Κάθε νεογέννητο παιδί πρέπει να θεωρηθεί ως νεογέννητος στρατιώτης ενάντια στο κακό.

 «Κάθε νεογέννητο παιδί πρέπει να θεωρηθεί ως νεογέννητος στρατιώτης ενάντια στο κακό. Στην κούνια κείτεται ένα ασυνείδητο μικρό πλάσμα, μία ατελής φιγούρα με μερικές γραμμές απ' όλα. Χρειάζονται χρόνια και χρόνια μέχρι αυτή η φιγούρα να πάρει μία ιδιαίτερη μορφή, ψυχική και σωματική. Όμως, παρατηρώντας στην κούνια τούτο το μικρό, αβοήθητο πλάσμα, ποιός θα μπορούσε να πει κάτι περί του μέλλοντος του, περί αυτού του αινίγματος; Όλοι εμείς. Όλοι εμείς θα μπορούσαμε πάνω από τούτη και πάνω από κάθε κούνια να εκφράσουμε ένα δίλημμα: “Νεογνό, θα είσαι ή υπηρέτης του κακού ή άφέντης του κακού”. Μόνον αυτό»

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Αργά βαδίζει ο Χριστός,“Εκκλησία και επαναστατική παιδαγωγική”, εκδ.Εν πλω, σελ.48)