τὰ πόδια νὰ φιλήσουμε τοῦ δυνατοῦ,
σὰν τὰ σκουλήκια ποὺ πατεῖ μας·
μὰ γιὰ ν' ἀντισταθῇ μὲ τὸ σπαθί,
βρέθηκε σὰν πολὺ στοχαστική,
καὶ σὰν πολὺ ὀνειρόπλεχτη ἡ ψυχή μας.
Μᾶς ταπεινῶσαν ὅλες οἱ ταπείνωσες·
μὲ τὴν ἀπόφαση τὴν ἥσυχη τοῦ ἀνέλπιδου
ρουφήσαμε ὅλους τοὺς καημοὺς κι ὅλους τοὺς τρόμους,
στὴ χώρα ποὺ ὅλες οἱ ζωὲς σὰ φυτρωμένες,
φτερὸ τὴν κάναμε τὴ ρίζα μας, καὶ φύγαμε
μακριὰ στὰ ὁλάνοιχτα πρὸς τοὺς μεγάλους δρόμους.
Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, 1907
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου