Ντυνόνταν πολύ ιδιόρρυθμα,φορώντας πάντοτε άσπρα ρούχα ενώ μία κόκκινη μαντίλα τον έσφιγγε στην μέση και κρατούσε πάντοτε ένα μπαστούνι,καίτοι δεν είχε κανένα πρόβλημα στο περπάτημα
Οι προσκυνητές που έρχονταν στο λείψανο του Αγίου Τύχωνα στο Ζαντόνσκ,τον αντιμετώπιζαν με πολλή αγάπη και συχνά ζητούσαν τις συμβουλές του και τις ευλογίες του
Κάποτε δύο γυναίκες που πήγαν κοντά του,τού είπαν ότι η μία ήλθε να προσκυνήσει τον Άγιο Τύχωνα και να προσευχηθεί για μία μεγάλη της αμαρτίακαι η άλλη ότι δεν είχε κάτι ιδιαίτερο που βάρυνε τη συνείδησή της,εκτός από μικροπράγματα,αλλά παρ'όλα αυτά ήρθε να προσκυνήσει.
Τότε ο Αντωνούσκα,όπως τον φώναζαν χαΐδευτικάείπε στην πρώτη:«Πάρε μία μεγάλη πέτρα και ρίξε την όσο πιο μακριά μπορείς»Ύστερα γύρισε στην δεύτερη και της είπε να μαζέψει πολλές μικρές-μικρές πέτρες και να τις πετάξει και εκείνη.Μετά από όλα αυτά τους ξαναλέγει:«Φέρτε πίσω η καθεμιά τις πέτρες σας και βάλτε τις στο σημείο από όπου τις πήρατε»Η πρώτη δεν δυσκολεύτηκε καθόλου,ενώ για την δεύτερη ήταν αδύνατον.
«Πήγαινε»λέει στην πρώτη«εξομολογήσου τη μεγάλη σου αμαρτία και θα σου συγχωρεθεί»«Ενώ εσύ»είπε στην δεύτερη«που νόμιζες ότι ήσουν εντάξει με τη συνείδησή σου γιατί δεν είχες κάνει παρά μόνο πολλές μικρές καθημερινές αμαρτίες των οποίων η σπουδαιότητα σου φαινόνταν ελάχιστη,να ξέρεις ότι το βάρος όλων αυτών μαζί ξεπερνάει ίσως το βάρος της βαριάς αμαρτίας της συντρόφου σου.Μόνο που θα έχεις μεγαλύτερη δυσκολία να τίς ανακαλύψεις και να τίς ξεφορτωθείς».
Έτσι ζώντας ο άγιος κοιμήθηκε ειρηνικά στις 29 Σεπτεμβρίου 1851 ημέρα που μέχρι σήμερα η Αγία Ρωσική Εκκλησία τιμά και εορτάζει τη μνήμη του.
Από το βιβλίο του Ίκαρου Πετρίδη«Εμπαίζοντες.Ημείς μωροί διά Χριστόν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου