Με την χάρη του Θεού τελείωσε η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπως ακούσαμε στον Εσπερινό της Παρασκευής προ του Σαββάτου του Λαζάρου, «τήν ψυχωφελῆ, πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν», και εισερχόμαστε στην πιο κατανυκτική και ωραία περίοδο της πίστης μας.
Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει μια ξεχωριστή νηστεία. Από το βράδυ της Κυριακής αρχίζουν οι ακολουθίες της Μ. Εβδομάδος, και θα μας παρουσιάσουν όλο το μεγαλείο της της αγάπης του Θεού μας που πάσχει για το πλάσμα του, προσφέρει τη ζωή του για να ζήσει ο κόσμος. Όντως «τὰ Πάθη τὰ σεπτά…, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ· Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι…, τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον» (κάθισμα όρθρου Μ. Δευτέρας).
Η ανάσταση του Λαζάρου που γιορτάσαμε εχθές και η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, δηλώνουν προεόρτια της Ανάστασης του Χριστού. Ο Ιησούς ανασταίνει τον Λάζαρο που ήταν νεκρός τέσσερις ημέρες στον τάφο, για να δηλώσει την δική του Ανάσταση, και κατ’ επέκταση την ανάσταση όλων των ανθρώπων, κατά το τέλος του κόσμου, όπως σαφέστατα εξηγεί το απολυτίκιο αυτών των ημερών. «Για να γνωστοποιήσεις την ανάσταση όλων των ανθρώπων, πριν από το πάθος σου ανάστησες τον Λάζαρο Χριστέ ο Θεός…».
Ο Χριστός μας ακολουθώντας την μέθοδο των αρχαίων προφητών που εκτός από τα λόγια και με διάφορες ενέργειές τους δήλωναν αυτά που επρόκειτο να συμβούν, προβαίνει σε μία προφητική ενέργεια. Εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα με μία απλή θριαμβευτική πομπή. Το γεγονός αυτό θύμιζε τον αυτοκράτορα ή κάποιο στρατηγό, που μετά από μία νικηφόρα μάχη επέστρεφε στην πόλη που είχε κάνει την προετοιμασία του πολέμου, με λαμπρή πομπή και ο κόσμος του επεφύλασσε θερμή υποδοχή. Ο Ιησούς εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα σαν νικητής. Νικητής του θανάτου.
Η χθεσινή και η σημερινή γιορτή είναι προεόρτια της νίκης κατά του θανάτου. Οι φοίνικες στις Ανατολικές χώρες και οι δάφνες στην Ελλάδα, είναι τα φυτά που δηλώνουν νίκη, δόξα, αθανασία. Στο απολυτίκιο σήμερα ακούμε «… και εμείς σαν τα παιδία (των εβραίων), κρατώντας στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης σε εσένα που νίκησες το θάνατο φωνάζουμε Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις…».
Όλο το επιστέγασμα της πίστης μας είναι η κατάργηση του θανάτου. Για το λόγο αυτό ο Θεός έγινε άνθρωπος «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου», ώστε με το δικό του θάνατο να καταργήσει τον θάνατο. Σαν Θεός που είναι δεν ήταν δυνατόν να αφήσει την ανθρώπινη φύση του στον Άδη, αλλά της έδωσε ζωή από τη θεϊκή φύση του και την ανέστησε. Στην Μάρθα, την αδελφή του Λαζάρου είπε ξεκάθαρα «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή». Πάνω σε αυτή την πίστη στηρίχθηκαν όλα τα πλήθη των μαρτύρων που προτίμησαν τον θάνατο παρά να αρνηθούν τον Χριστό, και αντάλλαξαν την επίγεια και φθαρτή ζωή τους, με την αιώνια και άφθαρτη.
Αυτό το γεγονός γιορτάζουμε πάντοτε στην Εκκλησία μας. Ιδιαίτερα κάθε Κυριακή που είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού. Με ξεχωριστή λαμπρότητα την πανηγυρίζουμε την Κυριακή του Πάσχα. Σήμερα έχουμε τα προεόρτια αυτής της χαράς, γι’ αυτό το λόγο ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο νηστείας, κατά το Τριώδιο «εἰς τὴν τράπεζαν… ἐσθίομεν ἰχθύας».
Η ανάσταση του Λαζάρου που γιορτάσαμε εχθές και η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, δηλώνουν προεόρτια της Ανάστασης του Χριστού. Ο Ιησούς ανασταίνει τον Λάζαρο που ήταν νεκρός τέσσερις ημέρες στον τάφο, για να δηλώσει την δική του Ανάσταση, και κατ’ επέκταση την ανάσταση όλων των ανθρώπων, κατά το τέλος του κόσμου, όπως σαφέστατα εξηγεί το απολυτίκιο αυτών των ημερών. «Για να γνωστοποιήσεις την ανάσταση όλων των ανθρώπων, πριν από το πάθος σου ανάστησες τον Λάζαρο Χριστέ ο Θεός…».
Ο Χριστός μας ακολουθώντας την μέθοδο των αρχαίων προφητών που εκτός από τα λόγια και με διάφορες ενέργειές τους δήλωναν αυτά που επρόκειτο να συμβούν, προβαίνει σε μία προφητική ενέργεια. Εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα με μία απλή θριαμβευτική πομπή. Το γεγονός αυτό θύμιζε τον αυτοκράτορα ή κάποιο στρατηγό, που μετά από μία νικηφόρα μάχη επέστρεφε στην πόλη που είχε κάνει την προετοιμασία του πολέμου, με λαμπρή πομπή και ο κόσμος του επεφύλασσε θερμή υποδοχή. Ο Ιησούς εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα σαν νικητής. Νικητής του θανάτου.
Η χθεσινή και η σημερινή γιορτή είναι προεόρτια της νίκης κατά του θανάτου. Οι φοίνικες στις Ανατολικές χώρες και οι δάφνες στην Ελλάδα, είναι τα φυτά που δηλώνουν νίκη, δόξα, αθανασία. Στο απολυτίκιο σήμερα ακούμε «… και εμείς σαν τα παιδία (των εβραίων), κρατώντας στα χέρια μας τα σύμβολα της νίκης σε εσένα που νίκησες το θάνατο φωνάζουμε Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις…».
Όλο το επιστέγασμα της πίστης μας είναι η κατάργηση του θανάτου. Για το λόγο αυτό ο Θεός έγινε άνθρωπος «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου», ώστε με το δικό του θάνατο να καταργήσει τον θάνατο. Σαν Θεός που είναι δεν ήταν δυνατόν να αφήσει την ανθρώπινη φύση του στον Άδη, αλλά της έδωσε ζωή από τη θεϊκή φύση του και την ανέστησε. Στην Μάρθα, την αδελφή του Λαζάρου είπε ξεκάθαρα «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή». Πάνω σε αυτή την πίστη στηρίχθηκαν όλα τα πλήθη των μαρτύρων που προτίμησαν τον θάνατο παρά να αρνηθούν τον Χριστό, και αντάλλαξαν την επίγεια και φθαρτή ζωή τους, με την αιώνια και άφθαρτη.
Αυτό το γεγονός γιορτάζουμε πάντοτε στην Εκκλησία μας. Ιδιαίτερα κάθε Κυριακή που είναι αφιερωμένη στην Ανάσταση του Χριστού. Με ξεχωριστή λαμπρότητα την πανηγυρίζουμε την Κυριακή του Πάσχα. Σήμερα έχουμε τα προεόρτια αυτής της χαράς, γι’ αυτό το λόγο ενώ βρισκόμαστε σε περίοδο νηστείας, κατά το Τριώδιο «εἰς τὴν τράπεζαν… ἐσθίομεν ἰχθύας».
Από το γραπτό κήρυγμα της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας (25-04-2021)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου