Υπάρχουν και αυτοί οι Έλληνες, οι τίμιοι και όχι οι μιζαδόροι.

Αυτοί που σε κάθε έργο τους δεν θέτουν ως σκοπό το κέρδος, αλλά την ασφάλεια των συνανθρώπων τους, σαν να ήταν για το δικό τους παιδί.

Πόση διαφορά από τους πολλούς, τους άπληστους, τους αχόρταγους που ρούφηξαν κυριολεκτικά το Αίμα της Ελλάδας, καλυπτόμενοι τις πιο πολλές φορές πίσω από Πολιτικές Πλάτες και Συμφέροντα.

Διαβάστε παρακαλώ μια αληθινή ιστορία συναδέλφου μου στον Έβρο.
"Καλοκαίρι 1998. Αναχώματα Έβρου κοντά στο Πύθιο. Ταγματάρχης εγώ, επιβλέπων μηχανικός ενός μεγάλου οχυρωματικού έργου κατασκευής πολλών δεκάδων υπογείων κατασκευών όπως πολυβολεία, κτήρια ταγμάτων, λόχων κλπ.
Είχε φτάσει η ώρα επίσκεψης στα έργα για να επιμετρηθούν ώστε να πληρωθεί ο εργολάβος. Πάμε στο πρώτο πολυβολείο μαζί με τον εργολάβο. Παυλίδης από το Πύθιο. Αρχίζω να μετρώ. Φτάνω στο πάχος του σκυροδέματος του πολυβολείου. Ενώ η μελέτη προβλέπει Α πάχος, μετρώ 3Α. Ξαναμετρώ, τα ίδια.
Κύριε Παυλίδη του λέω έχεις κάνει λάθος. Έριξες τριπλάσιο μπετόν.
Μου απαντά. «Δεν έκανα λάθος. Όλα τα οχυρωματικά τα έκανα έτσι.» 

Του λέω. «Όπως καταλαβαίνεις όμως δεν θα πληρωθείς τις επιπλέον ποσότητες (πολλά κυβικά μέτρα).»
Μου απαντά. «Φυσικά κύριε Ταγματάρχα. Εξάλλου δεν τα έκανα για να τα πληρωθώ. Εδώ όμως μεθαύριο θα είναι ο γιός μου και ο εγγονός μου. Γιαυτό τα έκανα.»
Ντράπηκα αλλά και αισθάνθηκα περήφανος. Τον ευχαρίστησα και φύγαμε χωρίς να μετρήσω τα υπόλοιπα. Δεν είχα τη δύναμη. Προτίμησα να πιω ένα τσιπουράκι με έναν αγνό άνθρωπο σαν αυτόν σε μία περιοχή που μυρίζει Ελλάδα και μόνο Ελλάδα."
(ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ)

πηγή