Κυριακή Στ'Λουκά-«οὐδέ γάρ ἐγώ παρά ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό»

Κήρυγμα Αποστολικό Κυριακής Κ’ Επ. (23–10–2022)

«οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό»

  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποστολική προσωπικότητα στην Εκκλησία μας αδελφοί, από τον Απόστολο Παύλο. Ο πρώτος μετά τον Ένα τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Σήμερα στο Αποστολικό ανάγνωσμα έρχεται να απολογηθεί ενώπιον της Εκκλησίας για την αυτονόητη και δικαία ιδιότητα ως Αποστόλου. Αυτό το κάνει διότι στην εποχή του έπεσε σε άδικες κατηγορίες εκ μέρους των εχθρών του Ευαγγελίου προκειμένου να δημιουργήσουν έχθρες και έριδες στο νεανικό σώμα της Εκκλησίας, μεταξύ των μελών της.
 Αμφισβητούσαν την αποστολικότητά του επειδή δεν ανήκε στην χορεία των δώδεκα Αποστόλων και για το ότι δεν διδάχθηκε από τον ίδιο τον Κύριο.

 Έτσι σήμερα ο μεγάλος αυτός Απόστολος απολογείται στα μέλη της Εκκλησίας των Γαλατών και αποδεικνύει όχι μόνο την αποστολικότητά του, αλλά και την θερμή πίστη στις πατρικές του παραδόσεις και το ολοκληρωτικό του δόσιμο για την αγάπη του Χριστού που του αποκαλύφθηκε· και ο ίδιος ο Κύριος τον κάλεσε στο αποστολικό αξίωμα και κανείς άλλος.

  Είναι ο Απόστολος εκείνος που κοπίασε και μόχθησε και κινδύνεψε και φυλακίστηκε και τελικά μαρτύρησε υπέρ Χριστού. Το ταξίδι του προς την Δαμασκό γίνεται για την δίωξη των Χριστιανών. Τελικά όμως γίνεται η σαγήνη για να μπει ο ίδιος αιχμάλωτος της Αγάπης Του: «ὅτε δε εὐδόκησεν ὁ Θεός ὁ ἀφορήσας ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν Υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ ἵνα εὐαγγελίζομαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν». Με ξεχώρισε, λέει, μέσα από την κοιλιά της μάνας μου, για να διδάξω και να φωτίσω τα έθνη, δηλαδή τους ειδωλολατρικούς λαούς.

  Υπήρξε κατεξοχήν πιστός και ζηλωτής της εβραϊκής θρησκείας, φοβερά φανατικός και διώκτης. Αυτός ο ζήλος όμως μετατρέπεται σε πίστη αγάπης. Κατάλαβε ότι ο φανατισμός δεν έχει σχέση με την αλήθεια και την αγάπη. Η αλήθεια της πίστεως «ἔξω βάλλει τὸν φόβον» κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη. Ο φανατισμός αδελφοί μου δείχνει ότι δεν κατέχουμε την αλήθεια βαθειά στην καρδιά μας αλλά φοβούμεθα γι’ αυτήν.

 Ο χριστιανός πρέπει να καταρτίζεται στην πίστη του, να γνωρίζει το Ευαγγέλιο και τις αλήθειες της Εκκλησίας μας. Τότε στην καρδιά μας επικρατεί η αγάπη του Χριστού προς κάθε άνθρωπο, ακόμα και στον αντίπαλο. Τον άλλον, τον όποιον άλλον.

 Γι αυτό οι αιρετικοί, χιλιαστές, πεντηκοστιανοί και όλοι οι αιρετικοί και όλες εκείνες οι θρησκευτικές ομάδες που παρουσιάζουν φανατικές συμπεριφορές, είναι έξω από το πνεύμα της αληθινής πίστεως της Ορθοδοξίας μας.

 Η Ορθοδοξία μας, δηλαδή η ορθή πίστη μας, τα αληθινά δόγματά μας, καθαρά σαν τα κρυστάλλινα νερά μιας ζωφόρου πηγής που είναι ο Κύριος μας, ποτίζουν την Εκκλησία μας μέσα στην πορεία της, ξεδιψώντας τα μέλη της με βάση και την αλήθεια της Εκκλησιαστικής μας παραδόσεως.

 Αυτή την πίστη, αυτή την αλήθεια, έτσι όπως ο Κύριος μας την παρέδωσε σ’ εμάς δια των Αποστόλων Του και ιδιαίτερα του Απ. Παύλου χωρίς αμφιβολία με αγάπη και χωρίς φανατισμό να την μεταδίδουμε και στον άλλον που βρίσκεται μακριά από την αλήθεια που λέγεται Χριστός, με την ζωή και το παράδειγμα μας. Αμήν!

imcorfu