ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΔΕΞΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2020

Χωρίς προσευχή πως θα ανοίξουν τα μάτια τους να δουν τι τους συμβαίνει με τη Χάρη του Θεού;


Ερχονται και μερικοί επειδή κάποιοι τους έστειλαν σε μένα για εξομολόγηση.
Τους βλέπω πως δεν έχουν πνευματική ζωή , τι να τους πω; Θα με καταλάβουν ; Κι έτσι απλά τους ζητώ να ξεκινήσουν τακτική προσευχή .
Εκείνοι φυσικά φεύγουν απογοητευμένοι γιατί δεν έδωσα λύση στο θέμα που τους απασχολεί ...
Μα εγώ τους είπα το κυριότερο που πρέπει να κάνουν , χωρίς προσευχή πως θα ανοίξουν τα μάτια τους να δουν τι τους συμβαίνει με τη Χάρη του Θεού;
Αφήγηση ελευθέρα από μνήμης .
π.Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος

1 σχόλιο:

Α.Τ.ΙΩΑΝΝΗΣ είπε...

Το περιστατικό το άκουσα πριν από χρόνια. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο είναι αληθινό.
Έγινε, κάποτε, ένα Θεολογικό συνέδριο. Μίλησαν πολλοί εκθειάζοντας την προσευχή, την ταπείνωση, την διάκριση και άλλες αρετές. Κάποια στιγμή παίρνει τον λόγο ο π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ και λέει: «Άγιοι Πατέρες, καλά και άγια όσα μας είπατε, αλλά εγώ θέλω να μου πείτε το πως θα τα κάνω πράξη.»
Νομίζω ότι δεν είμαι ο μόνος που συμφωνεί με τον γέροντα. Σου μιλάω για ώρες για το καλά της γυμναστικής, αλλά ποτέ δεν σου δείχνω μια άσκηση ή δεν σου λέω τι να κάνεις και τι να αποφύγεις πριν και μετά από κάθε προπόνηση ή αγώνα. Έχω κουραστεί πολύ από τέτοιου είδους συμβουλές.
Πριν από χρόνια σε έναν αγώνα μπάσκετ Ελληνικής ομάδας, ο προπονητής πήρε ταιμ-αουτ. Αυτό που είπε στους παίκτες το λέγαμε γα πολύ καιρό και γελούσαμε: «Πιό δυνατό στην επίθεση, πιό γερά στην άμυνα.»
Συχνά, κάνουμε το εξής λάθος: Θεωρούμε ότι το ακροατήριό μας είναι ... ο εαυτός μας. Δηλαδή, αυτός που μας ακούει ή μας διαβάζει έχει την μόρφωσή μας, την κατάρτισή μας στο θέμα, την αντίληψή μας, τον τρόπο σκέψης μας. Κάποτε, ένας φίλος μου μας έκανε κατηχητικό με την ευλογία Πνευματικού. Από τους κατηχούμενους, άλλος είχε Θεολογική κατάρτιση, ενώ άλλος δεν ήξερε να κάνει σωστά τον Σταυρό του. Σε μια στιγμή μας λέει: «Είναι καλό να ξυπνάμε τη νύχτα κατά τις 2-3 και να κάνουμε κομποσκοίνι.» Αυτός ο φίλος μου είχε Χριστιανικό Βιβλιοπωλείο στο οποίο σύχναζα. 2 μέρες μετά, έρχεται ένας από τους κατηχούμςνους και με ρωτάει: «Ξέρεις να πλέκεις κομποσκοίνι;» «Όχι.» Ρωτάει και στον κατηχητή: «Ξέρεις να πλέκεις κομποσκοίνι;» «Όχι.» «Τότε, πως μας είπες προχθές να ξυπνάμε τη νύχτα και να κάνουμε κομποσκοίνι; Εγώ, χθες έβαλα ξυπνητήρι και σηκώθηκα στις 3. Πήρε ένα κορδόνι και προσπαθούσε επί ώρα να πλέξω κόμπους, μέσα στο σκοτάδι.»