στὴν ἁλυσίδα τῶν νυφάδων, στῶν παιδιῶν τὸ σύννεφο
ἤθελα νὰ τρέξω κ᾿ ἐγώ,
νὰ περπατήσω ὧρες καὶ νὰ φτάσω.
Νὰ ἔλθω νὰ τ᾿ ἀφιερώσω στὸν ναόν σου,
«Ἀπ᾿ ὅλους <τοὺς> πειρασμοὺς καὶ τὰ δαιμόνια
ἀπὸ τοὺς πυρετοὺς καὶ τὰ τελώνια
ὢ φύλαττε τὴν ποίμνην σου, Κυρίου Πρόδρομε».
Πινάκι καὶ τρυβλίον στολισμένο,
δὲν ἔχω νὰ σοῦ φέρω, δὲν σοῦ ἔφερα,
μ᾿ ὀλίγους στίχους μόνον τὸ λευκὸν χαρτὶ ἐκέντησα.
Θεράπευσε κ᾿ ἐμὲ τὸν δοῦλόν σου
ἀπὸ τὸν πυρετόν, Κυρίου Πρόδρομε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου