Η συγκλονιστική βαπτισματική εμπειρία μίας Αμερικανίδας

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου Βλάχου

«Μεταξύ δύο αιώνων»σελ.393

Για να μη φανή ότι όλα αυτά πού εγράφησαν(σ.σ.για την αξία και την σπουδαιότητα του βαπτίσματος) είναι θεωρη­τικές αναλύσεις, οί όποιες δεν έχουν καμμιά σχέση με την υπάρ­χουσα πραγματικότητα, θα ήθελα στην συνέχεια να αναφερθώ σ' ένα σύγχρονο παράδειγμα.

Πρόκειται για μια αμερικανίδα, ή οποία έζησε όλη αυτήν την νοοτροπία του συγχρόνου κόσμου, όπως την είδαμε προη­γουμένως, πέρασε, δηλαδή, από την απόγνωση πού δημιουργεί ή φθαρτότητα και ή θνητότητα καί ή ζωή χωρίς Χριστό καί στην συνέχεια θέλησε να βαπτισθή ορθόδοξα. Ή αναζήτηση της ορθο­δόξου ζωής μέσα στον ορθόδοξο εκκλησιαστικό χώρο ήταν απο­τέλεσμα μιας άστατης ζωής πού ζούσε με συνέπειες φοβερές καί στην ψυχή καί στο σώμα, με έντονες νευρολογικές ασθέ­νειες. Σύζυγος καί μητέρα τριών παιδιών πέρασε μέσα από την κόλαση της χωρίς Χριστόν ζωής.
Σέ κάποια δύσκολη φάση της ζωής της, ευρισκόμενη σε Νευρολογική Κλινική, υστέρα από απόπειρα αυτοκτονίας, διά­βασε το βιβλίο « Όρθόδοξη Ψυχοθεραπεία» καί θέλησε να ζήση αυτήν την θεραπεία μέσα στην "Ορθόδοξη Εκκλησία. Την συ­νάντησα σ' ένα Συνεδριο στην Αμερική, στο όποιο ήλθε για να παρακολούθηση την εισήγηση, καί μου ζήτησε να την βα­πτίσω.'Υστερα από μεγάλη περίοδο κατηχήσεως, την οποία κατήχηση πέρασε, όπως προβλέπεται από την παράδοση της Εκκλησίας, με προσευχή, συμμετοχή σε μερικές εκκλησιαστι­κές ακολουθίες, μελέτη πατερικών βιβλίων κλπ. ήλθε ή ώρα της βαπτίσεώς της.

Με το Βάπτισμα της απέκτησε εμπειρία όλων αυτών των καταστάσεων πού συναντούμε στην Αγία Γραφή καί την διδασκαλία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Αισθάνθη­κε βαθειά μετάνοια με διαρκή δάκρυα χαρμολύπης, λύπης για την αμαρτία, χαράς για την αγάπη του Θεού. Ήταν για μήνες ωσάν μεθυσμένη από την Χάρη του Θεού. Ό σύζυγος της καί τα τρία παιδιά της είδαν αμέσως την τεράστια αλλαγή στην ζωή της. Σέ σημείο μάλιστα πού τα παιδιά της μου έστειλαν γράμμα για να με ευχαριστήσουν για το καλό πού έγινε σε ολόκληρη την οικογένεια. Νεκρώθηκε ό παλαιός άνθρωπος. Και το καταπληκτικό είναι ότι είδε καί τρία θαύματα στο σώμα της. Για το ένα μπορώ να μιλήσω τώρα. Αμέσως μετά το Βά­πτισμα θεραπεύθηκε από την ανίατη ασθένεια του «λύκου», Καί αυτό αποδείχθηκε από εξετάσεις. Πριν το Βάπτισμα, απο­καλύφθηκε, κατόπιν εξετάσεων, ότι διακατεχόταν από αυτήν την ανίατη ασθένεια,ενώ αμέσως μετά, πάλιν κατόπιν εξετά­σεων, διαπιστώθηκε ότι είχε έλευθερωθή.

Στήν συνέχεια θα παραθέσω μερικές σκέψεις της, τις οποίες μου έστειλε με γράμμα, οι όποιες δείχνουν όλη αυτήν την αλ­λαγή καί την ατμόσφαιρα πού ζή ακόμη τώρα δύο χρόνια μετά το Βάπτισμα. Γράφει:

«Το καθαρτικό φως πού άρχισε να καίη την σαπίλα μου όταν βρήκα τον Χρίστο είναι το στοιχείο πού καθαρίζει τον αέρα στην ζωή μου καί προσεύχομαι να συνεχίζη να με φωτίζη μέσα από σας.Καταλαβαίνω ότι εάν επέρχεται σε κάποιο βαθμό ή κάθαρση σε μένα είναι αποτέλεσμα του Ελέους Του πού με γεμίζει μετά την θεία Κοινωνία.

Ακόμη προσπαθώ να προσαρμοστώ από την καταστροφή πού μου προξένησαν τόσα πολλά χρόνια αμαρτίας μαζί με τα ναρκωτικά...

Μπορώ να προσεύχομαι σε κάθε περίσταση, καί τελικά αυτή είναι ή μόνη αληθινή προσφορά στον καθένα...

Μέσα από την θεία αποκάλυψη του ζωντανού αλλά καί του γραπτού μηνύματος πού μεταδίδετε έχω αρχίσει να αντιλαμ­βάνομαι έναν λόγο για τον όποιον ή ύπαρξη μου έχει μεταπη­δήσει από τον θάνατο στην ζωή. Ή βαθειά αγάπη στην καρδιά μου έχει έπανατοποθετηθή στην σωστή της θέση. Ή ακόρεστη επιθυμία έχει μια ποιότητα Ιδιωτικής και ήρεμης γλυκύτητας καί όχι μανιώδη επιδίωξη της λαγνείας στον ύψιστο βαθμό της πού έχει μέσα της το μαρτύριο του Σισύφου. Αυτή ή τραγική αναζήτηση πού κατευθύνεται από συγκεκαλυμμένους δαίμονες καταλήγει σε πνευματική άβυσσο... στην προπατορική τραγω­δία. Το τρόπαιο της είναι ό θάνατος της ψυχής πού προσφέ­ρουν στον εαυτό τους οι νικητές ουρλιάζοντας από χαρά για την νίκη τους. 
Από την άλλη πλευρά, ή καρδιά πού οδηγείται από το 'Αγιον Πνεύμα ποθεί φυσικά την μόνη αληθινή της αγά­πη. 'Οσο περισσότερο αναζητεί, τόσο περισσότερο γεμίζει με χαρά χαί με την άποφατική αποκάλυψη του Άγαθού. Το απε­ριόριστο αυτής της αληθινής αγάπης ανάβει μια ήρεμη θερμό­τητα καί φωτίζει την καρδιά με παρηγοριά καί όχι με την άσβε­στη δυνατή φωτιά της σάρκας πού κατακαίει καί καταστρέφει μέσα στην αγωνία του τον άπελπίσμένο άνθρωπο. Ή καρδιά μου πονάει,όταν έστω καί λίγο συλλαμβάνει τον χωρισμό της καί την προδοσία της προς τον θεό...

Καταλαβαίνω ότι ή υποδοχή των μυστηρίων από την καρ­διά καί το σώμα είναι μεγάλο θέμα προσωπικής πίστης καί προετοιμασίας καί γονιμότητας. Ή καρδιά μου διψά να βρή τρόπους για να «ύφάνει» σε τρόπο ζωής την μετάνοια, την λατρεία, την δοξολογία καί την χαρά για όσο καιρό μου απο­μένει ακόμα πάνω στη γη...

Ό Θεός μου δείχνει περισσότερο από ποτέ την ασχήμια μου σε ευθεία αναλογία με την αύξηση της χαράς και του ελέους. Προσεγγίζω τα Μυστήρια με μεγάλο φόβο, Ικανή να προσέρχο­μαι μόνο με το χέρι σας στο κεφάλι μου. 'Αλλά μέσα στην καρ­διά μου σέρνομαι.
 Ή όσία Μαρία μου δίνει μεγάλη παρηγοριά καί όλες οι άλλες πόρνες καί οι δαιμονιζόμενοι καί οι τελώνες.Οί προσευχές της προοετοιμασίας καί της ευχαριστίας μου δί­νουν επίσης δύναμη να το τολμήσω.'Εχω έντονη αίσθηση της δύναμης των αγίων καί των αγγέλων να γεμίζουν την Εκκλησία.'Εχω την αίσθηση ότι ένα μέρος της θείας Λειτουργίας είναι μια νεκρώσιμη ακολουθία για τον Θεό πού Τον σκότωσα προσωπικά καί συνεχίζω να Του δίνω έμπτυσμούς. 
Θα αφιερώσω, την υπό­λοιπη ζωή μου, για να δώσω ό,τι καλύτερο έχω σ Εκείνον. Ή καρδιά μου τραγουδά μετά την θεία Κοινωνία, είναι ή μόνη χαρά πού επιθυμώ. Πιστεύω επίσης ότι θα έχω περισσότερη από αυτή την χαρά πιο συχνά καθώς μεγαλώνω, Άλλα είμαι ευγνώμων για τον συνδυασμό αυτών των ακραίων καταστάσεων, γιατί με κρα­τούν σε ισορροπία καί σε προσευχή...

Άλλα είναι ευκαιρία για μένα να αποκτήσω υπομονή καί ταπείνωση καί να προχωρήσω βαθύτερα στην προσευχή πού αγαπώ τόσο πολύ καί να απομακρυνθώ από την ματαιοδοξία μου καί τις γήινες φροντίδες. Τόσα πολλά πράγματα στην ζωή φαίνονται ανόητα εάν δεν ιδωθούν σα μια ευκαιρία για προ­σευχή. Πιστεύω ότι ό Θεός γνωρίζει τί χρειάζομαι για την πνευ­ματική μου ανάπτυξη, καί εάν οι άνθρωποι μ αγαπούν ή όχι, ή τους αρέσουν τα υλικά πράγματα πού τους προσφέρω δεν με απασχολεί καθόλου.
 Προσπαθώ να κάνω το κάθε τι προσφορά προσευχής καί δοξολογίας· μια ανθρώπινη προσπάθεια πού θα φθάση στον άλλον μέσα από τα χέρια μου, ενώ προσπαθώ να πλησιάσω τον Θεό με την καρδιά μου. Μπορώ να πω ότι αυτό πραγματικά αλλάζει, γιατί δεν ξοδεύω χρόνο με την απάτη καί την φαντασία της άπόρριφης. Αισθάνομαι καθαρά πλήρη σι­γουριά καί παρηγοριά από τον Θεό πού μ' αγαπάει, άσχετα από την εκτίμηση του κόσμου. Τοποθετώ όλες μου τις ελπίδες στον Χριστό, την πραγματική μου αγάπη, πού δεν θα με εγκα­τάλειψη ποτέ. 'Ολα τα άλλα παρέρχονται.

'Ολο καί περισσότερο διαπιστώνω, καθώς μελετώ τους βίους των αγίων καί των πατέρων,οτι όλες οι περιστάσεις, είτε αυ­τές πού μας απογοητεύουν είτε αυτές πού μας γεμίζουν, είναι απλώς μια αφορμή για να βυθισθώ περισσότερο στην προσευ­χή. Ή καρδιά μου καίγεται γι αυτήν την προσευχή. Αισθάνο­μαι τον αιχμηρό πόνο πού νιώθει ό εραστής καθώς επιθυμώ να νιώσω μέσα μου τον Χριστό να με γεμίζη. Μερικές φορές είναι ένας οξύς πόνος για την άθλια κατάσταση μου, που την περι­γράφει ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος. Αυτά τα δάκρυα είναι καυτά καί έχω έναν πόνο πού φλέγει την καρδιά μου από την λύπη πού μου δημιουργεί αυτή ή πραγματικότητα. Υπάρχει καί φό­βος ακόμη καί ικεσία για δύναμη καί έλεος.
 Γνωρίζω ότι ό Θεός εργάζεται για να μεταμόρφωση σε μένα την ένταση αυτού του πόνου σε προσφορά προσευχής καί πράξεις φιλανθρωπίας προς τους άλλους, από αγάπη προς τον Σωτήρα μου. Ή καρδιά μου αισθάνεται πιο ελεύθερη καί καθαρή καί ή οξύτητα μαλακώ­νει. Είναι μια αισθητή θερμότητα στο σώμα μου καί δεν μπορώ να περικλείσω το αίσθημα αυτό μέσα μου. "Ισως είναι μια μι­κρή γεύση από την χαρά πού έζησε ό 'Αγιος Σεραφείμ· πολύ μεγάλη για μένα να την αντέξω. Με έλκει σε προσευχή οπου­δήποτε κι αν είμαι. Το αισθάνομαι αυτό περισσότερο φέτος άπ' ό,τι πέρυσι, ειδικά στίς προσευχές της Ευχαριστίας μετά την Θεία Κοινωνία.

'Εχω την αίσθηση μιας ολοκληρωτικής απελευθέρωσης καί ανακούφισης καί μιας χαράς πού με κατακλύζει μόλις κοινω­νήσω, καί μένει μαζί μου όλο καί περισσότερο.'Έπειτα ή άλλη πραγματικότητα της κατάστασης μου με επαναφέρει, καί πάλι αρχίζω να ετοιμάζομαι για την Κοινωνία. Βρίσκω την ίδια στι­γμή καί την χαρά καί το πένθος να γεμίζουν την καρδιά μου μέσα σε μια έντονη αίσθηση γλυκού πόνου. Δεν μπορώ να συγ­κρατήσω το μέγεθος αυτής της κατάστασης μέσα μου. Οι δύο αυτές διαφορετικές καταστάσεις αναμειγνύονται καί εναλλάσ­σονται. Καί οι δύο με έλκουν στην προσευχή, οπού κι αν βρί­σκομαι.

Δεν φοβάμαι τόσο πολύ να ζω καί να κινούμαι μέσα στον κόσμο.'Οταν βαπτίσθηκα φοβόμουν να αφήσω την «ασφάλεια» του μοναστηρίου ή να κάνω ένα βήμα προς οποιαδήποτε κα­τεύθυνση, διαπιστώνοντας ξαφνικά καί με οδύνη πόσο μεγά­λος κίνδυνος καί κόλαση υπάρχει παντού. Αρχίζω να καταλα­βαίνω ότι ό παράδεισος καί ή κόλαση πάνω στην γη είναι μια νοητική επιλογή, πού υπάρχει μέσα στην καρδιά, άσχετα από το περιβάλλον. Μερικά απλά σπίτια έχουν μια καθαρή καί αγνή ατμόσφαιρα του ουρανού, ενώ μερικά μοναστήρια ελίσσονται προς τη μιζέρια μέσα σε μια κόλαση υποκρισίας.

Αισθάνομαι εντελώς ελεύθερη, γιατί μπορώ να κάνω το πιο σπουδαίο πράγμα οπού κι αν είμαι, καί μαθαίνω από πολλές περιστάσεις, κυρίως από τίς δύσκολες πού μου ραγίζουν την καρδιά. Αντί για φόβο καί υποχώρηση από το έπιθυμητικό μου αναβλύζει ή προσευχή.

Από μια άποψη αυτό έχει άναπτυχθη σε ελευθερία από το πνίξιμο του Φαρισαϊκού νομικισμού πού κυριαρχεί στην ρωσι­κή ενορία εδώ».

Συμπέρασμα
Το άγιο Βάπτισμα, με τα Οσα προηγούνται καί τα όσα ακο­λουθούν αυτό, ανακαινίζει τον άνθρωπο, τον απαλλάσσει καί τον ελευθερώνει από τον θάνατο καί τον διάβολο, καί βέβαια αυτό έχει έντονα κοινωνιολογικές καί κοσμικές συνέπειες. Ή Εκκλησία με τα μυστήρια μεταμορφώνει τον άνθρωπο καί ανακαινίζει τον κόσμο ολόκληρο, είναι ή ζύμη που άρτοποιεί ολόκληρη την κτίση. Δεν πρόκειται για χρησιμοθηρικές αλλα­γές, αλλά για οντολογικές.

Βέβαια, για να ένεργήση ή Χάρη του Θεού σωστικά καί μεταμορφωτικά μέσα από το άγιο Βάπτισμα πρέπει να υπάρ­χουν οί απαραίτητες ορθόδοξες καί έκκλησιολογικές προϋπο­θέσεις. Μόνον τότε υπερβαίνεται ή έκκοσμίκευση, διαφορετι­κά συνεχίζεται καί επεκτείνεται. Μια τελετή Βαπτίσματος πού γίνεται με έκκοσμικευμένο τρόπο αυξάνει το πρόβλημα καί μπορούμε να πούμε ότι μια έκκοσμικευμένη Εκκλησία είναι έκκοσμικευμένη καί στο Βάπτισμα. Πιστεύω ότι ό τρόπος με τον όποιο μια Εκκλησία αντιμετωπίζει το Βάπτισμα δείχνει αν είναι αυθεντική η έκκοσμικευμένη.

Πάντως είναι μεγάλη ή δύναμη της Χάριτος, πού προσφέ­ρεται δια του αγίου Βαπτίσματος, όταν συνδέεται με την όλη εκκλησιαστική ζωή. Μπορεί να μεταμόρφωση καί να ανακαίνι­ση τον άνθρωπο καί τον σύμπαντα κόσμο.