Φώτης Κόντογλου, «Αθανάσιος Διάκος, ο αητός της Ρούμελης»
Μέρα τ’ Απρίλη
γεμάτη θάμπος
γελούσε ο κάμπος
με το τριφύλλι.
Ως την εφίλει
το πρωινό θάμπος,
η φύση σάμπως
γλυκά να ομίλει.
Εκελαδούσαν
πουλιά πετώντας
όλο πιο πάνω.
Τ’ άνθη ευωδούσαν.
Κι είπε απορώντας:
«Πώς να πεθάνω;»
Κώστας Καρυωτάκης- Διάκος(Ελεγεία και Σάτιρες)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου