Κοιτάξτε αυτή τη ζωή: η αναίδεια και η σχόλη των δυνατών, η βαρβαρότητα και η κτηνωδία των αδύναμων, γύρω μας η απερίγραπτη φτώχεια, η στεναχώρια, ο εκφυλισμός, η μέθη, η υποκρισία, το ψέμα...
Στο μεταξύ, σε όλα τα σπίτια και τους δρόμους επικρατεί η σιωπή, η ηρεμία∙ από τις πενήντα χιλιάδες που ζουν στην πόλη, δεν υπάρχει ούτε ένας, ο οποίος θα φώναζε, να εξέφραζε φωναχτά τη δυσαρέσκειά του.
Βλέπουμε εκείνους που πηγαίνουν στην αγορά για τρόφιμα, το μεσημέρι τρώνε, το βράδυ κοιμούνται, οι οποίοι λένε διάφορες ανοησίες, παντρεύονται, προσπαθούν, κουβαλούν στο νεκροταφείο τους μακαρίτες τους, μα δεν βλέπουμε και δεν ακούμε εκείνους που υποφέρουν και το πιο τρομακτικό στη ζωή, συμβαίνει κάπου πίσω από τις κουρτίνες.
Όλα είναι ήσυχα, ήρεμα και διαμαρτύρεται μόνο η βωβή στατιστική: τόσοι τρελάθηκαν, τόσοι κουβάδες καταναλώθηκαν, τόσο παιδιά πέθαναν από υποσιτισμό. Και αυτή η τάξη, προφανώς χρειάζεται∙ προφανώς, ο ευτυχισμένος νιώθει καλά μόνο και μόνο γιατί οι δυστυχισμένοι κουβαλούν το βάρος τους σιωπηλά και χωρίς αυτή τη σιωπή, η ευτυχία θα ήταν αδύνατη. Αυτή είναι η γενική ύπνωση.
Α. Π. Τσέχοφ «Φραγκοστάφυλα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου