Ο π. Δαμασκηνός φοβούμενος διαμελισμό του σκήνους από τις απότομες αυτές κινήσεις παρακάλεσε τον ιατροδικαστή να είναι πιό προσεκτικός. Εκείνος με επιστημονική κατάφαση απάντησε ότι δεν μπορούσε να υπογράψει το ορώμενο θαύμα αν δεν ήταν απόλυτα πεπεισμένος γι’ αυτό. Στο τέλος έκανε το σταυρό του και είπε. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που με αξίωσες στη δύση της σταδιοδρομίας μου να δω τα θαυμάσιά Σου!
Ο θαυμασμός του για το υπερφυσικό θέαμα ενισχυόταν επίσης από το ότι το σκήνος του οσίου βάσταζε το ιερό ευαγγέλιο, που του έβαλαν μετά την απομάκρυνση του μεγάλου κατά την ταφή, πολύ σφιχτά, παρ’ όλο που το χέρι μετά από τόσες ημέρες (τρεις ημέρες βρισκόταν σε λαϊκό προσκύνημα με το μεγάλο Ευαγγελίο) θα έπρεπε να εφαπτόταν μόνο του ιερού ευαγγελίου. Επίσης ότι το σκήνος δεν είχε περάσει την κατάσταση του τυμπανισμού, όπως όλα, αλλά πέρασε απ’ ευθείας στην κατάσταση της αφυδατώσεως.
1 σχόλιο:
Είχαμε ευλογια το σκουφακι του Οσιου πολλά χρόνια πριν μας το είχε δώσει ένα πνευματικοπαιδι του Ιερομοναχος. Το 95 η 96 δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς,το σκουφακι μυροβλυσε πανω στο ύφασμα που το ειχα τοποθετήσει.Απο τότε ξέραμε ότι είναι Άγιος πολλά χρόνια πριν την ανακομιδη του λειψανου του θαυματουργουσε.Τις πρεσβείες του να έχουμε
Δημοσίευση σχολίου