Η Παναγία η Αμπελιώτισσα(πηγή)
Τα μερομήνια δείξανε , μα μόνο Ένας ξέρει …
Τρεχαντηράκι η ψυχή , πελάγου το μελτέμι ,
καθάριο μελισσόκερο γύρω από την ανέμη ...
Βρίσκει απάγγειο φωτεινό , να μείνει πάντα θέλει
Όπως οι Τρείς οι Εκλεκτοί κάτω από την Νεφέλη…
Λευκοντυμένος Κύριος με Μωυσή και Ηλία ,
Δόξα που στέλνει ο Ουρανός , Αγαπητού Ευδοκία …
Διάσωσον και Επίβλεψον στην Δέσποινα του κόσμου
Κι εμένα Μήτερ Άχραντη ένα φιλί έλα δως μου …
Μεγάλα τα απογεύματα ,νήστεμα και μετάνοια
Κόμποι από δάκρυα ,στεναγμοί κι Ελπίδα επουράνια …
Στην Τήνο και στη Σουμελά,στης Πάρου όλες τις πύλες
Της πέμπουνε τα Εγκώμια,φέγγουνε οι καντήλες …
Γονατιστός ο Γλυκασμός,στερνό ξαποστειλάρι
Παραμονή της Χάρης Της οκτάηχο δοξαστάρι
Έρχεται το ξημέρωμα ,Πάσχα σημαίνει πάλι
Αρχάγγελοι Την οδηγούν στου Γιού της την αγκάλη..
Παρήγορα υπόσχεται με πόνο της καρδιάς της ,
Ευσπλαχνικά να δέεται να ελεεί ο Πλάστης
Το ξόδι γίνηκε γιορτή ,χαρά και πανηγύρι
Πλατεία σημαιοστόλιστη , έναν χορό θα σύρει …
Μνήμες , μορφές θα θυμηθούν προγόνων Αθανάτων ,
κι ο Αη Κοσμάς λέει στις εννιά το Απόστολοι εκ περάτων...
Κλειδοχρονιάς μελαγχολεί σαν φτάνει στο μουράγιο
Σε ένα ταψάκι με Σταυρό Φανέρωσε τον Άγιο…
Του Νηστικάρη η Κεφαλή λάμπει στο εικονοστάσι
κι οι κατηφέδες γείρανε και αυτούς να τους αγιάσει …
Πάρε τσαμπί κι αντίδωρο από Παπά το χέρι
Ξημέρωσε ο Αύγουστος ,λιβανωτό το αέρι …
Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο :
Του Μηνού η ψυχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου