ὁ ουρανός, ὅλο οὐρανός, καὶ τίποτ’ ἄλλο•
κι ἀνάμεσα, οὐρανόζωστον ὁλόκληρο,
ψηλόλιγνο ἕνα κυπαρίσσι• τίποτ’ ἄλλο.
Καὶ ἢ ξάστερος ὁ οὐρανὸς ἢ μαῦρος εἶναι,
στὴ χαρὰ τοῦ γλαυκοῦ, στῆς τρικυμιᾶς τὸ σάλο,
ὅμοια καὶ πάντα ἀργολυγάει τὸ κυπαρίσσι,
ἥσυχο, ὡραῖο, ἀπελπισμένο. Τίποτ’ ἄλλο.
Κωστής Παλαμάς, Εκατό Φωνές, Η Ασάλευτη Ζωή, 1904
Το μικρό αυτό ποίημα, ένα από τα γνωστότερα μικρά ποιήματα του Κωστή Παλαμά, τυγχάνει να είναι και βιωματικό. Ο ποιητής ήταν γνωστός για την "ασάλευτη ζωή" που έζησε, ταξίδευε ελάχιστα, και περνούσε πολλές ώρες της ημέρας του κλεισμένος στο γραφείο του στο ιστορικό σπίτι της Ασκληπιού 3, το "κελλί" του όπως το αποκαλούσε ο ίδιος, διαβάζοντας και γράφοντας. Στη θέα του παραθύρου του "κελλιού" του υπήρχε ένα μοναχικό κυπαρίσσι, το ίδιο κυπαρίσσι που πρωταγωνιστεί σε αυτό το ποίημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου