«ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΑΧΑΙΡΑ»-Άνθη λευκά φύτρωσαν όπου πάτησαν και περπάτησαν τα βήματά σου!

«Βασίλισσα κι αρχόντισσα
μες τα χρυσά λουσμένη
Το πέπλο έχει χρυσαφί
Στέκει η Δεομένη
Ακούραστα τα χέρια Της
Στον Κύριο υψωμένα
Παράκαλει για όλους μας
Για ´σενα και για ´μενα»
🌹

Της Παναγίας η στράτα!
Δευτέρα της Λαμπρής ξημέρωσε.

Χρόνια είχα να επισκεφτώ την Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή της Παναγίας, Μαχαιρά! Αναστήθηκε ο Υιός της και Κύριος μου της καλής μου Παναγίας κι ήθελα να τρέξω κοντά της, να προσκυνήσω το θαυματουργό εικόνισμά της να γονατίσω μπρος της να προσευχηθώ, να την ευχαριστήσω, να την δοξάσω, να της πω πόσο ευγνώμων, ποσό ευλογημένη αισθάνομαι που για τη σωτηρία της δίκης μου κι όλων μας ψυχής, γέννησε τον Υιό του Θεού και Σωτήρα μας!

Αχνό το χαμόγελο στο πρόσωπό της, χαρμολύπη σκιασμένο, ακόμα κι όταν μόλις έγινε μητέρα! Γέννησε το Θεάνθρωπο, χαιρόταν μα και λυπόταν μαζί! Χαρμολύπη στην έκφραση του προσώπου της, γιατί εκ των προτέρων γνώριζε από όταν μες την αγκάλη Της το κράτησε πως το βρέφος της θα ζήσει, θα θαυματουργήσει, θα πάθει τα Αγία Πάθη από τα χέρια των ανθρώπων που ήλθε για να σώσει και πάλι και πάλι πολλές φορές πάλι θαύματα θα κάνει! Θα Αναστηθεί, ανασταίνοντας μαζί κάθε ψυχή πριν και μετά και κάθε μετά από τη δίκη του γέννηση!

Ο δρόμος προς την Μονή ελικοειδής! Κλειστές στροφές και δρόμοι στενοί. Από τη μια μεριά να ορθώνονται τα πανύψηλα βουνά, να αγγίζεις σχεδόν τους βραχώδεις πρόποδες τους κι από την άλλη μεριά σε κατηφορικό υψόμετρο γκρεμών να εκτείνεται η απεραντοσύνη του δάσους των πεύκων!

Άνοιξα το παράθυρο καθώς οδηγούσα, και μυριζόμουν το κρύο αεράκι που ερχόταν κατευθείαν από τα βουνά του Τροόδους! Έφερνε μαζί και τη μυρωδιά του βρεγμένου από τη βροχή χώματος, της ρετσίνας από τους κορμούς των δέντρων και των ανάμεικτων αρωμάτων του δάσους!

Σε κάθε μου ταξίδι, σε κάθε άγνωστη διαδρομή, πάντα έλεγα: « Βοήθησε με και αξίωσε με Παναγία Δέσποινα μου! Και δείξε μου το δρόμο! Και κάνε εσύ το δρόμο και τη στράτα φωτεινή μπροστά μου!»

Από όταν ξεκινήσαμε από τη Λευκωσία, προβλεπόταν βροχή! Ο γκρίζος ουρανός απλωνόταν παντού! Μα θα πήγαινα! Γιατί το θελα! Να πάω να της προσκυνήσω τα πόδια και τα χέρια! Να την ευχαριστήσω για το μεγαλείο του δώρου της σε μας τους αμαθείς ανθρώπους! Για τη ζωή στη ζωή την αιώνια που μας έδωσε! Να την ευχαριστήσω για όλα και στην δίκη μου προσωπική ζωή!

Να την ευχαριστήσω και για τα εγκώμια!
« Αξίωσε με Παναγία μου, να υμνήσω ως του πρέπει τον κεκοιμημένον στον Επιτάφιο Υιόν σου! Και δώσε μου καρδίαν καθαρήν και φωνήν τέτοια που να ‘μαι άξια να του τραγουδήσω, να του ψέλνω να του θρηνήσω τα Άγια του Πάθη!»
«Έχεις υπέροχη φωνή» με συνεχάρη ο κυριότερος ψάλτης!
«Η Παναγία, Κώστα μου! Την παρακάλεσα να με αξιώσει ψάλτρια της! Να την χαιρετώ και να την υμνώ ως της αξίζει»
Για όλα τα αναρίθμητα της δώρα μου, κίνησα να πάω να την ευχαριστήσω! Τι κι αν έπιανε βροχή! Τι κι αν ο δρόμος οδηγούσε στο δάσος, τι κι αν ήταν στενός, τι κι αν υπήρχαν κατολισθήσεις στο δρόμο από τις βροχές...

Έφτασα στο κατηφορικό διχάλι και μπρος μου δέσποζε το Μοναστήρι!
«Δοξάζω Σου την χάρη Παναγία μου»

 Η Πινακίδα κατηύθυνε τη διαδρομή προς τη Μονή! Χέρια ανθρώπου την έφτιαξαν μια μεταλλική πινακίδα με μια αράδα γράμματα σχημάτιζαν την κατεύθυνση: «ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΑΧΑΙΡΑ» Στάθηκα στην σκέψη μου για λίγο!Κοίταξα τους πρόποδες των βουνών κατά μήκος του δρόμου! Χέρια Θεού έφτιαξαν στους γύρω πρόποδες τα σημάδια για τη σωστή διαδρομή! Στη σκιά των πανύψηλων πεύκων, μια αράδα θάμνων από του Θεού τα χέρια! Σκούρο βαθύ πράσινο τα φύλλα τους έσμιγαν με το χρώμα της βαθιάς σκιάς που σχημάτιζαν τα πανύψηλα πεύκα! Σκούρο χρώμα μέσα στο σκούρο χρώμα! Και σε κάθε θάμνο σαν λευκές ακινητοποιημένες πεταλουδίτσες τα άνθη του! Λευκό-λευκό! Και φωτεινό! Χαμογέλασα από την ψυχή μου.
« Σε ευχαριστώ Παναγία μου! Τα λευκά σου άνθη θα ακολουθήσω να σε βρω! Άνθη λευκά φύτρωσαν όπου πάτησαν και περπάτησαν τα βήματά σου!»

 Άγιο Μυρο αναδυόταν στο μείγμα του δασικού αέρα από το έλαιο που ελευθέρωναν τα σκουρόχρωμα φύλλα του θάμνου, μαζί με τα λευκά του άνθη, καθώς την υποδέχονταν την Παναγιά του Μαχαιρά στο δρόμο που περπάτησε ως την Μόνη της! Βασιλική Σταυροπηγιακή Μόνη της Παναγίας Μαχαιρά! Μια από τις πέντε Σταυροπηγιακές Μονές, η οποία ως μαρτυρεί και η ιδιότητα, έχουν το δικό τους σταυρό στο δικό τους θεμέλιο λίθο στη δίκη τους πηγή!

 Έμενα να παρατηρώ τα άνθη του θάμνου, αραγμένα φωτεινά μες την σκιά! Μέχρι την είσοδο της Μονής, καθοδηγώντας με, με έφτασαν. Περπατώντας λίγο πριν την είσοδο πλησίασα το θάμνο που ήταν φυτρωμένος εκεί! Παρατηρώντας το πιο προσεχτικά, άρχισα με το μυαλό μου να δίνω ερμηνείες! Λευκό χρώμα σαν τη λευκή αγνότητα και ψυχή της Παναγίας! Πέντε πέταλα, πεντάρτι αφιερωμένο στην Παναγιά ή οι πέντε μόνες Σταυροπηγιακές Μονές στην Κύπρο μας! Σε σχήμα καρδιάς το καθένα τους! 

Κι ενώ ο θάμνος υπάρχει και σε άνθη χρώματος ροζ, τη διαδρομή στο πέρασμα της μόνο θάμνοι με λευκούς ανθούς, υπάρχουν. Στήμονες κίτρινο χρυσό, στην καρδιά του άνθους σαν ήλιος φωτεινός όπως κι η Παναγιά μας μες τις ζωές μας! Ακτινωτοί στήμονες κίτρινοι χρυσοί, όπως λάμπει κι η Παναγία μας μες στις ζωές μας και στις στράτες μας! Κίτρινο χρυσό όπως τα κίτρινα χρυσά ενδύματα και χρυσό στολίσματά της στο εικόνισμα της Παναγίας του Μαχαίρα!

Άρωμα σαν Άγιο Μύρο! Ορθά οι μοναχοί χρησιμοποιούν τα άνθη του θάμνου, για την παρασκευή του θυμιάματος στο θυμιατήρι!
« Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενώπιόν σου»
Η φύση σε υμνεί Παναγία μου! Η φύση μιλά για σένα και σε δοξάζει! Το άρωμα των ανθών του θάμνου, είχε αρωματίσει τα χέρια μου με άρωμα Άγιου μύρου και καθώς έκανα το Σταύρο μου προσκυνώντας το εικόνισμά της αισθανόμουνα την οσμή του στον αέρα. Κι η Παναγία αμυδρά χαμογελαστή οχι με τα χείλη της αλλά με τη φωτεινή έκφραση του προσώπου της και τη φωτεινή λάμψη μες τα μάτια της! Τη λάμψη της Αγάπης! Τη λάμψη της καλοσύνης!
Την κοιτούσα ευλαβικά.

« Ευχαριστώ σε, Παναγία μου!»
Τη φωτογράφιζα στη μνήμη του μυαλού μου, κάθε της έκφραση, κάθε αχτίδα φωτός μέσα στα μάτια της! Τα χέρια της, κάθε πτυχή των χρυσών της ρούχων! Οι ήρεμοι ώμοι της η ήρεμη αγκαλιά της γύρω από τον Υιό της! Το βλέμμα της το σταθερό και ήρεμο να κοιτά ευθεία και στοργικά σταθερά, με το βλέμμα το μητρικά στοργικό στα μάτια τον πιστό προσκυνητή της!

Κι ύστερα πάλι έξω από τη Μόνη οι θάμνοι της!
Ξισταρκά, Cistus creticus, θαμνοειδές είδος Κίσθου, λαδάνα, λουβιθκιά ή λεούτιν! Άρωμα σαν Άγιο Μύρο! Ακόμα κι αν η μεταλλική πινακίδα κατεύθυνσης καμωμένη από χέρια ανθρώπων αλλοιωθεί, οι θάμνοι σπαρμένοι, όπου πάτησαν τα βήματα της Παναγιάς ως την Μονή της, θα καθοδηγούν τον προσκυνητή ποια διχάλα της στράτας να πάρει!

Η Παναγία μας η Μαχαιριώτισσα μας, να είναι φωτισμός και οδηγός μας, στην στράτα μας και στην ζωή μας! Σε κάθε βήμα μας, σε κάθε σκέψη μας, σε κάθε απόφασή μας! Απάντηση σε κάθε προσευχή μας!

Καλημέρα φίλοι μου, η Παναγία μαζί μας!
Δέσποινα Αικατερίνης Ανδρέα Τενίζη

facebook