Μια από τις ωραίες τοιχογραφίες που αποκαλύφτηκαν στη Μονή της Παναγίας των Συριων.
Το Deir al-Surian (επίσημα Μονή της Παναγίας των Σύριων) είναι ένα κοπτικό μοναστήρι στην έρημο της Σκήτης (τώρα Wadi al-Natrun, Αίγυπτος), αλλά, όπως δείχνει το όνομα, έχει λάβει το δημοφιλές όνομά του από το γεγονός ότι κατοικήθηκε από μια συνδυασμένη συριακό-κοπτική κοινότητα από τον 9ο έως τον 16ο αιώνα .
Ιδρύθηκε στα τέλη του πρώτου τετάρτου του 6ου αιώνα από μοναχούς του γειτονικού μοναστηριού Deir Anba Bishoi, οι οποίοι βρισκόταν σε θεολογική σύγκρουση με τους συγμοναχούς τους για το ζήτημα της διαφθοράς του σώματος του Χριστού. Η περιοχή δέχτηκε επιδρομές από νομαδικές φυλές κατά καιρούς και μετά από μια ιδιαίτερα καταστροφική εισβολή στις αρχές του 9ου αιώνα , Σύριοι μοναχοί βοήθησαν τους Κόπτες στην αναστήλωση και την αναβίωση του μοναστηριού.
Πολλοί από τους μοναχούς, μεταξύ των οποίων ο διάσημος ηγούμενος Μωυσής ο Νισίβις, κατάγονταν από την περιοχή της Συρίας που είναι τώρα το βόρειο Ιράκ/ανατολική Συρία/νοτιοανατολική Τουρκία.
Από διάφορα κείμενα γνωρίζουμε ότι ειδικά οι πόλεις της Μοσούλης και της Τικρίτ ήταν μέρη από όπου ήρθαν μοναχοί σε αυτό το μοναστήρι. Η περίοδος του 9ου έως τον 13ο αιώνα πρέπει να ήταν ιδιαίτερα ακμαία για το μοναστήρι. Εδώ συγκεντρώθηκε μια από τις μεγαλύτερες συριακές βιβλιοθήκες και η εκκλησία του μοναστηριού, αφιερωμένη στην Παναγία, διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες, γυψομάρμαρο και διακοσμημένα ξυλόγλυπτα, για τα οποία είναι δύσκολο να βρεθούν οι παραλληλισμοί.
Μετά τον 13ο αιώνα το μοναστήρι παρακμάζει. Τον 18ο και 19ο αιώνα τα περισσότερα από τα συριακά χειρόγραφα αφαιρέθηκαν από τους Ευρωπαίους και βρίσκονται τώρα σε βιβλιοθήκες στο Λονδίνο, το Βατικανό και την Αγία Πετρούπολη. Οι περισσότερες τοιχογραφίες καλύφθηκαν με γύψο στα τέλη του 18ου αιώνα και το μοναστήρι έχασε μεγάλο μέρος της αίγλης του.
1 σχόλιο:
Παραλάβαμε το όνομα Bishoi και εξελληνισθέν αποδόθηκε ως Παϊσιος.
Δημοσίευση σχολίου