ἐργοστάσια, ἄλλος πονάει καὶ βογγάει στὰ νοσοκομεῖα, κά­ποιος εἶνε στὰ χειρουργεῖα καὶ οἱ γιατροὶ τοῦ ἀνοίγουν τὰ σπλάχνα, κάποια ὀρφανὰ πει­νοῦν καὶ στεροῦν­ται, κάποιος ξεψυχάει…

 Σκέψου τα αὐτά. Ἀλλοίμονο σ᾽ ἐκεῖνον ποὺ γελάει ὅταν οἱ ἄλλοι κλαῖνε. Καὶ κλαῖνε πολλοί, πάρα πολλοί, σὲ ὅλο τὸν κόσμο, σὲ ἀνατο­­λὴ καὶ δύση.

  Λοιπόν, ἄνθρωπε, γονάτισε καὶ προσευχήσου· παρακάλεσε τὸ Θεὸ καὶ τὴν Πα­ναγιὰ γιὰ τὰ ὀρφανὰ καὶ τὶς χῆρες· νὰ φυλάῃ τὸν κόσμο, νὰ φωτίζῃ τοὺς κυβερνῆτες νὰ εἰ­ρηνεύῃ ἡ ἀνθρωπότητα. Ἄνθρωπος ποὺ δὲν προσεύχεται δὲν ἀξίζει νὰ λέγεται ἄν­θρω­­πος. Γυναῖκες ἄντρες καὶ παιδιὰ ποὺ μ᾽ ἀκοῦ­τε, κάντε προσευχή· ὅ­πως ὁ Χριστός 

(Πενταβρυσο 3.8.1969)